Er zijn momenteel 0 gebruikers en 9 gasten online.
Mijn muurtje
Door wat ik in het verleden allemaal heb meegemaakt, heb ik door de jaren heen een muurtje rond mij gebouwd.
Enkel en alleen uit angst om nog verder gekwetst te worden, om nog verder de dieperik in geduwd te worden door iemand.
Veel mensen waarmee ik contact heb, kennen mijn echte ik dus niet.
En toen was jij er... Er was van in het begin tussen ons een soort fysieke interesse in elkaar. Iets wat mij eigenlijk ook nooit overkomt. Je bleef een keertje slapen en gaf aan me beter te willen leren kennen.
Na het eerste afspraakje had je al moeite met me in te schatten, je was gebotst op mijn muurtje.
Toch is het je gelukt om vrij snel achter het muurtje te raken. Ik liet het ook toe, ik voelde me er klaar voor en wilde echt voor jou gaan.
En eens mensen achter mijn muurtje raken, betekenen ze ook veel voor mij. Op het eerste zicht lijk ik koud en vrij afstandelijk. Maar eens achter het muurtje, kan ik echt intense gevoelens voor iemand krijgen. Voor jou was het niet anders.
Helaas, naar mijn gevoel is alles ook nogal snel gegaan. Je wilde me kost wat kost leren kennen en ik denk dat je me wat hebt geforceerd. Het had ook allemaal niet zo snel moeten gaan. Elkaar rustig aftasten en leren kennen.
Je wil nu nog altijd wel met me afspreken, maar als gewone vriendin. Je geeft aan dat je me tof en leuk vindt en leuke avonden met me beleeft. Alleen weet ik niet of ik dat nu nog kan, nu ik meer voor je voel. Nu je achter het muurtje zit. Ben jij ook al te veel gekwetst geweest en wil je daarom niet verder?
En nu zit ik hier, met een gebroken muurtje en een gekwetste binnenkant. Ik vrees dat er nu gewerkt wordt aan een hoger en dikker muurtje. Ik weet dat ik voor het eerst niet klaar ben om deze muur nog eens te laten slopen door iemand. Ik weet zelfs niet of ik het ooit nog kan laten slopen...
- J-mine's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van J-mine
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
Lieve J-mine, Muurtjes zijn
Lieve J-mine,
Muurtjes zijn niet nodig. Muurtjes zijn lastig.
Trots op jezelf zijn dat je voor de eerste keer je muurtje doorzichtig hebt laten worden voor een mooi persoon!
Was dat nu een doodsnood? Een ramp?
Vond jij het stiekem niet heel fijn?
Maar nu.. Nu is het drie keer k*.. Het voelt als verraden. Je hebt de deur open gedaan en nu is zij bij je binnenste gekomen.. Om snel weer weg te sluipen.. Een muurtje om niet alleen buiten te houden maar ook binnen te houden? Dat is niet fijn.
Huil, schreeuw, voel.. En troost je. Of laat je hier op deze site troosten.
Maar alsjeblieft bouw je muurtje niet op.
Bouw met de losse stenen een mooie poort.. Een poort voor nieuwe mooie gasten.
Je mag er zijn. Je hoeft je niet te barricaderen.
@ brabbelbrabbel
Bedankt voor je fijne reactie
Het was niet de eerste keer dat er iemand achter dat muurtje raakte hoor.
Deze keer was gewoon speciaal omdat ik het zelf een beetje heb toegelaten.
Over het muurtje, dat is er niet mijn hele leven geweest. Het is er gekomen na de eindeloze pesterijen die ik meemaakte in de lagere en middelbare school. Ik heb het dus moeilijk gekregen met vertrouwen van mensen.
J-mine
Erg herkenbaar jou verhaal, een muur bouwen is leuk, maar zo ontneem je jezelf ook alle geluk en mooie dingen van het leven, is het niet mooier om je muur zelf af te brokkelen en weer leert te vertrouwen op je medemens? mensen toe laten in je leven, is nou eenmaal lastig als je vaak gekwetst bent, maar probeer het ook eens van de andere kant te bekijken, laten wij ons niet kwetsen? zijn wij daar zelf niet bij dan?
Als je je altijd maar achter je muur blijft verstoppen, zodat je niet gekwetst kan worden, zul je ook nooit het geluk vinden, ik zeg het nu wel heel makkelijk, want zit zelf nog in strijd met mijn muur...
probeer deze ervaring te zien als iets moois, iets wat voor jou een les is, trek die muur niet verder op, laat die stenen lekker liggen, pak een hamer en een beitel en brokkel die muur zelf stukje bij beetje af, niet voor een ander maar gewoonweg voor jezelf, ervaar weer het geluk in het leven, wat nog zoveel moois te bieden heeft....
Sterkte in je strijd...
Liefs pallmallwoman
pallmallwoman
Ik heb niks aan je reactie toe te voegen. Heel mooi gesproken en een erg goed advies! Je hoeft geen grote stappen te maken. Babystapjes zijn al voldoende. Het komt echt allemaal goed, echt waar!
@nieuwedag
Thx voor je lieve reactie, en yep uiteindelijk komt het goed...
Liefs pallmallwoman
@j-mine
Wat heb je je gevoel mooi verwoord J-mine! Wat knap dat je ondanks de brokstukken zo zonder echte verwijten kan schrijven.
Ik herken je verhaal, en wat deed het pijn. Voelde me zo kwetsbaar. Juist achter die muur is het zo teer, en als iemand door was, en weer weg is, dat gaf mij zo'n diep gevoel van verlatenheid.
En weet je, tegen adviezen hier in. Ik denk dat het goed is dat je een muurtje hebt om de kwetsbare delen in jezelf te beschermen. Om veel tuinen staat ook een hekje/heggetje of zo, zodat niet iedereen er zo maar binnen loopt of de planten omver rijdt. Niks mis mee. En zolang het geen 3 meter hoge schutting is, is de tuin nog steeds zichtbaar. En het huis ook
In mijn geval had ik mijn muur een beetje af laten breken, om iemand beter toegang te geven. Hij gaf me iets waar ik zo naar verlangde. Hij mocht zelfs op de planten staan
Maar ik denk dat het voor ons samen onduidelijk werd waar ik begon en ophield. Ben dus nu een betere muur aan het bouwen, met een mooie grote deur erin. Waar ik door kan als ik wil, en waar iemand ook naar binnen kan, en er weer uit 
maar dan met minder brokstukken.
Die persoon zie ik niet meer, ook hij wilde vrienden blijven, maar dat was voor mij veel te pijnlijk. Het is niet verkeerd om goed voor jezelf te zorgen hierin hoor, zeker als je je kwetsbaar voelt.
Groet en sterkte
Teigetje