Mijn leven en hoe ik het verprutst heb.
Heb nooit in mijn hele leven de moeite genomen om naar andere mensen te luisteren als ze problemen hadden.
Ook heb ik er nooit veel tijd in gestoken om andere te helpen met dingen die ik simpel vind, heb altijd alleen maar gedaan van wat zijn jullie stom dat je dat niet snapt.
Eigenlijk zie ik nu pas naar veel te langen tijd in wat ik allemaal fout heb gedaan en hoeveel mensen ik gekwetst en van mij afgeduwd heb door mijn gedrag.
Mijn vrouw word de 2e grote liefde uit mijn leven die ik ga verliezen, dat ik uberhaubt all een 2e grote liefde had mogen vinden snap ik niet want zie nu pas nu ze me gaat verlaten wat ik haar allemaal heb aangedaan.
Tuurlijk net als ze zegt ben niet alleen maar slecht voor haar geweest, en er zijn ook wel goede tijden geweest
Maar als ik het complete plaatje bekijk dan snap ik niet dat ze het zo lang met mij geprobeerd heeft.
Heb haar mentaal gewoon verwaarloosd en kapot gemaakt en daarmee al de liefde die ze voor me had er uit geslagen letterlijk!
Want als ze met mij wilde praten had ik geen tijd, ik maakte ook geen tijd en ging alleen maar tekeer tegen haar
Als ik wegliep en ze kwam achter me aan en liet me niet met rust escaleerde dat zelfs in fysiek geweld, dit kan ik mezelf nooit vergeven…
Heb haar op veel en veel teveel manieren pijn gedaan.
En zie dat nu het te laat is pas in.
Kan ook echt niet meer verwachten dat ze mij nog een kans geeft, want ze heeft me er al veel teveel gegeven en ik veranderde niets
Bleef gewoon mijn eigen zin doordrijven, en betrok haar ook nooit in een enkele aankoop.
Ik wilde dat dus waarom moest ik dat overleggen….. ik betaalde toch alles ….
Heb altijd alleen maar aan mezelf gedacht van wat ik wil nooit van wat een ander wil, of hoe die dat ziet of er over denkt.
Zelfs voor de kinderen maakte ik geen tijd vrij, ik was altijd druk geen tijd geen zin of een computer spelletje aan het spelen
Heb mijn complete leven verwaarloosd en veel teveel mensen pijn gedaan.
Er is ook nooit iemand geweest die mij op mijn fouten heeft gewezen, heb er ook nooit naar willen luisteren en denk dat zelfs de meeste bang waren om er over te beginnen want ik kon allen maar boos reageren en het afkappen.
Hoe stom ben ik geweest dat ik alles nu pas begrijp en nu pas begin te snappen wat ik allemaal fout heb gedaan en hoeveel mensen ik pijn heb gedaan.
Mijn vrouw verdiend veel beter die is veel te goed voor mij geweest en heeft mij honderden kansen gegeven, heb er zelf niets mee gedaan.
Ze heeft zich altijd kapot gewerkt met alles en ontzettend goed voor mij en de kinderen gezorgd, ook dat zie ik nu pas …
Nam alles voor lief vond alles normaal dat ze het huishouden compleet in haar eentje deed, voor de kinderen en mij zorgde.
Tuurlijk ik werkte ook hard maar dat was ook het enigste wat ik goed deed.
Want heb alle sociale contacten om mij heen laten vallen en van mijn complete leven een sleur gemaakt .
Opstaan werken eten computeren. Meer deed ik niet…..
Mijn vrouw en kinderen willen aandacht…. Waarom ze hebben toch alles …. Ja ik wilde ze alleen kopen maar heb nooit het belang van die kleine dingetjes gezien om wat samen met ze te doen..
Gezellig was ik ook totaal niet, nee joh op de telefoon spelen dat is toch veel belangrijker….
Nu voel ik me leeg en moedeloos en kan het alleen mezelf verwijten.
Werk daarnaast ook altijd alleen dus heb helemaal geen afleiding en alleen maar tijd om te denken.
Komt nu ook nog bij dat ik mijn verhaal kwijt wil aan anderen terwijl ik zelf nooit naar problemen van een ander heb willen luisteren…
Problemen wat is dat? Gaat gewoon vanzelf over of weg zei ik altijd en je moet niet zo moeilijk denken en doen.
Wat ben ik naïef geweest en ontzettend stom…
Weet ook wel dat dit gevoel wat ik nu heb zal slijten en ik me vanzelf wel weer beter ga voelen als alles achter de rug is, maar heb nu echt de steun nodig die ik zelf nooit gegeven heb..
Wil ook nooit meer diegene zijn die ik ben geweest tegenover anderen, want dat ik nog vrienden heb snap ik ook niet.
Hoop echt dat mijn vrouw gelukkig zal worden al is het niet met mij want ze heeft altijd veel en veel meer verdiend dan ik haar gegeven heb, niet materialistisch nee daarin kreeg ze alles
En ook niet dat ik haar niet graag aanraakte of nooit zei dat ik van haar hield, maar gewoon om het feit dat ik nooit naar haar geluisterd heb als ze ergens mee zat en er nooit voor haar geweest ben als ze in de Put zat heb het haar allemaal zelf uit laten zoeken en in alle gevallen als ze er mee bij mij kwam het probleem alleen maar groter gemaakt..
Eigenlijk ben ik een ongelooflijke lul tegenover alles en iedereen om me heen geweest en zie dat nu pas in.
Weet niet hoe ik dit allemaal op moet lossen, mijn ouders heb ik nog nooit mee gepraat … weet ook wel waarom omdat ik ook tegen hun gelijk vijandig deed als ze over iets begonnen wat ik fout deed …want ik deed nooit iets fout…..
Wat moeten andere mensen wel niet van mij denken… ik weet het niet…
Kijk van mijn werk weet ik veel en dat is ook 1 van de weinige dingen waar ik wel over kon praten maar verder ben ik compleet kansloos.
Altijd van die stoere verhalen van wat ik allemaal wel niet heb gedaan.. nou joepie moet ik daar nou echt zo trots op zijn dat ik andere mensen geslagen heb en pijn heb gedaan …. Wat erg eigenlijk.
Zoveel fouten en zoveel dingen … het is eigenlijk niet normaal dat ik niet in een of andere inrichting zit
Zeg zelf altijd van er lopen meer gekken los dan dat er vast zitten, ben er zelf altijd 1 geweest.
Heb mezelf zo ontzettend voor de gek gehouden met dat ik alles maar goed deed, dat ik nu eigenlijk pas door heb hoe triest ik wel niet was.
Daarom weet ik dat ik op deze manier niet verder wil en kan, en dat mij nu de zware taak ligt om een hoop dingen die ik heb gedaan te veranderen en goed te maken.
Tussen mij en mijn vrouw heb ik alle hoop verloren, en kan en mag dat ook niet meer verwachten dat zoiets nog goed kan komen tussen ons
Daar heb ik alles veel teveel voor verprutst.
Hoop dat ze het me ooit zal vergeven, na alle pijn die ik haar bezorgd heb.
Het is allemaal zo jammer dat ik dit nu inzie want ik had alles, een prachtig mooie vrouw waar ik veel van hield twee prachtige kinderen een prachtig huis 2 hondjes kortom alles wat je maar kunt verzinnen, maar heb het allemaal vergooit met mijn stomme vijandige gedrag.
Ik moet echt aan mijzelf werken want ik wil die persoon niet meer zijn, haat die persoon die alles maar beter weet en altijd zijn zin doordrijft, heb ook geen idee waarom ik dit allemaal nu wel snap en zie, mag eigenlijk alleen maar van geluk spreken dat ik het nu inzie.
Komt alleen het feit dat ik anderen ook moet inlaten zien dat ik degene die ik was niet meer ben of wil zijn, en hoop ook iemand te vinden die mij daarin helpt zodat ik op mijn fouten gewezen word, en niet meer terug wil naar mijn oude stomme ik.
Voor het moment moet ik proberen sterk te zijn en mijn vrouw te helpen in wat er allemaal komen gaat, want we wonen nu nog samen daar heeft ze veel moeite mee dat snap ik nu ook maar het is lastig om hier op dit moment een andere oplossing voor te vinden ivm werk en kinderen.
Hoe zullen de kinderen reageren… denk dat hun wereldje ook instort waar ik dus ook de oorzaak van ben Nycheal zal het wel kunnen begrijpen en snappen want die is al wat ouder denk ook dat die al langere tijd in de gaten heeft dat het heel slecht gaat tussen mij en zijn moeder, maar de kleine meid zal het niet snel willen accepteren denk ik plus heeft die wat ik nu zie ook al verkeerd gedrag en veel boosheid door hoe het gaat, iets wat ze kennelijk van mij overgenomen heeft. Want ja zelfs de kinderen hebben het bij mij moeten ontgelden.
Die hebben mij ook altijd alleen maar horen schreeuwen en blèren en snauwen…
Nu ik dit alles schrijf besef ik me steeds meer hoe een ongelooflijke klootzak ik in alles ben geweest, dus is dit misschien wel een goede les voor mijzelf.
Ik moet ook mijn eigen fouten en gebreken inzien, want anders kan ik ze niet veranderen.
Het is allen zo ontzettend jammer dat ik dat nu pas besef, nu ik mijn halve leven al achter de rug heb
Ben nu 38 maar heb eigenlijk niet geleefd.
Zie nu pas waarom altijd al mijn relaties kapot zijn gegaan.
Mijn eerste liefde heb ik ook echt als een stuk stront behandeld, deed alleen maar wat ik zelf wilde en duwde haar weg als ik geen zin had. Ging in de vakantie liever vissen dan iets met haar te doen en zelfs avonds maakt ik weinig tijd voor haar vrij.
Kon altijd alleen maar lief doen als ik sex wilde, want dat is iets dat ik altijd veel te belangrijk heb gevonden zie ik nu.
Kortom als ik mijn leven bekijk hoe ik het achter me heb snap ik niet waarom ik dat allemaal gedaan heb..
Ben het nooit echt waardig geweest om van gehouden te worden, kan er nu ook niet zielig over doen want heb het tenslotte allemaal zelf veroorzaakt.
Er is nog maar 1 ding wat ik kan doen en dat is veranderen en hopen dat ik mijn leven goed op de rit krijg zonder al die narigheid te veroorzaken, want weet nu dat ikzelf pas dan ook gelukkig kan worden.
Al weet ik niet of ik dit ooit nog aandurf met een andere vrouw….
10 jaar lang heeft mijn vrouw geprobeerd mij in te laten zien wat ik allemaal fout deed en wat ik moest veranderen, omdat mijn gedrag niet normaal was.
Besef nu pas wat ze allemaal er voorover heeft gehad om onze relatie goed te krijgen, en hoeveel ze eigenlijk van mij gehouden moet hebben om dit zo lang vol te houden.
Heb haar tijdens ruzies voor alles uitgemaakt wat je maar kunt verzinnen, dus kan niet een bedenken hoeveel pijn ik haar daar mee gedaan heb want de dingen die ik zei zijn zelfs nu niet voor herhaling vatbaar …
Daarom dit is mijn leven en hoe ik alles om mij heen kapot gemaakt en verprutst heb…..
en zelfs na dit alles wat ik geschreven heb bedenk ik me dat dit nog niet 1 % is van wat ik allemaal fout heb gedaan..
kortom ik ben ontzettend slecht geweest voor mijzelf en anderen..
ouders
vandaag toch voor het eerst van mijn leven met mijn ouders gepraat.
was precies zoals ik gedacht had.
ze hadden wel door dat het de laatste tijd niet zo best ging en hadden ook tegen elkaar verschillende keren gezegd dat ik veel te weinig met mijn gezin deed.
maar nooit mij er op aangesproken omdat ze wisten van hoe ik altijd reageer, agressief het niet willen inzien en dat er met mij niet echt gesproken kan worden...
heb ze ook het complet verhaal laten lezen zodat ze precies weten van wat er gespeeld heeft en ze niet die vinger alleen naar mijn vrouw wijzen, wil niet dat ze van hun ook nog narigheid over zich heen krijgt ze heeft al veel teveel narigheid in haar leven meegemaakt en ook nog de pech mij te treffen die harteloze lul.
de avond dat ze het definitief vertelde dat ze van me weg wilde sloeg in als een bom... hoe stom was ik...
eerst niet echt op gereageerd zoals ik altijd deed totdat ik mijn leven eens compleet ging nalopen en logisch ging bekijken, pas toen begon ik alles pas te zien wat ik fout gedaan had.
heb weinig aan zelfmedelijden en kan ook echt niet houden van mezelf op dit moment, heb het mezelf allemaal aangedaan.
moet er nu het beste voor mijn vrouw en kinderen van zien te maken, en zorgen dat die nare ik uit mij verdwijnt.
zo zonde dat dit 10 jaar van haar leven heeft moeten kosten, en de leed die de kinderen krijgen om het nu pas te snappen nu het allemaal te laat is.
ik verafschuw mezelf van hoe ik ben geweest en moet en zal die persoon overwinnen
site
bedankt voor deze site
heb hem op dit moment echt nodig om alles van me af te schrijven en delen, iets wat ik eerder nooit gedaan heb maar wel had moeten doen.
misschien dat ik het dan allemaal wat eerder gesnapt had van hoe het leven in elkaar steekt en wat er belangrijk is
is ook nog moeilijk om er met vrienden over te praten.
had hiervoor alleen nog met mijn broertje gepraat blijkt wel beetje in de familie te zitten het niet praten en verkeerd gedrag en het allemaal niet begrijpen
nu nog zoveel mogelijk dingen tengoede oplossen voor de vrouw en kinderen daarna hard aan mezelf werken...
Hoi Jointmobi
Hoi Jointmobi,
als ik dit lees ben je behoorlijk met je kop tegen de muur gelopen. Zoals je je leven hebt ingericht, dat werkt niet meer. En je vrouw is je daar keihard op aan het wijzen, en als ik dit lees heeft ze wel een beetje gelijk ook….. En zie jij dat ook in.
Nu is het probleem dat je daarmee je vrouw niet terughebt. En niet terugkunt naar de situatie zoals hiervoor. En dat is eigenlijk maar beter ook, want er is niks waar je naar terugkunt. De situatie van hiervoor, die bestaat niet meer, die heeft zichzelf vernietigd. En er is nog niks voor in de plaats gekomen. Maar je vrouw wil niet meer terug. En jij eigenlijk ook niet.
Een aantal vragen komen in mij op:
Weet jouw vrouw dat je nu zooooo diep zit, en zoveel over jezelf aan het denken bent?
Heb je haar dit soort dingen verteld? Hoe reageert zij daarop?
Hoe kan zij er van uit gaan dat jij serieus meent wat je hier allemaal zegt? Hoe kan zij er verzekerd van zijn dat dit echt is, en niet alleen maar een dipje, en daarna weer over tot de orde van de dag? Want voor haar staat er natuurlijk enorm veel op het spel. Als ik haar was zou ik behoorlijk wantrouwig worden als een man die jarenlang me verwaarloosd heeft ineens gaat zeggen dat hij het licht gezien heeft. Het is heel begrijpelijk dat zij dit niet direct allemaal als zoete koek slikt…….
Hoe nu verder? Ik zou eerst zorgen dat je met jezelf een beetje meer in het reine komt. Nu je relatie proberen te redden heeft weinig zin. Blijf praten met haar, maar hou afstand tot haar. Zij heeft ook enorm veel te verwerken. Maar laat zien dat je echt wilt veranderen. Niet alleen vandaag, niet alleen morgen, maar dat het inzicht dieper zit. En kijk dan maar wat er van gaat komen.
Waterman
bedankt voor de reactie
bedankt voor de reactie Waterman
weet ook dat ik nu niet meer kan verwachten dat ze me geloofd van dat ik dit alles nu pas door heb.
wilde het nooit zelf in zien.
heb haar dit alles ook oprecht verteld dat voor mij nu pas het kwartje is gevallen.
maar als ik eerlijk ben zou ik als ik haar was het niet meer aangaan heb haar zo veel pijn gedaan....
daarom ik moet en zal veranderen ongeacht of ze bij me blijft want heb ook nog 2 kinderen die een normale vader nodig hebben
@jointmobi
Jazeker dat is heel belangrijk!
En nu is de ommekeer gekomen.
Je bent tot inzicht gekomen. En het ook DOEN natuurlijk.
Geef warmte, toon die liefde. Dan geef je jezelf dat ook.
Een heel mooi doel.
Gewoon blijven doen, heel belangrijk voor je dierbaren en voor jezelf.
Net wat je zegt, hoe het ook uitvalt...dat zie je dan wel.
Reactie
Ja ik zal mezelf moeten bewijzen aan iedereen.
en ook moeten accepteren dat ik mijn vrouw kwijt ben geraakt door mijn manier van in het leven staan, iets wat je eigenlijk niet eens een normale manier van leven kunt noemen.
heb mezelf en andere zoveel tekort gedaan en zie nu zoveel dingen anders, maar vind het tegelijk ook moeilijk want ik moet mijn hele leven anders inrichten en ook plezier in en met anderen hebben iets waar ik eerst alleen maar materialistisch kon kijken om wijs te doen tegenover anderen van kijk eens wat ik allemaal heb en bezit.
snap nu pas dat dit allemaal een grote leugen is geweest, want wat is er belangrijker dan gelukkig zijn met elkaar.
zie nu pas dat alles wat ik bezit niet belangrijk is, maar dat mijn vrouw en kinderen veel belangrijker zijn....
@Jointmobi
Veel herkenning in je verhaal. Niet vanuit mijzelf maar vanuit hoe mijn vriend ooit was.
Je beseft pas dat je zo bent als het misgaat he... Als je 100 keer over die spreekwoordelijke grens gegaan bent en er altijd ergens stiekem vanuit gegaan bent dat de ander je toch wel weer vergeven zou, want dat was immers altijd zo.
En voordat het vertrouwen bij alle mensen die belangrijk zijn weer is zoals het zou moeten zijn, ben je jaren verder.
Het kostte jaren om het helemaal af te breken en zal minstens net zoveel jaren kosten om het weer terug te krijgen, en bij sommige mensen zal het 100% nooit meer haalbaar zijn....
Als ik jou zo lees heb je alles maar voor lief en vanzelfsprekend genomen.
Je vrouw en vrienden al die tijd net genoeg goede aandacht gegeven om te zorgen dat ze bij je bleven, maar vooral niks meer dan dat.
Verwaarlozing... 1 van de ergste dingen die je iemand aan kunt doen, vooral omdat diegene zelf ook in zelfvertrouwen en zelfbeeld langzaam afbrokkeld en gaat geloven in wat jij ze continu benadrukt hebt.
Hier kan je heel lang jezelf ellendig over voelen maar hier schiet je niks mee op.
Erkenning is stap 1.... Je kunt pas wat veranderen als je erkent dat het een probleem is die bij jou ligt.
Stap 1 is dus gezet, en nu is het aan jou of je het doorzet.
Je bent op dat punt gekomen dat je het zelf inziet.
En ook al is dat in jouw ogen misschien veel te laat...
Er zijn heel veel mensen zoals jou die nooit op dat punt komen, omdat ze altijd elke schuld bij een ander zoeken en nooit bij zichzelf te raden gaan.
Ik hoop voor jou en de mensen om je heen dat dit echt het besef is wat je hebt gekregen, en dat het niet tijdelijke aard is....
Dat als je jezelf minder ellendig gaat voelen (lijkt nu onmogelijk maar gaat wel gebeuren) dat je gewoon weer doodleuk terugvalt in de oude patronen.
Dat is vaak wel het probleem bij mensen die denkwijzes en omgangswijze hebben zoals jij ze omschrijft.
Wees trots dat je op dit punt gekomen ben... Het verleden kan je niet meer veranderen, maar je toekomst maak je zelf...
moeilijk
kan zeggen dat dit besef veel doet met een mens, en voel me op dit moment ook niet erg veel waard.
het is allemaal zo ontzettend lastig... zie mijn vrouw nog iedere dag want ja we wonen nog samen en kunnen dit allemaal niet snel oplossen.
maar mijn gevoel voor haar is altijd enorm geweest al heb ik dat niet op de juiste manier laten blijken.
wil haar zo graag vastpakken en knuffelen en zeggen hoeveel ik eigenlijk wel niet van haar hou
maar moet het niet doen op dit moment want haar gevoel voor mij is weg.. heb ik zelf veroorzaakt
allemaal zo lastig ik vind haar de mooiste vrouw ter wereld maar heb ter gelijke tijd de mooie innerlijke vrouw in haar verwaarloosd
haar gevoel is weg maar mijn brok in mijn keel nog lang niet...
nooit wilde ik met haar praten.. en nu wil ik het alleen maar, maar moet haar ook rust gunnen want weet dat dit alles voor haar ook zo ontzettend moeilijk is
van wat gaat er gebeuren en hoe zullen de kinderen reageren... zoveel dingen zoveel emoties en ik zie het allemaal nu pas.......
mijn vrouw vind het moeilijk om met mij te praten en snap ook dat dit moeilijk is heb zelf nooit met haar gepraat over mijn gevoel.
wat een kut situatie heb ik gecreëerd we willen allebei weg van hier maar kunnen niet we wille allebei rust in de situatie, maar de combinatie werk en kinderen laat dit niet toe.
hoe kan ik ooit zo stom zijn geweest dit allemaal niet eerder te bedenken....
dat ik nu het snap en als ik dit haar allemaal vertel maakt het voor haar denk ik alleen maar lastiger.
10 jaar heeft ze me gewaarschuwd en gezegd van dat ik dingen anders moest zien en veranderen, en naar die 10 jaar heb ik haar wil om daarvoor te vechten gebroken en met dat haar liefde voor mij want nog eens 10 jaar op diezelfde manier doorgaan was voor haar geen optie.
dus naar 10 jaar heeft mijn stomme agressieve gedrag haar overwonnen en heeft ze de handdoek in de ring gegooid
mag dus trots zijn dat ik naar 10 jaar de grote winnaar ben in het verliezen van alles wat in een leven belangrijk is...
wat heb ik gefaald....
medelijden verdien ik niet
hulp met alles verdien ik niet maar heb ik wel nodig
hoe te handelen dat ik het voor haar makkelijker maak... ik weet het nog niet
heb haar genoeg pijn gedaan en wil haar niet met iets opnieuw pijn doen
had ik dit alles maar veel eerder ingezien dan had het nog goed kunnen komen, nu kan ik alleen maar hopen dat ze het me ooit vergeeft
moet haar loslaten, maar hoe kan mijn liefde niet zomaar uitschakelen...
moet leuke dingen gaan doen zegt ze, naar vrienden gaan enzv, maar mijn gevoel maakt me lam
de hele dag maar denken en denken van had ik maar dit of had ik maar dat.... allemaal achteraf..
nooit in mijn leven kon ik mijn emoties tonen, denk dat de keren dat het gebeurd is op 1 hand te tellen zijn...
en nu moet ik uitkijken dat ik niet spontaan begin te janken als ik er over praat of alleen maar er over denk.
ben zelfstandig ondernemer en werk dus overdag mijn vrouw werkt in de avond dus dan zorg ik voor de kinderen
is dus ook lastig want werk op een klus helemaal alleen en vrouw laat thuis dus ook weinig tijd om bij iemand langs te gaan om mijn verhaal te doen...
liefst zou ik ergens naar toe vertrekken maar weet dat ik dat niet kan maken...
het is allemaal zo dubbel
ik wil haar graag zien
met haar praten
haar knuffelen en vasthouden
zij wil mij het liefst niet zien en al zeker niet aanraken....
praten doet ze wel maar ze kan nu niet degene zijn die ik nodig heb om mijn verdriet kwijt te kunnen...
allemaal omdat ik altijd een emotieloze lul ben geweest .....
3 dagen over 3 dagen zouden we anders 7 jaar getrouwd zijn geweest
trouwde haar voor het leven maar liet haar stikken bij het leven
alles overnieuw doen wou dat dat kon maar dat is helaas onmogelijk
een nieuwe start, kan ik niet meer van haar verwachten
denk dat als ik hoop op die nieuwe start dat dat alleen maar valse hoop zal zijn, en weet niet of dat nog eens zou kunnen verwerken dus moet die hoop laten varen al zegt mijn hart dat die dat niet wil....
gisteren na 2 uurtje gewerkt te hebben naar huis gegaan, kon het allemaal niet meer aan.
begon fouten te maken en kon niet nadenken over mijn werk.
vond mijzelf een gevaar op de weg naar huis omdat ik mijn gedachten er niet van kan afzetten van wat ik allemaal fout gedaan heb en hoe ik haar zal missen en wat ik allemaal had moeten doen.
hoe verdrietig moet mijn vrouw al die tijd wel niet geweest zijn dat ik niet naar haar luisterde en haar wegduwde.....
Hoi jointmobi
poeh, wat een verwarring en chaos, he! Heb je een beetje een plan om de komende weken door te komen? Een beetje houvast, een beetje structuur? Om te voorkomen dat de paniek en de emotie met je op de loop gaan? Misschien moet je dat proberen te maken.....
Maar in ieder geval, heeeeeeeele kleine stapjes, hoor!!!! Geen grootse woorden, geen grootse gebaren! Daar is alles veel te kwetsbaar voor.....
Heel veel sterkte! Zoek een beetje rust in de chaos.
Waterman
badankt voor de steun
weer een dag verder, en steeds zie ik nieuwe dingen in die ik fout heb gedaan...
zie gelukkig ook nieuwe positievere dingen in die ik eerder nooit zag bv kleine jong begint zijn eerste verliefdheidjes een beetje te ontdekken en heeft daar nogal wat vragen over.
eerder zou ik daar geen tijd in hebben gestoken, maar nu help ik hem met advies en merk dat die dat enorm waardeerd en dit geeft mij een goed gevoel
ook hoe blij de kleine meid is als ik haar help met lezen, iets wat ik eerder zag als een moeten... maar vind het nu heerlijk om haar te helpen en te zien hoe ze er mee vordert.
had eerder nooit tijd voor de kinderen of mijn vrouw... de dingen waar ik op dat moment mee bezig was werk of al was het een computer spel spelen vond ik belangrijker.....
wat heb ik een ongelooflijke oogkleppen op gehad en een hoop verprutst.
mijn vrouw heeft vandaag naar andere woningen lopen kijken, en scheidingshulp.
al weet ik dat dit onvermijdelijk is doet dit me veel pijn.
heb ook geen idee hoeveel pijn het haar doet dat ik dit alles nu nu het te laat is wel begin te snappen en door te hebben... denk dat dit de situatie voor haar alleen nog maar moeilijker gemaakt heeft.
maar weet wel dat ik toch blij begin te worden dat ik de dingen nu anders begin te zien anders benader en er veel over praat en van me afschrijf.
mijn vrouw krijg ik met dit alles niet meer terug maar hoop een betere ik van mijzelf te worden voor mezelf en de kinderen..
heb nog weinig zin om dingen te ondernemen, heb op dit moment alleen behoefte om er met goede vrienden en bekenden over te praten..
mijn vrouw zegt ga leuke dingen doen maar kan dat op dit moment echt niet....
ze vind het erg om mij zo down te zien.
maar ik kan dat gevoel op dit moment nog niet van mijzelf afzetten en kan de liefde die ik voor haar voel ook niet uitschakelen..
ze is ook erg bang dat mijn ouders haar overal de schuld van gaan geven, maar die weten nu gelukkig het complete verhaal, heb ze alles laten lezen en verteld hoe ik was
en dat ik dus liever niet heb dat ze mijn vrouw er verkeerd voor aan gaan kijken want ben zelf de grote schuldige in
dit alles
mijn vrouw....
helaas dat is ze niet meer.................
Hoi jointmobi
mooi dat je ook positieve aspecten ontdekt. Richt je daar voorlopig op! En zorg dat je laat zien dat het bestendig is, dat je echt inziet dat je moet veranderen, en dat je ook echt verandert!
Dat lijkt mij nu het belangrijkste
Waterman
bedankt waterman
ja begin steeds gelukkig steeds meer positieve dingen aan deze ommekeer in mijn leven in te zien.
zie nu pas hoeveel plezier je kunt hebben aan kleine dingen die ik samen met de kinderen doe, en dat doet me goed.
heb op de klus waar ik bezig ben ook ontzettend veel waardering en respect voor het werk dat ik lever
al die dingen helpen mij ontzettend om een compleet nieuw perspectief te krijgen.
haat degene die ik was die heeft me zo ontzettend veel laten verliezen en missen in mijn leven.
mezelf vinden
hoe is het om je eigen ik weer te ontdekken, om weer in te gaan zien wie je eigenlijk bent
iets wat je al die jaren zelf niet meer zag, niet meer kon zien
door de breuk begon ik na te denken en begon de muur die ik door de jaren heen om mijn gevoelens voor alles en iedereen had opgebouwd langzaam af te brokkelen
zie nu pas dat ik na de dood van mijn opa 25 jaar terug ben begonnen met die muur op te bouwen
mijn gevoelens voor alles en iedereen verborgen te houden
en bij ieder ding wat er mis ging door gaan bouwen...
de laatste verkering die ik had voor mijn vrouw zei ik na 3 dagen aan 1 stuk te hebben gejankt van dit gebeurd mij nooit weer.... en maakte die muur 2x zo hoog.
heeft ook meer dan 8 maanden geduurd voordat ik uberhaubt een minimale interesse toonde tegenover vrouwen
want waarom ging ieder x mijn relatie stuk waardoor? ik wist het niet en ze vertelden het me niet...
kreeg iedere keer te horen dat ik te goed voor ze was..... maar nooit een echt eerlijk antwoord op mijn vraag zie ik nu...
na de vakantie bij toeval bij mijn vrouw terecht gekomen, en om de een of andere reden klikte dat wel
ik werd stapel verliefd op haar maar die muur bleef staan
staan om mijn ware gevoelens en emoties heen .. ik wist het niet had een verschrikkelijke goede verdediging voor alles opgebouwd..
naar een jaar kwamen de eerste kleine ruzies meestal gingen ze om niets
maar ik toonde geen emotie en begrip .. had het ook niet
en zo is het al die tijd doorgegaan en iedere x als mijn vrouw mijn muur wilde doorbreken bouwde ik door
ik zag zelf niets meer van wat ik ooit was geweest
ik had mijn nare kanten de overhand gegevens en me zo goed als voor alle emoties afgesloten
iets wat ik zelf niet meer doorhad....
ben in al die tijd bijna compleet emotieloos gebleven onder alle omstandigheden.
ze mochten niet zien dit ik ze bezat en ik zag ze zelf ook niet meer
en als ze er wel waren hoe klein of groot, ik onderdrukte ze en liet niemand merken dat ze ergens heel ver weg verborgen lagen.
wist van mezelf dat ik met heel veel dingen zoals romantische films of muziek wel prikkelingen en emoties voelde maar hield alles dood voor mezelf en iedereen
nu ik helder begin te denken en alle emotie loslaat zie ik pas wie ik zelf eigenlijk ben de muur is weg compleet weg...
ik ben niet de emotieloze lul zonder gevoelens en altijd agressief en in de verdediging die niets interessant vind die eigenlijk zo weinig zag van al de leuke en mooie dingen in het leven...
ik ben verre van dat.
ik ben een man die kan janken om gelukkige films en verdrietige films en muziek
heb diegene lang verborgen gehouden voor mezelf en iedereen, en nu is die er weer...
erg jammer dat dit nu gebeurd nu alles te laat is nu ik zelf pas weer weet van wie ik was wie ik ben en hoe ik hoor te zijn
ben een erg gevoelig mens maar zag het zelf niet meer ik wist het allang niet meer
en door dit alles heb ik door de jaren heen bij mijn vrouw een muurtje gebouwd om haar gevoelens tegenover mij
die heb ik zo hoog gebouwd dat ze ze niet meer ziet of kan vinden en ik zie dit nu pas in
hoe moeilijk is het niet om zo een muur te doorbreken... als ik mezelf na ga bijna onmogelijk dus
wat moet ze nou van me denken hoe moet ze over me denken
diegene die ik was dat was ik niet, degene die ik weer aan het worden ben die kent ze niet
hoe eng moet dit niet allemaal op haar overkomen....
zie nu waardoor alle relaties die ik heb gehad kapot zijn gegaan, dat kwam altijd door die muur om mij heen en het steeds maar hoger en hoger bouwen.
en mijn vrouw is de enige die hem nu alles over is omver heeft kunnen gooien
kan haar hier alleen maar ontzettend dankbaar voor zijn want het is geen ander gelukt en ikzelf zag het niet.
maar maar me ook zeer verdrietig want nu kan ze mijn echte ik pas gaan kennen
nu alles voor haar voorbij is en haar muurtje om de gevoelens voor mij hoog boven de wolken torent
hoeveel ze me dus echt waard is en wat ze echt voor mij betekend, dat zie ik allemaal nu pas
ze betekend alles voor mij
maar kan haar dit niet meer zeggen want het komt niet door haar muur heen
de muur die ik haar heb laten bouwen..
Hoi jointmobi,
Je muur is afgebrokkeld en gelukkig maar.
Ook voor jezelf. Je moet altijd met jezelf door het leven.
Mijn ex nam ook een muur mee de relatie in door zijn verleden. Vond hij ook erg. Zijn muur brokkelde af door mij en na 4 maanden was er weer een muur bij. Laat dat jou niet overkomen. Weg met die muren het is niet eerlijk naar jezelf toe ook. Je hebt ook met een muur pijn en ellende ervan. Voelt toch vreselijk. Ik vond een relatie met een partner met een muur heel erg om mee om te gaan. Omdat je zoveel van diegene houdt, dan mept die muur je steeds weg. Echt niet doorheen te komen zeg. Voor mij nooit geen man meer met een muur. Wel een open mens.
Geen muur meer, eerlijk naar jezelf zijn en waarom zou je je dierbaren niet zeggen dat je van ze houdt?
Er staat toch niks tegenover? Je hoeft er niks van terug te verwachten. Het is met liefde gezegd dan.
Je hele lichaam wil het laten blijken, zeg je.
Als ze niet meer wil dan is dat haar keuze en die weg moet ze volgen.
Het is haar wil. En ze zal er naar handelen, naar haar wil.
Jouw wil is anders. Jij zou willen dat ze anders gaat denken maar dat is niet aan jou. Zij heeft haar zaak nu op te lossen en jij jouw zaak.
Mooi doel voor beiden om te kijken hoe of wat.
Misschien is het wat voor jou om te lezen over The Work van Byron Katie.
Zij heeft zelf ook een heftige ommekeer ondergaan jaren geleden.
Haar man en kinderen herkenden haar niet meer terug.
Staan veel YouTube filmpjes over op internet.
Je komt echt dan ook diep in jezelf gelijk als je de 4 vragen van The Work doet. De enige meditatie die voor mij heeft geholpen. Nu moet je dat niet zo zweverig zien hoor. maar je krijgt (ik) zelfinzicht, zelfrealisatie. Gelijk in enkele seconden.
.
thx levenismooi
je kunt je niet voorstellen hoe bevrijdend het is om jezelf weer te zien zoals je van diep weet dat je bent
er is een enorme last van me afgevallen, een last die ik mezelf opgelegd had door nooit over een enkel probleem met iemand te praten
wist ook niet beter, was het van thuis uit ook niet gewend om over zulke dingen te praten.
werd altijd gezegd van gaat vanzelf over
nou dat zal in de meeste normale liefdesverdriet verhalen ook misschien wel kunnen maar bij mij niet..
mijn opa was toen de tijd de meest belangrijke persoon in mijn leven, deelde alles met hem was ook altijd samen met hem in de tuin of bosbessen plukken bramen en tamme kastanjes zoeken noem het maar op ik vond het geweldig om dat allemaal samen met hem te doen.
toen die plotseling overleed overleed ook een deel van mij en heb er nooit echt met iemand over kunnen praten
de verschrikkelijke ervaring van dat verlies heeft mijn muur gebouwd, en die is 25 jaar lang alleen maar doorgebouwd.
nooit heb ik over mijn gevoel kunnen praten. mijn ouders hebben het ook nooit geprobeerd.
en daardoor was ik mijzelf verloren.
je moet je voorstellen mijn opa was mijn voorbeeld van hoe iemand in het leven moest staan
altijd vrolijk eerlijk en aardig tegen iedereen, nooit ergens te moe of te druk voor
hij had daardoor ook zo ontzettend veel mensen op zijn begrafenis dat het wel leek of het om een bekende Nederlander ging dat zei de predikant destijds ook van dat die zo een opkomst voor 1 iemand nog nooit had meegemaakt.
en dit alles heb ik weggestopt diep weg en daarmee een groot stuk van het liefde kunnen geven en aanvaarden
nu voor het eerst in mijn leven ben ik hier mensen over opgaan zoeken waar ik het hierover wel kon praten
en breuk met mijn vrouw heeft me dit alles doen beseffen. dat ik overal over na ging denken, mijn hele leven heb terug gespoeld en doorspit heb om te kijken van waarom gaat het toch altijd mis..
nooit aan gedacht dat ik zover terug moest kijken maar dat was toch echt mijn struikelblok.
ik ben blij dat ik het besluit genomen heb dit met jullie hier allemaal te delen, want het geeft niet alleen een stukje rust om het van van je af schrijven maar ook het stukje medeleven en andere manieren van denken... iets wat ik nooit heb gehad.
mijn vrienden zijn zich ook helemaal kapot geschrokken en leven met me mee ben er blij om dat ik alles eindelijk eens kwijt kan het niet meer alleen draag.
de terugval naar een nieuwe muur wil ik niet meer en laat ik niet meer gebeuren heb al teveel gemist en verloren
wil nu wel eens zien hoe het leven kan zijn zonder die rugzak
Hoi jointmobi,
Wat een leuke, lieve Opa.
Dat had ik zo met mijn Oma.
Moest er niet aan denken als die lieverd er niet mee zou zijn.
Ook veel verdriet, net als jij.
Het doet pijn en met heel veel liefde denk ik terug. Ik zou haar nog zo graag willen zien.
Wat een liefdesband hè, forever!
Jouw Opa was en is jouw voorbeeld.
Hij heeft het jou gegeven, zijn liefde en wat is dat fijn als anderen ook zo tegen jou aankijken.
Zoals jij schrijft nu, merk ik zeker geen muur.
In Real Life kan dat ook en je bent op dat punt gekomen.
Je hebt genoeg van die muur.
Nu blijven uitvoeren en wat klinkt dat heerlijk toch een leven zonder rugzak.
Die zware last van je rug af.
Als je gesloten blijft dan zit het je altijd dwars.
Dan zit je eigenlijk maar te kijken hoe een ander, naar je zou kunnen gaan reageren. Word ik bezeerd door die of die. Dat is ook geen leven. En jouw vrouw heeft je nooit bezeerd. Dat is dan van te voren gaan inschatten, dat het zou kunnen gebeuren. En dan gebeurd het niet. Nee dan gebeurd het juist door niet praten. Dus daar waar je bang voor was, om weer iemand te verliezen, zoals met je ex toen, gebeurd dan juist.
Ben je open kun je natuurlijk ook altijd bezeerd worden. That's life
Dan ben je wel eerlijk naar jezelf toe. Dan ben je niet te erg met de ander bezig. Meer met jezelf, hoe ga ik hiermee om.
Als je aan een relatie begint kun je nu eenmaal bezeerd raken.
Zou je het daarvoor laten omdat je bang bent, dan is dat ook weer angst en stress.
Bewust single zijn dat kan natuurlijk ook. Dat is weer een ander verhaal.
Goed dat je het hier van je afschrijft, dat kan zeker opluchten.
Je nieuwe weg is ingeslagen.
Ik hoop echt dat je het niet te moeilijk gaat krijgen en wordt het moelijk dat je dan aan jouw Opa denkt, jouw voorbeeld.
pffff
vandaag hadden we precies 7 jaar getrouwd geweest..
al zijn we het op papier nog de werkelijk is anders
heb het er best moeilijk mee iets wat zo een leuke dag had moeten zijn is nu niet.
kan niet zeggen dat ik er veel aan gedaan heb in al de jaren hiervoor maar als ik het nu bekijk had ik dit wel speciaal willen laten zijn
allemaal te laat
wat een rot gevoel dit allemaal met zich meebrengt, ik weet het is op het moment niet anders en ik moet het van me afzetten
maar van binnen vreet dit
emoties
wat is dat gevoel toch moeilijk onder controle te houden als je er helemaal alleen voor staat.
als die emoties dat gevoel van alleen niemand om mijn gevoel mee te delen.
weet nu wat mijn vrouw al die tijd heeft moeten doorstaan
dat onbegrip dat gevoel van reddeloosheid
dat je niet kunt uithuilen op een schouder bij iemand dat die iemand naar je luistert je troost en zegt dat alles weer goed komt, de ene die jou begrijpt..
wat een hel
het is moeilijk alleen, de kinderen kan ik er niet mee belasten en moet voor hun vechten
mijn vrouw is nu naar een vriendin en kleine meid gaat zo na bed en dan ben ik helemaal alleen
zou haar zo graag willen vasthouden
ja nu wel eerder nooit gedaan en nu, nu zie ik het allemaal hoe belangrijk dat is
die ene persoon die je onvoorwaardelijk steunt in al jou verdriet die begrip toont en die je liefde geeft degene die je hart vervult diegene
ben het nooit voor iemand geweest
mijn vrouw wilde diegene zo graag maar ik kon hem zelf niet vinden al die jaren is die verborgen geweest voor alles voor iedereen en mezelf
wist ik maar dat het goed kon komen tussen mij en mijn vrouw want ik weet nu pas hoe goed en mooi ze wel niet is van binnen ze betekend zo ontzettend veel voor mij en ik heb het haar nooit echt kunnen laten merken.
ze heeft haar besluit genomen, en ze is daar ook zeer standvastig in, ik ken haar daarin en weet niet of ze dat ene knopje met dat besluit weer om of terug durft te zetten om mij de ene kans te geven
die ene kans om haar de werkelijke ik te laten zien die van haar houdt die altijd voor haar klaarstaat die naar haar luistert diegene die ze verdiend te hebben
ik kan degene nu pas zijn omdat ik mijzelf nu pas weer gevonden heb
die stomme muur om mijn emoties en gevoelen die stomme muur die steeds maar hoger werd die stomme muur die alles kapot heeft gemaakt
die muur die nu weg is waardoor ik nu alles begrijp
nu die weg is ben ik blij dat ik mezelf weer kan zien maar die nu doordat die er niet meer is mij nu in een ontzettend diep gat vol met emoties en gevoelens heeft gegooid die ik al die jaren kwijt was
ik wil die muur niet meer maar het is moeilijk om die emoties niet de overhand te geven
moet het doorstaan voor mijzelf en de kinderen
maar zou nu zo graag die ene persoon bij me willen hebben die alles begrijpt
die naar me luistert en die me troost kan geven in alles
die de onzekerheid in je wegneemt, die je in alles kunt vertrouwen
die emoties het spel der liefde, het gevaarlijkste spelletje dat er bestaat...........
tijd en rust
hoe belangrijk is tijd
tijd om de dingen te laten rusten
tijd om gevoelens tot rust te laten komen
het is de tijd die later al je vragen zal beantwoorden
neem de tijd om je emoties onder controle te krijgen
neem de tijd om jezelf tot rust te laten komen
en geef een ander ook de tijd
alles wat er mag spelen het heeft allemaal gewoon zijn tijd nodig
net als ikzelf nu de tijd nodig heb om mezelf te ontdekken
het zijn allemaal zware beslissingen en die vragen nu eenmaal een hoop tijd
dus laat alles tot rust komen en geef het de tijd
tijd voor jezelf, en tijd voor een ander
zonder tijd en rust maak je jezelf alleen maar gek
dus ik moet nu die rust zien te vinden en alles de tijd geven
en ik moet ook de anderen diezelfde rust en tijd gunnen
want doe ik dat niet dan nemen de emoties de overhand, dan maak je jezelf gek met dingen die je niet weet en al die vragen in je hoofd
tijd en rust om alle dingen op de plek te laten vallen waar ze horen
geef het de tijd om de dingen rustig te bespreken
tijd rust en veel praten
praten zodat je jezelf niet verliest
praten zodat je tot rust komt
dus zoek dat plekje in jezelf dat je tot rust laat komen, die de emoties onder controle houd zodat ze niet de overhand nemen
want alleen genoeg tijd en genoeg rust kan het je leren.
bewust worden
wat er allemaal niet op je af komt als je van jezelf bewust word
als je ineens alles helder ziet, waarom en waardoor je die muur hebt gebouwd die alles afsloot
zoveel nare dingen die je nu pas weer ziet
en alles komt door het er met niemand over te hebben kunnen praten
mijn eerste echte vriendinnetje, ze hield zo ontzettend veel van mij ik betekende alles voor haar
lang ging het goed maar ik was nog te jong en onbezonnen
ze heeft nooit geprobeerd met mij te praten, maar heb later wel van een hoop andere mensen gehoord wat haar dwars zat
en de relatie is gewoon stuk gelopen omdat ik haar geen aandacht meer gaf hield veel van haar maar wist niet hoeveel en wilde nog zoveel ontdekken
ik had ondertussen die muur al aardig stukje opgebouwd vanwege het verlies van mijn opa
maar na een paar maanden begon ik toen wel te zien wat ze eigenlijk voor mij betekende en ik zocht haar weer op
dit ging echter snel uit
niet omdat het nu niet goed ging maar omdat mijn broertje ons had samen gezien de liefde bedrijvend en dat in de hele buurt vertelde
ze dacht dat ik degene was die dit had gedaan dat ik haar alleen daar voor had terug genomen
ze was boos verdrietig en wilde niet praten dus het ging over....
kreeg na lange tijd weer een nieuwe relatie eigenlijk pasten we totaal niet bij elkaar, maar we konden ook niet zonder elkaar.
we gingen samenwonen maar niet veel later was het over en wilde ze niet met mij verder.
ook dat werd nooit uitgepraat kreeg te horen je was te goed voor mij.....
toch half jaar later kregen we weer wat
we hielden het eerst lange tijd op een lat relatie en dat ging eigenlijk ontzettend goed
maar later besloten we dan toch dat ik maar bij haar moest intrekken
ging best een tijd goed maar toch was het weer na een tijdje over ik moest maar weer vertrekken.
even later ging ik met veel vrienden naar cleve stappen en zei had gehoor dat mijn eerste vriendin ook mee ging
ze moest en zou ook meegaan en dat gebeurde dus ook
die avond tijdens het stappen heeft ze mij eigenlijk geclaimd tegenover mijn 1e vriendin en ik gaf haar achteraf helaas de kans daartoe.
mijn eerste vriendin was echt zo ontzettend verdrietig en heeft zichzelf die avond helemaal lam gezopen iets wat ze nog nooit had gedaan want ze was tegen alcohol want haar vader was alcoholist toen was het voor haar genoeg en was dat achteraf mijn laatste kans bij haar geweest.
ging dus toch terug naar mijn vriendin waar ik al 2x mee had samengewoond
ze had mij alleen maar terug genomen omdat ze jaloers was en paar maanden later moest ik weer weg want ze had iemand anders ontmoet via een of andere chat site
paar maande later ontmoete ik een nieuw meisje carola en dat klikte
het was een enorme losbol en we gingen bijna iedere dag stappen
ze had een naar verleden vertelde ze en 2 kinderen en was bezig die terug te krijgen
was echter voor veel teveel dingen verblind en ze loog om alles
kwam onder tussen vaan bij een buurvrouw het was de vrouw van een goede vriend
en wij konden over alles praten zei over haar relatie problemen en ik over de mijne
en naar een paar maanden zag ik carola waar ik nog steeds een relatie mee had op het plein in de kroeg een ander echt compleet afbekken.
ben naar haar toegelopen heb haar op de schouder geklopt, geglimlacht en ben weggelopen
de buurvrouw lag ondertussen al in een scheiding, en bleef maar zeggen dat wij iets hadden
iets wat niet waar was, ze was 8 jaar ouder dan ik en we zagen elkaar niet zo
maar toch toen ze uit elkaar gingen kregen wij een relatie hadden hier eigenlijk beide niet om gevraagd maar het gebeurde gewoon we waren naar elkaar toegegroeid door het vele praten
we gingen samenwonen en maakten veel lol
ze had ook 2 kinderen maar dat ging eigenlijk ontzettend goed kende zo ook al van baby af aan
maar haar ex liet ons niet met rust en bleef haar stalken
het ging wat minder tussen ons en ipv met mij praten hoorde ik later dat ze bij mijn ouders over bepaalde dingen liep te zeuren
ook ging ze weer met haar ex in gesprek en paar maanden later botste het door allerlei frustraties van beide kanten
niet veel later nam ze haar ex terug....
ik had niemand om alles te vertellen en kropte alle gebeurtenissen op
kreeg paar maanden later nieuwe vriendin gooide mijzelf er compleet vond haar al lange tijd leuk dus...
maar we praten niet wel over wat we beide willen weg bij onze ouders waar we allebei na een relatie weer zaten
deden eigenlijk weinig tot niets dan samen op de bank hangen en alles sparen voor een uitzet.
het werd oudejaarsavond en we zouden dat samen bij mijn neef vieren
maar op oudjaarsdag maakte ze het ineens uit zonder enige reden te vertellen.
wilde met haar praten maar dat wilde ze niet en heb dus 3 dagen liggen janken...
later krijg je dan te horen dat ze na een week al bij haar ex terug was en dat die voor haar een auto gekocht had wat ze kennelijk graag wilde......
ook dit verdriet heb ik met niemand kunnen delen
en zei tegen mezelf van ik wil dit nooit meer, nooit meer dit gevoel, nooit meer dit verdriet
en ik heb echt 8 maanden alle vrouwen die ook maar bij me in de buurt kwamen weggestuurd.
was de hele wereld en alle vrouwen daarin zat in bouwde zo een hoge muur dat ik weinig meer voelde.
na 8 maanden kwam ik na de vakantie terecht bij mijn huidige vrouw had haar wel altijd heel erg mooi gevonden want kende haar via een vriendin waar we beide kwamen kende haar ook al een klein beetje van uit mijn jeugd toen had ze ooit met een buurjongen van mij gelopen
maar die avond dat ik haar een dvd ging brengen voor haar zoontje was daar opeens een klik
ze was net een paar maanden allen met haar zoontje
een klein kereltje van 1,5 jaar
haar ex was boos want die dacht dat die haar wel terug kon krijgen naar alles wat die haar had aangedaan
het is een keer goed escaleert tussen hem en mij en daarna was dat eigenlijk over
en kunnen we nu zelf heel goed samen...
mijn vrouw en ik gingen samenwonen
t was heerlijk genoten van elkaar en keken graag leuke films samen
maar die muur om mijn gevoelens die stond hoog veel te hoog
en na een jaar samen die kleine botsingen
kon er niet over praten was emotieloos wilde er ook niet over praten want zag mezelf niet meer
na die jaar samen een huis gekocht, een droomhuis voor ons allebei
na een jaar daar wonen besloten we samen een kind te nemen, dit ging echter niet vanzelf dus we gingen de ziekenhuis mallemolen in
voor mij stelde het niet veel voor, maar voor een vrouw komt daar ontzettend veel bij kijken
veel emoties of hulp daarin heb ik haar niet gegeven
en ze werd zwanger
we kregen samen een prachtige dochter echt een heerlijk kind
maar mijn emoties bleven in bijna alles weg, ik toonde ze niet ik kende ze niet
mijn vrouw steunen in moeilijke tijden deed ik daardoor ook niet.
was ondertussen voor mijzelf gaan werken iets waar mijn vrouw niet achter stond maar ik toch deed
want ik wilde genoeg verdienen zodat zei niet hoefde te werken en voor de kinderen kon zorgen want ik wilde geen uitleen baby
daardoor werd wel haar leven erg verkleind zie ik nu naar alleen maar zorgen voor ons
en kwam bij dat ze met problemen niet bij mij terecht kon
en iedere keer als ze dat wel probeerde ging het van kwaad tot erger
ik had geen emoties voor niets
ze wilde begrip, steun en praten
maar kon alleen maar schreeuwen haar negeren want zag het niet en voelde het niet
en zo is het nu dus gekomen dat ik hier zit
door de breuk die verdomde muur weg
in de knoop door al die emoties die ik niet meer ken
mijn vrouw kwijt, mezelf terug gevonden maar met dat ook alle verdriet en emoties van alle jaren
en niemand om het aan kwijt te kunnen
heb het er moeilijk mee en ben bang dat ik mijn vrouw door alle onrust die ik voel
door alle vragen die ik heb
en door alle emoties die ik nog zo moeilijk de baas kan alleen nog maar verder van mij af duw en dat maakt mij bang en onzeker in alles
want wil alles met haar delen maar ze kan het nu niet met mij
kan haar dat niet kwalijk nemen
komt zoveel op haar af naar haar besluit krijgt ze dit
beide teveel emoties
beide teveel verdriet
praten helpt een beetje maar als je te lang alleen bent val je in een gat
zei wil weg
ik wil haar zo graag terug
hoe gaat dit lopen?
gaat ze weg?
komt het goed?
krijg ik een kans?
is er iets anders?
is ze verliefd op een ander?
zoveel vragen en zoveel onzekerheid
ik ben zo bang dat alles te laat is
zo bang voor alle vragen en emoties
en het is zo moeilijk om een rust puntje te vinden om alle gedachtes uit te schakelen, even niet nadenken even rust..
heb gelukkig wel lichtpuntjes
mijn kinderen die zijn alles
mijn opa waar ik terug aan kan denken
mijn oma die paar maanden terug overleden is
en nog een boel mensen die ik onderweg verloren ben maar toch o zo blij mee ben dat ik ze heb mogen kennen
nu alleen nog die speciale iemand. diegene waar je alles aan kunt vertellen en mee kan delen
diegene die je begrijpt en troost met alles, diegene die met je huilt en lacht
hoop zo dat mijn vrouw diegene kan worden
voor nu ben ik verlaten en voel ik me alleen..........
kan het haar allemaal niet kwalijk nemen, en wil haar ook niets kwalijk nemen en mag haar niets kwalijk nemen
kan den ik mezelf niets kwalijk nemen, want wie was ik? ik was mezelf niet.........
en dan het verdriet dat nog kan gaan komen, dat waarschijnlijk komt..
het verdriet wat de kinderen krijgen
iets waar je ze altijd voor wild behoeden en voor wilt beschermen
en waar je ze mee wilt steunen, en wat ik nu zie is veel met ze over praten en ze hun verhaal laten doen, en troosten in alles.
de weet dat dit er aan zit te komen, maakt jezelf verdrietig en het heel lastig om daar boven te staan om die steun die ze straks nodig hebben te kunnen geven, en jezelf niet te verliezen
die muur die mag er nooit meer komen want anders kun je dat niet
maar al die gevoelens in de hand houden en sterk zijn voor hun is niet makkelijk.
Misschien moet je haar jou
Misschien moet je haar jou verhaal laten lezen ? .
Sterkte
Goed
idee van issy.
Wat mooi dat je zo naar binnen gaat, op de juiste manier en als het zo is dan weet je dat. Dat gevoel. Als je het toestaat kun je zoveel kennis opdoen, zelfinzicht en het gevoel hebben van zo is het. Zonder stress. Een gewaarwording juist! Telkens weer omdat je er open voor staat. Dan zul je je vrij voelen. Zoveel beter dan een muur. Niet tegengehouden, door obstakels. Je wordt geraakt door een innerlijk besef. Een zelfrealisatie als van een ontwikkeling door het innerlijke.
Hoop dat je een beetje voelt wat ik bedoel haha
Bedankt voor de reacties
Heb mijn vrouw toen ik hier begon te schrijven alles ook laten lezen
Ze was er goed van geschrokken want ze kent me zo niet dat is nutuurlijk ook heel erg begrijpelijk
Ze weet dat ze alles mag lezen ik heb geen geheimen voor haar maar en hoop ook dat ze alles leest maar ik weet het niet
Weet ook niet wat al die informatie met haar doet bedoel tis voor mij al veel en overweldigend dus wat doet het haar?.....
Het is voor mij nu wel de enige manier om.een beetje rust in mezelf te kunnen vinden
Ik moet en wil het kwijt al die frustraties
Weet niet wat de toekomst in dit alles brengt. Zou t graag willen
Daarom ik script alles van me af heb alles veel te lang verborgen gehouden
Al die nare gedachten al die verkeerde dingen alle frustraties ik wil ze kwijt.
Zodat ik later verschoond van dat alles verder kan gaan met alles wat het leven brengt
Bedankt voor de reacties
Heb mijn vrouw toen ik hier begon te schrijven alles ook laten lezen
Ze was er goed van geschrokken want ze kent me zo niet dat is nutuurlijk ook heel erg begrijpelijk
Ze weet dat ze alles mag lezen ik heb geen geheimen voor haar maar en hoop ook dat ze alles leest maar ik weet het niet
Weet ook niet wat al die informatie met haar doet bedoel tis voor mij al veel en overweldigend dus wat doet het haar?.....
Het is voor mij nu wel de enige manier om.een beetje rust in mezelf te kunnen vinden
Ik moet en wil het kwijt al die frustraties
Weet niet wat de toekomst in dit alles brengt. Zou t graag willen
Daarom ik script alles van me af heb alles veel te lang verborgen gehouden
Al die nare gedachten al die verkeerde dingen alle frustraties ik wil ze kwijt.
Zodat ik later verschoond van dat alles verder kan gaan met alles wat het leven brengt
jointmobi
Goed toch dat je het van je afschrijft.
Het is ook jouw zaak waar je uit moet zien te komen.
Ik snap dat jouw vrouw is geschrokken.
Een openbaring opeens.
Een ommekeer.
Hoop dat jullie er op een nette manier uitkomen.
bang
gisteravond mijn complete hart uitgestort bij mijn vrouw
ze had al wel alles gelezen maar moest het gewoon op die manier echt kwijt
ze is blij dat ik nu zoveel anders zie, maar wil het toch niet volledig geloven
kan dit niet kwalijk nemen, speelt al zolang...
ze heeft rust nodig en haar gevoel voor mij is weg, ja ze wil nog wel luisteren maar niet meer met mij verder
vind het echt verschrikkelijk maar kan dit niet veranderen en we zullen dus moeten kijken hoe alles het beste opgelost kan worden voor ons en de kinderen
allemaal zware beslissingen
mijn gevoel maakt me zo bang voor zoveel dingen
bang om alleen te zijn verlaten te worden
bang om haar kwijt te raken aan een ander
moet proberen aan mezelf te denken maar dat is niet makkelijk
enigste wat ik vraag is liefde en begrip... en dat is juist hetgeen wat ik al die tijd zelf niet heb gegeven...
mijn kinderen moeten het goed hebben, en wil ook het beste voor mijn vrouw
moet mezelf niet vergeten..
leven kan soms zo zwaar zijn.....
Relaties
Mooi dat je het hebt laten zien.
Als het gevoel weg is, mag dat natuurlijk ook gezegd worden.
Is ook wel zo eerlijk. Duidelijkheid.
Het leven kan soms zo zwaar zijn inderdaad.
Ook mooi.
@Jointmobi
Soms is loslaten meer houden van... Dan vasthouden ooit kan zijn...
Mooi, Lovertje!
Om in gedachten te houden. Mooi, Lovertje!
@Krulie
Dankje!
@krulie
Lovertje is gewoon heel goed
@hortensia
Haha lieve Hortje! <3
ja
klopt helemaal
mijn verstand zegt ook dat ik het moet loslaten en wil haar ook de rust geven in alles want dit is voor haar ook echt niet makkelijk om mij zo te zien, maar mijn gevoel wil daar nog niet echt in mee
gevoel is erg lastig om mee om te gaan als je het nooit echt gekend heb of getoond aan een ander
kan door dit alles nu ook niet echt alleen zijn wat het erg lastig maakt met werken.....
love songs zijn nu uit den boze tijdens rijden en als de kinderen in de buurt zijn want een beetje gevoelig nr en ik sta te janken...
had daar zelf vroeger grote bek over en vond het allemaal stom en aanstellerij.
nu weet ik pas wat het echt met je kan doen en hoe erg belangrijk het is om je gevoel te delen in je relatie en met je vrienden... want die heb je nu hard nodig... en ik was er zelf nooit voor een ander
dat zelfbegrip komt erg hard aan.
# Krokodillentranen
Neem je er aanstoot aan als ik je op basis van je verhaal en reacties lezende wat egocentrisch- en slachtoffergedrag vindt vertonen? Heel veel schuldgevoel en weinig schaamte of verantwoordelijkheidsgevoel. Veel zelf-inzichten en verklaringen over hoe het komt dat je je gedragen hebt richting je vrouw (en daarmee ook tegen je kinderen).
Echter zie ik je nergens diepergaand stilstaan, verplaatsen in of jezelf de vraag stellen wat voor impact jouw gedrag heeft gehad op je vrouw en kinderen.......En dan heb ik het naast het emotioneel verwaarlozen waar Lovertje het in haar reactie over had ook over het agressie gedeelte.
Het hele proces van zelf-inzichten opdoen en zelfreflectie toepassen, getriggerd omdat je vrouw niet meer met je verder kan/wil, is heel waardevol. Vraag is wat je er nu of in de toekomst concreet aangaat doen om te voorkomen dat je in je oude gedrag terug zal vallen. Anders blijven, niet sarcastisch bedoeld, het alleen maar krokodillentranen die je nu aan het huilen bent.
Gedrag, of zoals jij het noemt die muur om je heen afbreken, veranderen doe je niet vanuit angst om je partner te verliezen of door het tijd en rust te geven. Komt volgens mij heel hard aan jezelf willen werken bij......
torn
beste Torn,
ik denk dat je in dit geval toch niet helemaal compleet het verhaal hebt gelezen, of niet helemaal tot je hebt genomen.
verplaats me continu in want mijn vrouw en kinderen moeten hebben gevoeld, vooral mijn vrouw want de kinderen heb ik meer verwaarloosd dan pijn gedaan.
maar weet wel dat door de hele situatie die we hun nog moeten gaan uitleggen ze heel erg verdrietig zullen gaan worden en dat is ook allemaal mijn schuld
heb nu heel veel gepraat met vrienden en nix achtergehouden van hoe ik mijn vrouw mentaal kapot heb gemaakt
kan hier nog moeilijk mee omgaan
en ondanks alles wil ze nog gewoon naar mij luisteren als ik in de put zit het niet meer weet..
en ze is nu de enigste die mij gevoel en gedachten echt tot rust kan brengen..
voel voor t eerst geen agressie meer
heb voor vrijdag een afspraak met de huisarts want wil professionele hulp
ik zit met ontzettend vol met vragen die niemand voor mij kan beantwoorden en waar ik zelf alleen maar kan gissen..
hoop dat diegene mij wel kan vertellen waarom ik het hele leven zag als moeten
waarom ik zoveel agressie in mijzelf had waardoor ik zo snel agressief en defensief was
alles oninteressant vond
alleen materialistisch dacht
bij het minste of geringste geïrriteerd was
denk dat ik ook echt computer verslaafd was.
iets waar ik nu totaal het nut niet van inzie.. want wat heb je er aan tis allemaal fictief...
kortom zoveel vragen waarom ik heb toegelaten zo te zijn en al die fouten te begaan
zie ze nu allemaal en zou zo iemand zelf altijd enorm hard veroordeeld hebben
maar heb het zelf allemaal gedaan.....
waarom waardoor?heb ik zoveel mensen en van mezelf afgeduwd ik weet niet waarom, ik snap niet waarom....
voel nu al veel meer rust in mijn lichaam maar die vragen blijven waarom?????
moest ik altijd mezelf zo erg bewijzen???
ik weet het niet en hoop op die vragen snel een antwoord te kunnen krijgen, zodat ik weet wat ik er tegen kan doen en hoe ik met bepaalde dingen moet omgaan.
praten ja dat doe ik nu voor t eerst en helpt enorm.
maar denk dat die antwoorden... waarom heb ik dat zelf niet gezien, en hoe kon ik alles zo ver laten komen en gebeuren.....
Waarom heb ik aan zelfvernietiging gedaan?
En er voor gezorgd dat ik nu het allerbelangrijkste in mijn leven kwijt raak Hoe komt het dat ik dat allemaal zo gevoelloos kom laten gebeuren
Er Totaal Niet Bij Stilstond Of Er over Nagedacht
hoop dat die antwoorden mij helpen een betere ik te worden....
Je moet weten mijn vrouw is de mooiste vrouw die je kunt wensen
Zo goed. Zorgzaam lief en begripvol staat ontzettend sterk in haar schoenen en werkt altijd hard en is ook zo mooi om te zien prachtig figuur altijd van top tot teen er verzorgd uitzien
Prachtige bruine ogen waar ik in verdrink die heerlijke lach zo liefdevol
Een vrouw met 1000 verschillende gezichten en in ieder opzicht uniek
We hebben 2 prachtige kinderen allebei ook zo lief en goed luisteren en eerlijk
En ik heb het allemaal kapot gemaakt en waarvoor? ?????
ze is er nu nog en we zijn nog dat gezinnetje, maar dit gaat allemaal veranderen door mij
degene die ik was verdiende dat allemaal niet, nam alles voor lief en dacht alleen aan zichzelf
hoe het ik het allemaal kunnen doen?????
jank bij het minste of geringste en snap mezelf niet....
Hoe nu verder
Hoe ga je het de kinderen vertellen wat moet je vertellen
Hoe moet je ze uitleggen dat alles wat ze nu kennen gaat veranderen
Dat ze ergens anders gaan wonen met mama dat ze papa nog wel veel zullen zien maar niet meer zoals het geweest is....
Moeten dingen gaan regelen scheiding.
Kijken of ik in dit huis alleen kan blijven wonen
Spullen verdelen
Zoveel nare dingen
alleen
vanavond helemaal alleen thuis
de vrouw is me een vriendin en haar broertje carnaval vieren
kleine meid is bij een vriendinnetje slapen, dus alleen
al die vragen die door je hoofd gaan
wil mijn vrouw er niet mee lastig vallen, en haar het plezier ontnemen
ow wat zou ik graag hebben dat alles goed was, dan had ik er geen moeite mee gehad, maar nu twijfel ik aan zoveel dingen
stiekem hoop ik zelfs dat ze me belt of ik toch ook wil komen.
valse hoop, maar toch krijg je die hoop niet weg..
heb nergens zin in, voel me alleen en klote
vind het zo moeilijk alles los te laten, ze de vrouw van mijn kinderen en dromen..
pff wat een kut avond hoop dat ik straks gewoon kan slapen
daarom kan ik beter wat van me af schrijven want dat helpt wel een beetje
weet verder toch niets leuks te doen. en mezelf dronken voeren.. nee wie weet wil de kleine meid naar huis dan moet ik er toch ophalen.
of iets anders je weet maar nooit....
mja zo zou het dus ook zijn als ze echt helemaal weg is uit ons huis..
alleen....
Hoi jointmobi,
Ja man schrijf het van je af, je zit in een proces.
Je had zelf ook even weg kunnen gaan.
Even de endorfines naar boven halen.
Beetje jezelf aansterken met wat afleiding naast het verdriet.
lastig
ben vanavond ook wel bij een vriend langs geweest maar zat teveel met mezelf in de knoop en ben naar huis gegaan
had eerlijk gezegd ook weg willen gaan gewoon stappen maar kon niemand vinden om mee weg te gaan en alleen naar het centrum vind ik niets
dus dacht thuis misschien film kijken... maar dat hou ik mijn gedachten ook niet bij.
muziek en het van me af schrijven helpt iets.
moeilijk om plezier te maken als het allerbelangrijkste (mijn gezinnetje) uit je vingers glipt..
Ja moeilijk
Het is een proces waar je doorheen moet.
En het vinden van je rustpunten.
Het is als een achtbaan.
Je kinderen blijf je altijd zien. En dat hoort ook!