Zo als iemand die maanden lang niets heeft gegeten er alles voor over heeft om weer te kunnen eten,
zo als de armste persoon op deze wereld er alles voor over heeft om rijk te kunnen zijn,zo als de meest eenzaam persoon er alles voor overheeft om bij iemand te zijn,
Zo had mijn hart alles voor hem over...
Het is raar dat wanneer je iemand voor het eerst ziet je dan niet weet hoeveel diegene voor je gaat betekenen hoeveel je van diegene gaat houden want geloof me
ik zou er alles voor over hebben om dat te kunne zien zou ik gelijk de andere kant op hebben gekeken want als je iemand nou eenmaal in je leven laat en je begint van diegene te houden
dan is er pijn en lijden aan verbonden...
Soms denk ik wat heb ik liever eenzaamheid of hartpijn maakt niet uit wat je kiest je lijdt er altijd onder..

Had ik maar een paar maanden geleden eenzaamheid gekozen want nu ben ik eenzaam met hartpijn...

Het begon allemaal toen ik 13 jaar was ik werd voor het eerst verliefd op de mooiste man die ik nog steeds toe nu toe heb gezien,
Jammer genoeg was ik te jong voor hem dus ging ik tegen mijn gevoel in en besloot mijn verstand te vertrouwen ik liet het zitten verhuisde naar een dorpje.
Ik weet niet als ik het lot moet noemen maar 8 jaar later werd ik voor de tweede keer verliefd in me leven op dezelfde mooiste man die ik nog steeds tot nu toe heb gezien.

Mijn hart ging tekeer toen mijn liefde beantwoord werd ik was zo gelukkig liet me helemaal opslokken door zijn leven er bestond niemand meer dan hij alleen,
ergens heel ver in me achterhoofd was er iets mis rare smsjes late belletjes hij zei dat het zijn ex was dat er niets aan de hand was dat ze nu vrienden waren ik met me domme kop
liet me dat wijs maken en wat mij boos maakt is dat ik wel beter wist ik vertrouwde hem niet geloofde hem niet ik geloofde in een illusie in een sprookjes verhaal geloofde
dat ik was gestuurd om zijn leven te vervullen met geluk blijdschap liefde en dat als ik dat deed hetzelfde terug zou krijgen.... wat ben ik dom geweest heb genoege genomen met niks
ik bleef geven en niks ontvangen hoe kon ik zo laag zinken hoe kon ik mezelf niet zien verdrinken hoe kon ik niet voelen dat ik aan het stikken was en over een tijdje dood zou kunne gaan.

Afgelopen vrijdag belde ik hem op nadat hij had gezegd dat hij van me hield en dat ik de enigste in zijn leven was...
zijn telefoon gaat over en het duurt een tijdje voordat ie opneemt eindelijk heb ik hem aan de lijn ik vertel hem hoe erg ik hem mis en dat ik graag naar hem toe wilt komen
dan komen de woorden die mij die drift heeft gegeven om toch naar hem toe te gaan ,hij zei dat ik niet elke dag bij hem kon zijn dat hij ging slapen en nog tientallen smoesjes.
Ik hing op en ik voelde ontrouw jaloersheid kon niet meer ademen besloot om een taxi te pakken stond binne paar minuten voor zijn deur ik bel hem op staat die op de balkon alsof hij
julia is en ik romeo om eerlijk te zijn zo voelde het ook wou bijna schreeuwen IK HOU VAN JE maar ik werd onderbroken door zijn blik je komt niet binne zei die op dat moment
wist ik dat er iets mis was, ik blijf hopeloos voor de deur staan hij komt terug schreeuwt IK KOM NAAR BENEDEN ik nam genoege met dat..

zodra ik de deur nader zie ik dat iemand zijn sleutels is vergeten mijn hart gaat tekeer zal ik open doen of zal ik wachten toen realiseerde ik me dat dat een teken was
hoe toevallig kon dat zijn ik zette al mijn moed bij elkaar en draaide de sleutel door.....de deur ging open en ik rende naar boven zonder enige besef ik voelde alleen adrenaline door
me lichaam stromen eenmaal boven aangekomen stond ik eventjes stil op dat moment hoorde ik een stem ik storm naar binne en het eerste wat ik zie...
is zijn ex in zijn bed met dezelfde laken als die dag ervoor waar bij wij zogenaamd de liefde op hadden bedreven....
Ik wist niet wat me overkwam en weet nog steeds niet wat ik voelde kan het niet verwoorden ik zweeg en keek haar een lange tijd aan zij durfde niet eens in mijn ogen te kijken
mijn ogen waren nu op die van hem gericht ik kon niks zeggen bleef hem alleen aan kijken tot dat hij begon te schreeuwen was zo zenuwachtig dat ik niks heb verstaan van wat die zei,
Ik keer me om en loop weg hij komt achter me aan met een belachelijke excuus waarom zij daar is dacht bij mezelf nu moet ik de juiste woorden zien te vinden nou ik had er geen 1,
het enigste wat ik kon zeggen was ik heb niks meer met jou te maken en naar mijn gevoel heb ik met dat voldoende gezegd.
Toen ging ik de trap af mijn lichaam voelde zwaar aan kon het niet geloven kan het nog steeds niet geloven dat er in minder dan 5 minuten mijn hart gebroken werd in miljoenen stukjes
alsof je een puzzel van duizenden stukjes laat vallen en met je vieze voet er lachend op stapt en probeer dan al die duizenden stukjes schoon te krijgen en de puzzel weer in elkaar te zetten
ik kan geen duizend stukjes in elkaar zetten sta er in me eentje voor heb geen hoop meer heb nergens zin meer in het blijft me achtervolgen.

Vandaag belde zijn moeder mij op ik kon het niet geloven dacht dat hij zijn moeder liet bellen maar toen ik de naam hoorde van zijn ex die uit de mond kwam van zijn moeder schrok ik
ze had de verkeerd nummer gedraaid ze had haar nodig sorry dat ik het zeg maar dat is echt fok op als je hart bloed mensen zijn wreed...
ik was dood en nadat werd ik begraven haha het is best wel grappig allemaal
maar ik lach omdat ik niet kan huilen ik ben helemaal op en machteloos ik haat hem niet.... ik haat mezelf
ik weet alleen dat ik het als een dame heb afgehandeld maar ja dat maakt mijn gevoel niet lichter.

Uit de diepste van mijn hart vervloek ik de dag dat ik hem heb leren kennen.
En ik zal dit altijd onthouden:

Ik praat niet over wraak nimmer om vergevenis
vergeten is mijn enigste wraak en ook mijn enigste vergevenis