Het is nu 2 maand geleden dat mijn relatie van 6 jaar ( knipperlicht) is uit gegaan.
Toen ze het uitmaakte, voelde ik me slecht, alsof het mijn schuld was. Zij was het slachtoffer. Dit is het verhaal.
6 jr geleden sta ik op het punt in mijn huwelijk dat het niet goed gaat, en ontmoet M. Achteraf gezien vertelde ze me dat ze serieus werk heeft gemaakt om een buitenechtelijke relatie met me op te starten. HAd ik niet moeten doen ik ben een klootzak. Mijn vrouw begreep me niet en zag me niet staan en M wel.
wat een fantastische tijd, ik begreep er niks van, ze was overal, het voelde geweldig. Ik zat boven op de berg ik voelde me superman.
Tegelijkertijd voelde ik dat ik voor haar moest zorgen en dat liet ze graag toe.

Ze had problemen met haar school, niet kunnen plannen van werkstukken, zelfs haar examen liep gevaar omdat ze eerdere tentamens niet had afgerond.
Blinde paniek, en ik moest haar helpen, werd op de gekste momenten gebeld door haar.
Had in die tijd een verantwoordelijke internationale baan, heb vergaderingen laten uitlopen omdat ze me direct nodig had.
Nu hoor ik je zeggen : dan zet je je telefoon toch uit, ja dat heb ik gedaan, en na de vergadering van een uur, 53 berichten die gaan van, hallo ben je daar, tot jij vreselijke vent, me wel neuken en niet voor me klaar staan, ik wil je nooit meer zien, tot, ow sorry dat had ik niet moeten zeggen, ben je er nog, forget what I just said.
Dus elke keer dat ik een oproep moest weigeren bouwde er een spanning op van haar ontploffing. Kon mn hoofd niet meer bij het werk houden.
Maar ja, wanneer het 'goed' was, man wat was ze leuk, mee gelachen, rollebollen, kletsen, ze drukte op al mn knoppen.

inmiddels zou ik gaan scheiden en zouden we gaan samen wonen. onze relatie is dan al miljoen keer uit geweest. hebben we stiltes gehad omdat ze moest nadenken, dan stond ik ook gewoon uit.
Tot het serieuzer werd. Ze wilde meer een plek in mijn leven, en die kreeg ze, Werd volledig geintroduceerd in mijn vriendengroep. maar haar vriendengroep ( die overigens erg klein was) leerde ik niet kennen, dat werd steeds uitgesteld.
Ze kon me elke keer 'slaan' met het feit dat ik nog niet gescheiden was, maar elke keer dat ik wilde doorzetten werd de relatie onstabiel, gingen we van grote hoogtes naar diepe dalen.

haar banen versleet ze bij de vleet, ze is lerares, en in 3 jaar tijd 4 scholen versleten. Elke keer lag het aan het team, de collega's het stomme system you name it. En ik ging er in mee, schreef een volgende sollicitatie brief voor haar, coachte haar er door heen, waar ik ook zat op de wereld, en zo zoog ze me helemaal leeg.
Inmiddels haar financiele situatie vele malen opgekrikt, heb er ruim 10.000 euro ingetoken
Aan het begin vd maand geen geld hebben, haar 300 euro geven, en dan vervolgens op FB zien dat ze dan met haar vriendin in een cafe gaat uit eten en wijntjes drinken.........
Laptops gaan stuk, en dan moet er geen goedkope komen, maar een macbook, koelkast stuk, geen samsung van 300 bij de mediamarkt maar een smeg van bijna 1000 euro, en ja ik ben een oetlul, heb het allemaal gedaan. In de hoop dat ik de aandacht kreeg die ik vroeger ook kreeg ( ik had namelijk ook een gat in mijn hart die zijn opvulde).
Dingen online kopen, ze uiteindelijk niet willen dan weer moeten terugsturen en na een half jaar ongeveer 4 volle zalando dozen vinden in haar auto die ze vergeten is terug te sturen.. zonde geld.

En dan de eerst grote scheuren, na een periode van 2 week waar ik dr intensief heb moeten coachen door beoordelingen heen, ruzies met haar familie, negatief zelfbeeld, depressies. ik uren aan de lijn met haar hang, en tot diep in de nacht zit te skypen vanuit verschillende landen, land ik in NL en wil ff gezellig met haar bijkletsen.
Ik bel haar en haar foon staat uit, die staat nooit uit, dan een appje dat ze ff geen tijd heeft... Geen tijd heeft? WTF.
terug appen wat er dan is, en uiteindelijk blijkt dat ze een wijntje drinkt met haar vriendin. Wat natuurlijk leuk is, maar hallo, we kunnen toch wel ff bellen?? ik heb uren aan de foon gezeten, vergaderingen gecanceld, nachtrust opgegeven voor jouw problemen en nu geen tijd om ff te bellen, want je vriendin ( die je regelmatig laat zitten) gaat voor??

en toen knapte er wat in me. Hoe kon iemand je zo ineens uit zetten, zo kil zijn, terwijl wanneer ze je nodig heeft hemel en aarde wordt bemanipuleerd om je aandacht te krijgen. En dan verander je, door al dat gemanipuleer, ga je dat zelfde gedrag ook vertonen. Heb dr gedreigd, als je je telefoon niet opneemt trek ik je hele huis leeg. En dat uiteindelijk gedaan, want ik werd ineens de vijand. Dr laptop tv etc weggehaald, die ik had betaald. Als je me niet wil zien, dan voel maar ... En ja, dan ben ik de kwade, iemand die de veiligheid wegtrekt. Het was ook een kutreactie, maar ik werd radeloos, vond het niet eerlijk, voelde me genomen.
En dan moet je je terugvechten, en met geen woord reppen over het feit dat ze geen tijd had voor mij. Het was mijn fout, mijn buitensporige reactie. Zij mocht toch immers wel gewoon ene wijntje drinken???

Heb moeten kruipen om terug te komen, wilde haar terug, tja waarom????
uiteindelijk gaan samenwonen, zit je 's avonds op de bank, verdiept in een film en dan ineens " waarom raak je me niet aan? (verwijtende toon) meteen de stress, wat heb ik fout gedaan wat is er an de hand. Je legt uit, nou ik zat ff in de film sorry... en dan komt het .. vind je me niet mooi, wil je hier wel zijn, ben ik nog wel aantrekkelijk voor je. en wat je ook zegt alles is fout, je hoop dat je in een valkuil stapt die dit keer niet zo diep is, maar waar je ook stapt, je valt in een valkuil.

Ik nam haar mee op reis, zaten we in Dubai. Een hele trip om haar heen gebouwd. Duur hotel, sportwagen gehuurd, tja, ergens ben je ook verliefd en houd je van dr, en dit soort dingen vond ze leuk. En toch midden in de zon, liggend aan het zwembad, ineens, " waarom heb je niks van mn bikini gezegd?" Alarm alarm, daar gaan we weer. Vind je me wel mooi, vind je het wel leuk dat ik hier ben, waarom zeg je niks, en waarom moest je net met je ex bellen, en waarom moest je lachen.... en weer de keus.. welke valkuil kies ik.
Vaak ruzies gehad dat ik me alleen maar aan het verdedigen was tegen woorden die in haar hoofd leefden. een strijd die bij voorbaat al verloren was. Of een ruzie waarvan je midden in de ruzie denkt, ehm hoe ben ik hierin verzeild geraakt... en ze ging maar door, en je gaat uiteindelijk denken he? heb ik dan echt iets fout gedaan, heb ikecht iets fout gezegd.? En geloof me mensen, ik ben geen lulletje rozewater. Heb echt wel een eigen mening en sta stevig in mijn schoenen.

Maar ik zat vast aan haar, elke grens die ik aangaf, ging ze over. deed ik dat bij haar, dan was ik een lompe klootzak.
en dan krijgen we ruzie over iets lulligs, die tijd heeft frustratie en stress opgebouwd.
Ik sta op en kan er niet meer tegen, pak mn koffer en wil gaan, rust aan mn hoofd.
" ja loop maar weer weg lafaard, zoals je altijd doet" de ene lijn na de andere knapt in mijn hoofd. van binnen jank ik, alles wat ze zegt is zo onredelijk, doet zeer, wil mn punt maken. Dat ik van dr hou niet begrijp waarom ze me zo behandeld.
Ik pak dr laptop weer weg, als ze me zover wegduwt dan neem ik alles mee en bekijkt ze het maar.
Ze stormt op me af en begint aan de laptop te trekken, en ik duw haar op de bank.
Er wordt niet geslagen, maar het is heftig. Van binnen kijk ik naar de situatie en denk, wat gebeurd er hier.

In eens zit ze in de slachtoffer rol en heb ik alles gedaan.
Ben ik degene die al haar veiligheid wegtrekt, ze niet begrijpt waarom ik zo doe,

en nu ik dit allemaal opschrijf denk ik soms nog steeds, lag het echt aan mij?
ik was toch helemaal niet zo? hoe ben ik zo geworden.

en als ik terug kijk, dan ga je dezelfde dingen verwachten van haar als die zij van jou verwacht, en daar gaat het al mis.
De relatie is nu uit, en ik ben onwijs hard op mn bek gegaan, ben een maand depressief geweest, echt donker.
Wilde alles redden, had er alles voor over, radeloos. Loop nu in een therapeutische setting om mezelf terug te vinden, en los te komen van haar.
daar waar zij altijd terug kon komen met mooie mails en sorries, stuurde ik haar een openhartige email legde mijn hele ziel weer bloot, en kreeg een kille mail terug, waarin ze zei dat het haar irriteerde..... auw, ...onbegrip, 1001 vragen en je krijgt er geen antwoord op.

Afgesproken dat zij mijn cirkel van vrienden en social life respecteert en ik de hare, tot vorige week, mijn 3 beste vrienden ineens benaderd worden via FB en app. niks bijzonders, alleen laten merken dat ze er nog is.
Weer mn hele hart op 180 BPM, met de vraag, waarom doe je dit, wat wil je, meteen twijfelen of ze me nog terug wil.

Ik kan je zeggen dat dit me de relatie heeft opgeleverd.
- ik ben een ervaring armer.
- ben mezelf volledig verloren
- ben veranderd, paste me aan, en ging een zelfde gedrag vertonen
- werd onzeker; he? ligt dit aan mij?
- een continue stress factor: wanneer belt ze met wat voor probleem.
- de meest diepe intieme sex ever.. aan de lopende band, hemels.
- nu zoveel scherven opvegen en dingen lijmen
- en nog..... nog soms de wil hebben terug te gaan, niet van haar los kunnen komen.
- haar willen redden, zien dat het niet goed gaat, en niet ingrijpen ( zo ben je 6 jr gewired om continue in te springen)

Het is fucking lastig om los te komen, en super verleidelijk om er in terug te springen.
Het is een verslaving, de aandacht die je krijgt maakt je superman,de afwijzing veranderd je in de duivel.
De sex is hemels, en te gek, en dit alles zorgt ervoor dat je lichaam continue onder stress staat.

Ik weet niet wat ik aanmoet met de rust, de ontspanning. Zit nu soms in een stoel in de zon en merk de afwezigheid van stress, en geen telefoon. die stilte is een oorverdovende keiharde stilte.

En toch, als ze me appt nu.. vandaag, kom je terug....dan lig ik zo op mn knieen. En dat weet ze,

Ze is leuk, ze is een heks, ze is diegene die het diepst in je hart zit en en meest op je ziel staat.
Ze maakt je ze breekt je ze bouwt je op en smeert alles dicht me lieve woorden, haar verleidelijkheid is de lijm van al je scherven. En diep van binnen heel diep van binnen, is het alle hens aan dek, want wanneer komt de sloopkogel weer langs en ramt alles uit zijn verband.
en elke keer dat je har en ziel in scherven ligt, en je lijmt het, elke keer veranderd je hart een beetje .je raakt wat kwijt, en na 100-en keren lijmen kijk je naar je hart een mozaiek van scherven, en lijkt het niet meer op het hart die je vroeger had.