Start › Blogs › henkmaris's blog

Mijn situatie

afbeelding van henkmaris
Zon, 28/11/2010 - 13:07 — henkmaris

Mijn situatie is een hele vreemde. Ik woon nog in het huis dat te koop staat. Wanneer het wordt verkocht, word ik opgezadeld met de helft van de restschuld, terwijl ik er niet voor heb gekozen.
Van de welvaart beland ik nog net niet in de armoede. Ik reed in een VW Transporter van 2001 en nu in een BMW die E500 heeft gekost en er niet uitziet.
Maar dat is niet het meest vreemde. Mijn voormalige vrouw woont drie huizen (!) verder op. Haar auto staat zo'n beetje bij mij voor de deur. De zijne ook trouwens. Vooral de eerste weken werd ik bijna gek, wanneer ze hand in hand bij voor het huis liepen. Nu vloek ik een keer en kijk de andere kant op.
Mijn kinderen komen iedere dag bij mij over de vloer. Van zaterdag tot en met maandag avond zijn ze bij mij. Haar nieuwe vriend heeft net vorige week zijn dochter van 12 terug gestuurd naar haar moeder. Onder normale omstandigheden had mijn voormalige partner dit nooit geaccepteerd. Helaas, ze is zichzelf niet. Ik herken haar niet meer. Ik ben niet de enige. Ook de kinderen zeggen dat mama zo is veranderd.
De haat die zich in mij heeft gevormd, projecteer ik op hem. Hij kwam hier gedurende anderhalf jaar over de vloer. Hij vroeg toen of zij hem wilde bijstaan in de cursus die hij volgde. Dat wilde ze wel. Ik zag er niets in. Ik kon goed met hem opschieten. We praatten veel samen. Nou ja, hij praatte en vertelde over de ellende met zijn ex-vrouw en het feit dat hij zijn kinderen dan weer wel, dan weer niet mag zien. Ik stond altijd klaar voor hem. Ik haat hem omdat hij mij heeft besodemieterd. Ik haat hem omdat hij mij aan doet, want hem eerder is overkomen. Ik zal NOOIT iets dergelijks doen. Mijn huwelijk was niet goed, maar zonder hem was dit nooit gebeurd. Ik haat hem omdat hij haar aan raakt waar de kinderen bij zijn. Ik haat hem en dat zal niet meer veranderen.

Zon, 28/11/2010 - 17:12 — tinekevanp
afbeelding van tinekevanp

Wat een . . . .

Amen.
Mij hadden ze moeten tegenhouden als ik jou was, en ik ben echt niet agressief ingesteld.
Wat een lef heeft die man!! En wat verteld je vrouw tegen de kinderen? Hoe praat zij dit goed? Kinderen zijn niet dom.
Ook al kon jullie huwelijk beter, dit is wel de meest gemene manier om dat duidelijk te maken. Ik haat haar ook dat ze dat doet. Als kind heb ik het meegemaakt dat mijn vader zijn nieuwe vriendin gewoon bij ons thuis had uitgenodigd.. maar dat maakte niet uit, want mijn moeder was toch weg.. nou die kwam dus thuis en mijn zus werd bijna geraakt door een watermeloen die mijn ma naar mijn vader gooide.. als 10 jarige weet je niet anders, maar later neem je ze zulke dingen wel degelijk kwalijk. Ik heb mijn vader niet meer gesproken sinds mijn 14e. Het is wijs om zo rustig te blijven, naar de buitenwereld toe dan, i.pv. een honkbalknuppel los te timmeren op bepaalde mensen. Je kinderen onthouden alles. En zij graaft een graf voor haarzelf.

Echt verschrikkelijk wat ze je heeft aangedaan Verdrietig. Ik hoop toch echt dat het huis snel verkocht wordt.. want om zo bij hun in de straat te wonen is natuurlijk een marteling. En ik hoop dat je dan een leuke buurvrouw zult hebben die jou wilt bijstaan bij het klussen,

ldvdknuffel,
Tineke

Zon, 28/11/2010 - 21:04 — mrbean
afbeelding van mrbean

mrbean @henkmaris

Hoi henkmaris,

Jouw verhaal doet me denken aan een jaar geleden, toen ik nog verdriet had en mijn ex en die andere vent enorm haatte. Ik kon niet aanzien, hoe zij met elkaar omgaan, als een echtpaar, en ik? Ik stond destijds langs de zijlijn, en zij maar aan haar eigen plezier denken. Ik ging er kapot aan, omdat ik aardig bleef tegenover haar, en haar haar zin bleef geven. Pas toen ik boos begon te worden en mezelf niet meer ging wegcijferen kon ik op eigen kracht uit de diepe dal kruipen. Nooit gedacht dat ik ooit het daglicht zou zien, en dat is na een jaar goed gelukt.
Gebruik je boosheid als kracht, want die boosheid is een signaal van je innerlijke dat je jezelf totaal wegcijfert en verwaarloost, althans je eigen gevoelens. Je moet jezelf beschermen, zoveel mogelijk, door afstand van haar te nemen, ook al hebben jullie kinderen. In de buurt wonen is eigenlijk niet zo'n goed idee, omdat je haar en die andere vent te vaak gaat zien. Probeer een zakelijk contact met je ex op te bouwen, alleen maar over de kids te praten. En ondertussen moet je proberen zoveel mogelijk aan jezelf werken, wat je wilt en wie je nog bent. Vecht voor jezelf, je hebt genoeg voor haar gedaan, zij is ex, en ex is en blijft ex. En je bent niet verplicht om nog contact te houden met mensen die jou zoiets hebben aangedaan, als je niet wilt, verbreek je contact met hen. Jij bent de baas over je eigen leven, niemand anders, en jijzelf bent de enige die jou kan beschermen, maar je zult het wel moeten beseffen en moeten doen.

Veel sterkte.

Mr Bean