Het is een paar dagen best goed gegaan met me, ondanks het feit dat hij in Nederland is op het moment. Morgen gaat hij weer terug naar Belgie en vrijdag komt hij weer. Ik was in de stad afgelopen vrijdag en hij appte me. Even koffie drinken? Ja heb ik gezegd. Het was erg leuk. We hadden veel lol. Hij raakte soms mijn hand aan, of mijn knie ofzo. Ik weet het, riskant is dat.

We spraken ook even over zijn vrouw. Ik vroeg ook naar haar. We zijn vriendschappelijk met elkaar om gegaan, maar er is meer. Hij voelt het, ik voel het. Het is riskant, kantje boord. Bij het afscheid, iets te lang elkaar vasthouden. Alleen een knuffel, geen zoen, ook niet op de wang. Maar... blikken kunnen boekdelen spreken hè? Wat is dat toch? Wat doen we elkaar aan? Wat doe ik mezelf aan?

Ik voel me zo tot hem aangetrokken en hij is niet eens cute!! GVD! Zijn lichaam is niet eens echt goed in proportie?? Zijn benen zijn dun, zijn voeten te groot, zijn lichaam dan weer veel te breed. HET SLAAT NERGENS OP!
Maar die ogen, die glimlach! (SCHEVE TANDEN!!!) Maar toch. Het raakt me ergens waarvan ik niet wist dat ik het in me had.

Hij stuurt nu aan op een vriendschap.
Kan dat? Kan dat überhaupt tussen man en vrouw? Ik heb een paar mannenvrienden maar die ontmoetten ik tegelijkertijd met hun vrouwen. Ik ben wel bevriend geraakt met de mannen, maar goed, er was altijd een vrouw die ik ook kende ofzo...en die ik ook wel vaak zag.
Bij Rob is dat niet zo...Ik ken zijn vrouw niet, ik heb haar nooit gezien, alleen op foto's. Ze ziet er zo lief uit....

Ik heb vandaag de hele dag aan hem gedacht. Bij alles wat ik doe. Ik vind het vreselijk dat hij niets van zich heeft laten horen! Terwijl JA DUH! Waarom zou hij?
Oh mensen...En mijn buik doet pijn. Mijn arme vlinders.

Ik word gek!