Hallo iedereen,

gisteren had ik mijn allereerste date in 3 jaar. Dit bracht allerhande soorten emotie bij mij naar boven, zowel positief als negatief.

Ik heb de jongen verleden week bij het uitgaan leren kennen. Ik ben hem tweemaal tegen het lijf gelopen op éénzelfde avond. De eerste maal tegen elkaar staan praten, maar dit was nogal moeilijk aangezien we midden in een discotheek stonden en zijn vrienden stonden aan de ene kant en mijn vriendinnen stonden aan de andere kant. We zijn terug naar onze eigen vriendengroepjes gegaan. Een vriendin van me werd wat onwel door de warmte en de drukte, dus waren we even naar de dichtstbijzijnde deur gegaan voor wat frisse lucht. Ik was dus met mijn vriendengroepje van locatie verplaatst. Tijdens het drinken halen kwam ik hem weer tegen en weer waren we terug wat aan de babbel geraakt. Hij vroeg uiteindelijk voor mijn nummer voor ik weer van locatie zou veranderen en hij mij niet meer zou terugvinden. We hebben nummers gewisseld en zo zijn we al een hele week wat in contact gebleven. Hij vroeg of we anders iets wilden gaan drinken onder ons tweetjes, dat praatte makkelijker dan zo langst sms..

Uiteindelijk vonden we een goeie datum, dit was dus gisteravond. We hadden afgesproken in een wel vrij publieke plaats, je kon er gaan drinken, er lagen een paar bowlingbanen en daarachter een paar pooltafels. Ik zei dat het al eventjes geleden was dat ik nog gepoold had, en meteen was hij een tafel gaan reserveren. We hebben twee spelletjes gepoold en dit was zeer leuk. Daarna hebben we ons even aan de kant gezet en wat gepraat. Ook dit was zeer aangenaam en heb er van genoten. In de zaal achter ons was er nou wel een feest aan de gang en vaak werd er door de micro wat geroepen zodat het soms wat storend overkwam. Uiteindelijk zijn we naar een rustigere bar gegaan om wat te drinken. Daar nam hij mijn hand vast (ik heb snel koude handen) om mijn handen te warmen. Ondertussen bleef hij mijn hand strelen en dit was zeer intens voor mij. Na mijn ex heb ik al 3 jaar niemand meer gehad die me eens een knuffel gaf, die mijn hand vastpakte. Soms knuffelde hij me ook eens. Maar hij voelde ook dat ik een enorme afstand hield. Had hem ook eerlijk gezegd dat dit de eerste keer was in drie jaar dat ik met iemand uitging na mijn relatie op de klippen was gelopen. Hij vroeg er voorzichtig achter hoe de relatie was afgelopen. Hij was dus wel ergens geïnteresseerd van wat er vroeger is gebeurd en hoe het komt dat ik me zo, nja, afstandelijk opstelde en wat verlegen overkwam. Ik zei hem dat ook dat zelfs mijn hand vastnemen wat intens was voor mij en hij stelde mij gerust: Dat komt wel los.. Hij zei dat hij ook iets te snel was in het geven van knuffels bij mensen waarmee hij een goeie klikt heeft, en hij begon me al wat te knuffelen en mocht van hem ook altijd aangeven als het te opdringerig overkwam.

We hebben heel wat gepraat, de uren vlogen voorbij en hij bleef mijn hand vasthouden. Soms strengelde we onze vingers in elkaar. Ik probeerde het mezelf toe te laten om mezelf terug open te stellen naar iemand, om terug gewoon te worden dat iemand me aanraakt. Soms als mensen me meteen in hun armen namen, dan bevroor ik letterlijk, ook al was het een gewone knuffel. Vroeger had ik hiermee allemaal geen problemen, ik gaf mensen knuffels zonder enig probleem.. En gisteren werd ik gewoon knal op de feiten gedrukt hoe erg ik mezelf afgesloten heb van enige vorm van menselijk contact. Hoe erg ik me heb afgesloten in het me open stellen naar andere mensen toe.

Als we afscheid namen heeft hij me nog een stevige knuffel gegeven en stonden we toch een halve minuut in elkaars armen. En hoe deugd het ook deed, zo moeilijk was het voor mij ook.. Ik genoot ervan en langst de andere kant ook niet.

Eenmaal thuis hebben we nog even met elkaar ge-sms't om elkaar te laten weten dat we thuis waren. Ik zei hem dat ik het een zeer leuke avond vond, maar dat ik het van mezelf wat jammer vond dat ik me zo verlegen naar hem opstelde. Hij zei dat dit geen enkel probleem was, dat hij het begreep en dat hij het een superdate vond.

Dus hoe deze date is afgelopen, nou, ben er niet volledig aan uit.. Tijdens dit te schrijven zijn eigenlijk mijn tranen naar boven gekomen. Hoe ik het voel hoe gesloten ik ben geworden. Hoe een contradictie het ook mag zijn, ik ben sterker geworden, mentaal sterker geworden na de breuk met mijn ex, ik ben harder geworden.. Maar net door harder te worden heb ik die enorme afstand naar de buitenwereld gecreëerd. Hoe een ontrouw ik heb gecreëerd naar mijn medemens, vooral naar mannen toe als ze iets meer van me willen dan alleen maar vriendschap. Hoe een angst ik mezelf heb opgelegd om terug gekwetst te worden. En toch heb ik mezelf laten meegaan in het handen vasthouden. Ik heb hem niet gezegd om afstand te bewaren, ik liet het gewoon gebeuren. Ook al was dit moeilijk, ergens genoot ik er ook van.. Om me terug geliefd te voelen..

Het is iets dat enorme emotie bij me heeft losgemaakt...

De tranen rollen zo over mijn wangen als ik er terug aan denk...

Groetjes,
Keelia