Op 11 februari na precies acht maanden maakt mijn vriendin het uit.

Ik ben 24 en dit jaar afgestudeerd en momenteel werkzoekend wat het allemaal nog wat erger maakt want kan mijn gedachten niet verzetten en het houd me 24 op 24 bezig.

Mijn verleden: Heb als jonge gast enkele prille liefdes gehad tot mijn 21 jaar. Mijn jongere zus van 17 wordt zwaar ziek (kanker) en ik kan mij alleen focussen op haar, een relatie beginnen komt zelf niet in me op ik geef me gedurende die periode aan haar en heb geen tijd om over relaties te denken. Twee jaar later is ze volledig genezen al heeft het niet veel gescheeld. Ik neem weer men leven op ga een half jaar in Nederland (ik ben belg) studeren en bij men terugkomst krijg ik een leeg gevoel. Het was tijd om eens men leven op te bouwen zoals men vrienden al bezig waren.

Begin juni ontmoet ik iemand die ik vroeger al kende maar nooit mee had gesproken. Een week later waren we een koppel en alles ging zo automatisch haar kussen,... Ik wist direct dat dit voor eeuwig was en wou ook geen flirt meer wou een volgende stap zetten in men leven.Het was een droom had nooit gedacht dat dit mij nog te wachten stond want to dan had ik nog niet veel geluk gekend.

Na enkele maanden samen op vakantie en elkaar geen minuut verveeld. Het was echt zo'n filmrelatie. Samen gaan lopen in het bos het begint te regenen en we beginnen in de plassen te springen en komen beide onder de modder uit het bos en de mensen bekeken ons en wij maar lachen. Zo ging het de ganse tijd, weekendje zee,... Op alle gebied hadden we dit beide nog nooit meegemaakt the perfect match op alle gebied. Haar familie was gewoon prachtig en bij ons was ze ook graag gezien. Ze vroeg me zelf bij haarin te trekken maar ik wou eerst werk vinden alvorens dit te doen en dat was allemaal geen probleem. Zei kon effe down zijn van haar nachtwerk als vroedvrouw en ik beurde haar op met men glimlach en zei deed hetzelfde vor mij bij een slecht sollicitatiegesprek.

Op 1 December: Na een etentje op haar appertement verteld ze me niet zeker te zijn van onze relatie en ze wil me niet verder kwetsen en er een punt achter zetten (ze is met momenten niet zo stabiel). Ik kon niks meer zeggen kreeg geen woord door men keel en droop af. Ik heb denk ik 5 uur buiten rondgelopen en de ganse nacht geweend. De dag erop belt ze me ik kan nog altijd niets zeggen maar ze kwam langs. Na een gesprek blijkt dat ze met haar ex over onze relatie had geproken en opdat moment stond ze niet stevig in haar schoenen en hij heeft haar wat bespeelt. Ze besefte dit de dag erna en maakt het goed ik heb een week nodig om mij gevoelens wat te kanaliseren en tot rust te komen. Alles ging terug zoals ervoor niemand zag iets aan ons buiten dat we dolgelukkig waren.

Op 11 Februari: Na eten met vrienden op haar appartement spreekt ze me weer aan. Ze verteld me weer dat ze geen toekomst ziet. Ze zei jij geeft je 200% in deze relatie en ik kan je geen 200% teruggeven. Je verdient dit niet je moet iemand zoeken die evengoed is voor u als jij nu was voor mij. Ik kan niets zeggen en ga huilend in de zetel liggen en erna blijf ik de nacht daar nog want kon niet naar huis en heb de ganse nacht geweend.

Thuis schrijf ik enkele brieven want ik kon haar niet onder ogen komen en kon dan toch niets meer zeggen. Ze schreef terug dat ze met mij geen grootse toekomstplannen had en dat met haar ex wel had. Maar ze zei ook niet dat ze met hem wou herbeginnen.

Effe de situatie schetsen:
Ze is 5 maand met haar ex geweest. Haar ouders hadden haar vriend met een ander gezien en ze kreeg ruzie met haar ouders (maar ze hebben elkaar zo nodig). Ze verbreekt contact met haar ouders. Hij was wispelturig van karakter door gebruik van drugs kon zen gemoed op 10 minuten omslagen. Hij trok in haar appertement na 2 maand zonder daar haar mening over te vragen. Hij bedroog haar minimaal 2 keer met een ander in haar appartement als zei s' nachts weg werken was. Hij zei op momenten gewoon van heb zin in sex en zei mohct haar manier van spreken gaan gereed leggen. Hij gebruikte haar en haar auto om naar Nederland achter zen spul te rijden enzovoort. Hij isoleerde haar van al haar vrienden en familie door ze tegen elkaar op te zetten.

Met deze persoon had ze grootse toekomstplannen.

Onze situatie: nooit woorden of discusies gehad over alles werd gesproken ze heeft nog nooit het vrijen zo intens beleefd zei ze omdat ik dat met liefde deed en het samen genieten en de gevoelens prioritair waren dan elke keer klaarkomen en gedaan. Ik was al van voor onze relatie bekend als mister lachbek niemand heeft me ooit sip gezien. Ik beurde haar telkens op vond dat leuk en zij had dit nodig soms tot 2 maal per week.Ik verasste haar elke week met domme dingen stak daarbij wekelijks nog eens grappige dingen uit(met een string in vorm van olifant rondlopen, enz). Bracht haar in contact met mijn uitgebreidde vriendenkring en leerde haar vrienden kennen. Van mij mocht ze als wou ze nog contact met haar ex dan ben ik de persoon niet die dit moet verbieden maar dat moet ze zelf gaan inzien of dat kon of niet.

Samengevat: Ik weet niet dat ze met haar ex gaat herbeginnen maar dus met hem kiest ze voor een toekomstplan en dat gaat blijkbaar voor op gelukkig zijn. Ik dacht dat het leven was van zoveel mogelijk dagen in je leven gelukkig te zijn maakt je de rijkste persoon van de wereld. Kan mij hier iemand wat uitleg bij geven hoe dit kan?

Ik ben gewoon kapot slaap of eet niet waar kan ik steun zoeken (helpt psycholoog?) Ik kan het niet verwerken. Ik wil nooit meer aan een relatie beginnen zelf al is het the one ik kan dit niet aan alles komt nu terug boven van vroeger en we hadden nog zovel gepland op korte en lange termijn. Hoe kan iemand zo'n kans op geluk laten voorbijgaan? Ze zeggen praten helpt maar hoe meer ik men verhaal hoe hoemeer vragen hoemeer pijn. Ik kan haar niet meer zien nu niet en in de toekomst want ze verdient geluk want ze heeft ook al wat meegemaakt en dat gaat ze met haar ex nooit vinden. Ik wil nu even weg van deze wereld. Als ze zegt wacht op me nog 2 jaar doe ik dat direct ik wil niet anders.

Ik heb haar geschreven het voelt alsof je is mag proeven van champagne maar je krijgt geen glas. Dan is het soms beter dat men je niet had laten proeven en ik verwijt mij haar ooit te hebben gekust dan had ik dit nooit moeten doormaken en bleef ik wel eeuwige vrijgezel zonder ooit een vaste relatie en men hart zou ook nooit zo kunnen leegbloeden.

Dank u voor het luisteren naar mijn verhaal