Het is al weer een tijd geleden. Ik heb het onwijs druk gehad met mijn werk en niet te vergeten ziekte. Eindelijk lijkt de score 1-1. Nu nog een operatie en dan zou ik geen vijandige cellen meer hebben in mijn lichaam.

En dan komt het weer, contact met mijn ex. Boosheid, frustratie en dit alles omdat ik me niet begrepen voelde. Hoe dan ook ik heb het besef dat ik door moet. Er zijn nog zoveel dingen die ik graag wil verwezenlijken.

Ook op het gebied van de liefde heb ik nog een aantal dromen en zelfs een oude belofte open staan. Nu ik zelf de operatie en testen heb ondergaan word die belofte belangrijker.

De belofte om mijn eerste zoon te vernoemen. Maar zal dit ooit werkelijkheid worden of niet. Tijd zal het leren. Maar nu voert boosheid en verdriet de boventoon.

Waarom begrijpt ze me nou niet waarom moet er zo moeilijk gedaan worden over de meest kleine dingen. Ik snap het niet, maar aan dit alles zit ook positieve dingen....

Een relatie op deze manier niet meer, geven en nemen moet in balans zijn. Maar het belangrijkste wat ze me ooit gegeven heeft is de kracht van liefde. En ik zal ook niet snel een relatie aangaan zonder die tekenen gezien of gevoelt te hebben. Hoe moeilijk het ook is ...... ik zal dit overwinnen