Hallo,

Ik ben een meisje van 22 jaar, en momenteel ben ik gewoon gebroken en depressief door alles wat mij het afgelopen 2 jaar is overkomen. Ik heb het gevoel dat ik er niet meer uit raak.

Eerst en vooral had ik enkele jaren terug een heel normaal gezin. Mama, papa, mijn broer en ik. Ik had een vriend waarmee ik een anderhalf jaar samen was. Het was een hele knappe jongen waar ik altijd erg naar opkeek. Ik kon nooit geloven dat ik die jongen kon krijgen..

Op een dag zat ik bij hem thuis, tot ik een telefoon van mijn mama kreeg. Ze huilde en vertelde dat ze een jaar een verhouding had met papa's beste vriend. Ze had het verteld, en papa was er vandoor gegaan. Ik begon helemaal te huilen, want dit had ik zelf niet zien aankomen. Mijn vriend zette mij meteen aan de deur. Hij zei: Als je hier bent om een potje te huilen, ben je zeker niet welkom. Ik ben toen bij een vriendin gaan slapen.

Laten we zeggen dat dit het begin is van mijn leven die drastisch veranderde. Mama ging wonen bij haar nieuwe vriend (die een stuk jonger was), en ik bleef achter bij mijn papa. Papa begon goed op te schieten met de vrouw van zijn vroegere beste vriend. Ook zij was bedrogen geweest, en ze vonden steun bij elkaar. Enkele maanden later kregen zij ook een relatie. Zij trok bij ons in. Ik had een moeilijke band met haar. Ze had een hekel aan mijn moeder, en aangezien ik erg op haar lijk, ging ze dit vaak op mij uitwerken als papa er niet bij was. Ze nam beetje bij beetje mijn plaats in, en ik begon mij op te sluiten in mijn kamer. Enkele weken later liet mijn vriend plots niet meer van zich horen na een kleine ruzie. Toen ik bleef vragen wat er was, vertelde hij me dat hij me bedrogen had. De avond ervoor was hij zo zat geweest na zijn werk, dat hij met een meisje naar bed was geweest op hotel. Stom en verdrietig dat ik was door alles, heb ik een overdosis pillen genomen.. Ik begrijp nog steeds niet waarom...
Zijn mama vond mij, en bracht mij naar het ziekenhuis. Mijn ouders hebben hier nooit weet van gehad.

Mijn ex deed alles om mij daarna terug te winnen. Hij stuurde rozen, brieven, liedjes en gedichtjes. Hij wou een nieuwe kans, en ik besloot hem deze kans te geven. Enkele maanden ging alles weer goed, hoewel ik en mijn stiefmoeder een moeilijke band met elkaar hadden. Maar ik had tenminste mijn vriend terug.

Mijn mama vertelde me dat ik eens met papa moest praten over mijn stiefmoeder, en dat hij me vast zou begrijpen. Ik deed dit, maar wat ik nooit had verwacht is dat hij mijn koffer klaarzette. Ik moest naar mijn mama gaan wonen. Het huis waar ik ben opgegroeid moest ik verlaten, voor een jonge del die me honderd keer vernederde achter papa's rug. Ik herpakte me, ging werken in het onderwijs, en probeerde me op al positieve dingen te focussen.

Mijn vriend kwam met het plan om samen te gaan wonen. Vanaf dit moment ging alles in teken staan van dit samenwonen voor mij. We gingen samen onze meubels kiezen, ik leerde koken, ik maakte mijn eigen kookboek,... Tot mijn vriend plots een pauze wou in onze relatie. Het ging hem te snel...

Ik begreep het niet, maar ik kon niet anders dan dit accepteren. Na enkele weken vroeg hij of ik terug op date wou met hem, en dat deed ik. Hij zei dat hij nu pas beseft hoeveel hij van me hield. Maar na één week keek ik in zijn gsm, en zag ik al sekssms'jes met een collega. Ik was razend geweest, en ik heb hem zelfs een mep verkocht (krijg geen verkeerd beeld van mij, ik ben een echt meisjemeisje). Hij bleef zeggen dat dit gewoon als grap was, en ik liep er opnieuw in. Tot ik de week daarna op zijn facebook ging, en zag dat ze hem een bericht had gestuurd. Ze vroeg of ze hem opnieuw mocht toevoegen als vriend, en ze zou onze foto's verborgen zetten. Toen gaf hij toe dat hij ze gekust had tijdens de pauze. Hij maakte het ook gedaan. :'(

We zijn iets meer dan een maand later inmiddels. Ik ontdekte net dat hij al een nieuwe relatie heeft, met een vriendin van mij. (Ik dacht tenminste dat ze een vriendin was, na alles wat ik heb gedaan voor haar.) Deze zogenaamde vriendin zei aan mij: Maar misschien is hij wel de man van mijn leven, je moet niet zo jaloers zijn. Ik had je toch al enkele maanden niet gehoord.

Dit is mijn verhaal. Ooit was ik een gelukkig, goed studerend en voorbeeldig meisje. Nu ben ik niks meer dan een verdrietig en waardeloos wrak.. Ik weet niet wat te doen. Ik verwijt mezelf steeds dat het mijn schuld is. Ik ben bang dat hij met dit meisje erg gelukkig zal worden. Hoewel het een snotneus is naast mij ..