Nou, het is wel te zien dat je iets meer weet over hoe dingen in elkaar zitten. We hebben veel gepraat, of beter IK heb veel gepraat, heb mijn hele hebben en houden op tafel gelegd, ben diep door het stof gegaan zeg maar om mezelf helemaal bloot te geven...ze weet mijn diepste verdriet, heb haar verteld dat ik veranderd ben, misschien wel blij dat alles is gebeurt...maar op dit moment ziet ze het werken aan mezelf als een vlucht voor ons...ik kies meer voor MIJ, doe eindelijk wat goed voor me is en dat is bedreigend voor haar. Ze heeft altijd alles onder controle gehad, ik deed wat zij wilde..maakte me volledig afhankelijk en hoopte dat dat ons zou helpen en hoopte ook altijd iets meer liefde terug te krijgen..ik gaf om iets te ontvangen..fout. Achteraf gezien is natuurlijk heel veel duidelijk geworden over hoe we naar elkaar kijken, hoe we ons voelen...wat we in elkaar missen..ik ben er wel altijd duidelijk over geweest, gaf al vroeg in de relatie aan waar ik behoefte aan had...maar uiteindelijk ben ik een gever..en zij een ontvanger...ontspanning moest altijd samen, terwijl ik ook graag iets leuks deed met vrienden (die ik overigens bijna allemaal kwijt ben omdat ik alleen maar met mijn gezinntje druk was). De druk was hoog, elke dag stress, gezeur, aandacht..natuurlijk ook begrijpelijk en daarom deden we enorm veel samen...maar we begrepen elkaar zo slecht, ok was niet opgewassen tegen haar dominantie...nu weet ze dat ik een grens heb waar niemand meer overheen gaat...meer dan een door mij bepaald maximum geef ik niet...ik weet nu wie ik ben en waar ik voor sta...en die IK blijft staan. Misschien lijkt het of ik nu alleen mezelf nog zie, nee zo is het niet, ik zie mijzelf weer en kijk daar nu heel bewust naar, ben trots op mijzelf en doe er alles aan vanuit gevoel te leven ipv emotie of plicht. Ik geniet nu ook veel meer van de kids, krijg er energie van terwijl het me vroeger alleen energie kostte...Ik heb diverse mensen ontmoet die me geholpen hebben met dit probleem, het heeft mij verrijkt en groter gemaakt. Ze weet van mij dat ik zo graag liefde geef en wil ontvangen, maar het me niet lukt, het geven lukt niet meer omdat er twijfels zijn en altijd waren...het ontvangen lukt niet meer omdat het niet goed voelt...we hebben allebei wel hoop, zeggen we...ik heb heel veel gedaan aan therapie, zij is ermee gestopt en zegt rust te willen, praten doet ze bijna niet, ze liegt over haar gevoelens voor die vriend, en spreekt die over mij nooit uit.....er zit een muur tussen ons...ben sinds kort gaan accepteren dat ik gevoelens heb om ook vreemd te gaan, om vrij te zijn en te doen wat me helpt me weer geliefd te voelen. Tegenstrijdige gedachten, waar ik nu geen last meer van heb..eerst wel...ik ben met niemand bezig maar ben me bewust van mijn gevoel. Zelf heeft ze nooit spijt gehad, voor haar waren het de mooiste maanden uit haar leven....ze wist dat het zou stoppen een keer. Hier alles weggooien was geen optie voor haar...nee ben niet bang voor hem dat ie weer op de stoep staat...kan ik toch niks aan veranderen, wel ben ik bang om mezelf weer te verliezen in haar...en weer dezelfde fouten ga maken...het voelt zo veilig nu zeg maar. Op dit moment ben ik weer bij een therapeut, omdat ik weer een stapje verder wil. mijn vrouw wilde van een vorige therapeut niks weten, ook niet wat ik er deed of waar ik mee bezig was, ze wiast het zelf prima zei ze. Het deed pijn dat ze zo vijandig daar tegenover stond, omdat ik serieus bezig ben dingen anders te doen, alles wat ik probeerde deed ik alleen, ze snapte ook niet eens wat ik veranderen wilde, of vond het belachelijk. Maar de kids hebben nu weer een vader die bewuster in het leven staat..en ik krijg er zoveel voor terug. Zal jou blog wel lezen..moet er ff induiken..Thanks voor je mooie woorden.