Ik kom al een tijdje op deze site en lees veel verhalen van jullie. Nu zou ik graag mijn eigen verhaal willen vertellen.

In Mei 2002 kreeg ik een relatie met een hele knappe jongen, die dat helaas ook van zichzelf wist dat ie goed in de markt lag... Zelf ben ik nogal onzeker over mijn uiterlijk en het deed me eigenlijk wel heel goed dat zo'n knappe jongen een relatie met mij wilde. Toen ik hem helemaal in het begin van onze relatie vroeg wat ie eigenlijk in mij zag antwoorde hij: ach, een ECHT mooi meisje heb je nooit voor jezelf alleen... (met andere woorden: jij bent niet zo mooi, dus jij blijft wel bij me) Achteraf gezien had ik toen al moeten zeggen: "Ho, stop! Laat maar zitten dit tussen ons, want zoiets zeg je niet tegen je nieuwe vriendin!" Maar ik was zwak en heb de opmerking langs me heen laten gaan.
De eerste tijd ging het verder super tussen ons, tot het moment dat we beide apart op vakantie gingen naar een 'party oord' (ik Kos, hij Kreta). Ik vertrouwde hem alleen als ik er bij was, dus van te voren hebben we al veel ruzie's gemaakt over de vakantie. Toen we terug kwamen bezwoer hij mij dat ie niet vreemd was gegaan, maar wel dat hij een heel leuk meisje had leren kennen waar hij contact mee wilde houden Ik was het daar niet mee eens, omdat ik hem dus niet vertrouwde en over haar hebben we echt ontzettend vaak ruzie gehad, ook omdat ik gewoon niet geloofde dat hij echt niks met haar had gedaan... Na 4 maanden is onze relatie daar uiteindelijk op gestrand en we stonden er allebei toch wel redelijk achter dat het dus nu uit was.
Maar ik had mijn jas bij hem thuis laten liggen en dus kwam hij die de volgende dag brengen. We hebben toen in de tuin gezeten, elkaars handen vastgehouden en gehuild... We wilde helemaal niet zonder elkaar verder leven, we wilde samen een toekomst opbouwen! Na een aantal goede gesprekken was het toen weer goed en dat bleef zo voor een maand of 2. Toen begon het gezeik opnieuw, want vertrouwen deed ik hem nog steeds niet en hij gaf mij juist het idee dat ie idd vage dingen deed als ik er niet bij was... Verder vond hij mij alleen maar zeiken en zeuren om kleine dingen, die voor mij juist heel veel betekenden. Af en toe dacht ik: was het maar uit gebleven na die 1ste breuk, dan had ik even pijn gehad, maar dan kon ik wel verder gaan. Nu zat ik in een relatie met een jongen waar ik aan de ene kant zo van hield en aan de andere kant zo afschuwde op bepaalde momenten, dat deed nog veel meer pijn!
Maar juist op de momenten dat we elkaar echt helemaal zat waren, gebeurde er weer iets wat ons sterker maakte en waardoor we weer helemaal verliefd waren op elkaar. We wisten wat onze slechte punten waren, maar aan de andere kant hielde we zoveel van elkaar en konden / wilden we gewoon niet zonder elkaar.... Wat een situatie
We hebben dit in totaal 22 maanden volgehouden en het is in die tijd wel zo'n 5x 'officieel' uit geweest, maar elke keer kwamen we binnen een dag weer samen. Tot die dinsdag in Maart van dit jaar...
Het ging die avond weer uit, maar de dagen die volgde mistte we elkaar al weer heel erg. Hij heeft zelfs nog zitten huilen aan de telefoon toen ik hem vertelde dat ik de vakantie wilde annuleren. Hij vroeg of ik daar nog even mee wilde wachten, want who know's waren we tegen die tijd wel weer samen... Dat heb ik toen gedaan en de avond erna ging ik stappen.
Ik wilde hem graag even spreken en ik probeerde hem te bellen rond 4 uur, want dan was ie klaar met werken. Maar hij nam niet op en later ook niet. Ik smste hem dat het belangrijk voor me was dat ik hem even zou spreken, maar er kwam geen reactie... Ik heb toen nog een aantal keer geprobeerd te bellen, maar hij nam niet op. Uiteindelijk was het stappen geen r**t aan en ik lag om half 2 in m'n bed. Ik was op dat moment echt bang dat er iets met hem was gebeurd ofzo en ik belde nog 1x. En toen nam ie op....... "Wat moet je nou? Ga slapen ofzo!" was het eerste wat hij zei. Ik wist niet wat me overkwam en stotterde: "Hoe is het liefie?" Hij: "Ja goed, zit met een meisje in m'n auto en je stoort..." ................. Ik wist echt niet waar ik het zoeken moest en begon te huilen. "Meisje, meisje, wat voor meisje, waar ken je haar van, heb je met d'r?" en nog meer van dat soort vragen, maar het enige wat hij zei was: "Je stoort, ik ga nu ophangen en bel je morgen wel als ik tijd heb"
Die nacht heb ik geen oog dicht gedaan. Het was dan wel uit, maar voor zover ik wist zou dit ook wel weer goedkomen. En nu had ie al een nieuwe vriendin! Terwijl hij de dag ervoor dus nog zat te huilen om het annuleren van de vakantie! De dag erna ben ik naar hem toe gegaan om wat spulletjes op te halen en hij deed zooo koel en afstandelijk, echt verschrikkelijk! Wie was dit??? Niet de jongen van wie ik zoveel hield! Toen belde dat wijf van hem ook nog eens waar ik bij was en hij nam op met: "Hé schatje" Ik kon wel door de grond zakken en huilen en krijsen, maar ik hield me in. Het enige wat ik wilde weten was waar hij haar van kende. Het bleek dat hij haar al een paar weken geleden had ontmoet via z'n werk en dat ze al msnde terwijl wij nog wat hadden. Ik weet ook zeker dat hij met haar is vreemdgegaan net voordat onze relatie uit ging en het feit dat hij dat ontkent doet zo'n pijn! Hij denkt echt dat ik gek ben en dat het in mijn hoofd niet helemaal goed zit ofzo, maar als ik terug kijk, weet ik gewoon de momenten dat hij al bij haar was...
Het is nu 8?Ǭ? maanden geleden en er is in die tijd nog ontzettend veel gebeurd tussen hem en mij. Nu is het 8 weken geleden dat ik hem voor het laatste heb gezien en gesproken en het is nog steeds moeilijk voor me, maar wel beter. Hij denkt me nog aan het lijntje te kunnen houden door te zeggen: "Ik wil met jou een toekomst, ik hou nog van je, maar nu heb ik het nog leuk met haar" Maar daar trap ik dus niet meer in!!! Ook praat ie me nog steeds een slecht zelfbeeld aan, zodat ik afhankelijk blijf van hem ofzo, maar gelukkig helpen mijn vriendinnen me en weet ik ondertussen zelf ook dat ik veel beter kan krijgen dan hem! Ik heb ook al 4 relaties gehad na hem en ik geniet van mijn vrijgezelle leven!
Hij moest eens weten wat ik allemaal doe en met wie
Als hij daar achter komt weet ik zeker dat ie weer gaat huilen... Nou, laat hem lekker huilen zou ik zeggen! Dat is iets wat ik in ieder geval NOOIT meer om hem doe:
IK VERDIEN ZOVEEL BETER!!!