Ik weet het is een lange blog, maar het is mijn eerste en gans mijn verhaal staat erin.
Voor sommigen zal het onnozel klinken en mss is het dat wel zo, omdat ik haar maar 1,5 maand gekend heb, maar het is de eerst waar ik mij zo intens verliefd op gevoeld heb, en waar leek een antwoord op te komen. Maar nu voel ik mij hier al zo lang rot over en weet niet hoe ik hier over moet.

Mijn verhaal gaat als volgt, begin september een groep meisjes leren kennen op een festival. 1 daarvan was ik sterk tot aangetrokken. Een vriendin van haar blijkbaar tot mij. Ze zaten in de tent vlak naast mij en tot laat in de nacht bij hen gezeten.
Op de 2e dag van het festival kwam ik ze tegen op de wei. Wat staan dollen en uiteindelijk beginnen kussen met de 1 waar ik mij tot aangetrokken voelde.. We gingen naar de camping, gans de nacht in de tent liggen zoenen, zonder meer. Die nacht ook liggen praten. Wat ze toen zei leek dat ze ook tot me aangetrokken voelde (hoe komt dat iemand als jij geen lief hebt zei ze, etc..) Ik kwam ook te weten dan dat ze toen 3 maand uit een relatie was. En toen zei ze al dat ik voor haar vriendin had moeten gaan.
Nu na dat festival vertrok ze 2 weken op reis, wel iedere dag gestuurd. Toen ze terug was, was er een 1dagsfestival. Daar afgesproken (meer op initiatief van haar dan vanop mij) en hebben we weer zitten kussen. De dag nadien bezocht ik haar op haar kot. Weer begonnen we te kussen.
En toen kwamen de kut-woorden “ik wil u wel maar ik kan niet”. Willen maar niet kunnen, ik snap het nog niet. Zeg dan gewoon dat je je niet aangetrokken voelt, dat zou het verstaanbaar maken. Maar willen maar niet kunnen… Toch zijn we die avond dan weer beginnen kussen bleef ik er slapen en is er toen wel meer gebeurd…
De volgende dag weer lieve berichtjes liggen sturen, tot ik 4 dagen later het bericht kreeg, ik “ ik ben niet verliefd”. Nooit met die woorden, maar toch hetgeen wat ze bedoelde denk ik
Toch gingen we vrienden blijven, zouden we nog eens afspreken. De berichtjes bleven hetzelfde als in “onze verliefde periode” Het afspraakje kwam er nooit, altijd kwam er iets tussen. Natuurlijk ben ik ook niet achterlijk en vroeg ik of ze echt wel wou afspreken. “Tuurlijk” zei ze. Tot er weer een afspraak was die niet doorging. Ze zei toen, van “ik zou veel liever bij u zijn”. Waarom gaf ze hier weer een beetje hoop?
Intussen was er tussen de laatste keer dat ik haar gezien had een 4 weken gepasseerd met quasi dagelijks contact toch waren er wat woorden omdat ik duidelijkheid wou, want ze bleef precies verliefd sturen (als ik wil bij u zijn). Tot ik er genoeg van had en vond dat ik recht had om te weten waarom ze altijd de afspraak annuleerde. Ik zocht haar dus op. Eens binnen op haar kot hadden we het goed. Weer begonnen we te kussen.. Waarom liet ze dat toe, waarom kuste ze mee..? Ik mocht weer blijven slapen, maar die nacht hadden we ruzie. Zij wou slapen, ik wou uitleg omdat ik niet snapte dat ze niet verliefd was en toch deed waarom ze verliefd was.
Die nacht ben ik in het midden van de nacht omwille van de ruzie naar huis gegaan, ik zei haar als ik opstond om te vertrekken “geef mij dan een klets in mijn gezicht”. Maar zoals altijd moet ze weer raar doen en gaf ze mij een kus op mijn wang… Tuurlijk zie ik een gewone kus niet als bevestiging van verliefd zijn, maar het zag er tenminste niet uit als een teken dat ze heel boos was.
De volgende dag had ik een sorry gestuurd, waarop ze antwoordde dat ze boos was en dat ik haar even met rust moest laten. 4 dagen heb ik niets van haar gehoord, kapot was ik hiervan. Ik heb toen een brief geschreven waarin ik schreef hoe ik mij voelde, waarom ik zo deed. Belde aan en wou die afgeven en doorwandelen. Wacht zei ze, ze wou een knuffel. Waarom ingodsnaam een knuffel, als je me niet wil waarom wil je dan een knuffel. weer zo een onduidelijk signaal. Ik gaf haar haar knuffel.
Weer hoorde ik niets van haar. 3 dagen later stuurde ik haar of ze nog boos was. Ze zei van niet maar dat ik haar moest loslaten, verder gaan zonder haar.
Sindsdien stopte ik met sturen. 2 weken later was ze jarig (8 nov). Ik stuurde een berichtje in de stijl als we vroeger deden. Hierop antwoorde ze, en ik stuurde weer, zonder antwoord dit keer.
Intussen was het 20 november, bleef ik aan haar denken maar wou verder, zoals zij zei dat ik moest doen. Maar dat kon niet als ik constant aan haar dacht, haar op facebook zag. Ik sliep slecht liet dagelijks een traan om haar, maar zo wou ik ook niet verder. Dus besloot ik afscheid te nemen. Ik wou haar een laatste keer bezoeken, een cadeautje geven en gedaag zeggen (klinkt drastisch is drastisch, maar het was alles of niets, haar verder zien gaan zou mijzelf alleen maar meer pijn doen).
Ik had haar de dag voor het geplande bezoek gestuurd hoe het met haar was, geen reactie “waarom wou ze 2 weken geleden wel een knuffel maar reageert ze nu niet op een dom smsje met “hoe gaat het?", we gingen tenslotte vrienden blijven.. Ik besloot haar dan maar de dag nadien te bezoeken. Natuurlijk deed ze niet open. Ze wist wss dat ik daar zou staan, doordat ik plots weer contact opnam.
Dan heb ik maar via fb een bericht gestuurd dat ik haar verwijder om de reden dat ik niet verder kan als ik haar constant zie staan. Het enige wat ze antwoorde was “ooh ;s”. Is het al wat ze maar gevoeld heeft..”ooh ;s”?
Nu kwam ik achteraf te weten dat ze blijbaar 2 weken na onze laatste zoen al een ander had (of het waar is of niet, dat weet ik niet). Haar goed recht natuurlijk maar, waarom deed ze zo verliefd tegen mij..

Nu zijn we vandaag, denk ik nog constant aan haar zonder dat het mindert. Nu snachts slaap ik wel weer wat beter, maar toch zou ik zo graag een dag eens niet meer aan haar denken. Ik snap nog altijd niet waarom ze zei dat ze wel wou maar niet kon, waarom ze die verliefde signalen gaf, ook al heeft ze altijd gezegd dat ze niet kon & dat ik voor haar vriendin moest gaan.
En nog steeds check ik haar facebook regelmatig ondanks ik haar verwijderd heb, kon ze haar privacy nu echt niet wat beter instellen.. (en neen ik wil haar facebook niet meer zien, maar het is sterker dan mijzelf)
En ergens hoop ik nog steeds op haar, ondanks ik ze verwijderd heb, ondanks dat we geen contact meer hebben & ondanks ik zelf geen verliefdheid meer voel… Want toevoegen mag ik haar id toekomst nog. Dus kijk ik nu al uit naar de dag dat ik dat weer kan. En ik weet dat dit slecht is omdat ik nu toeleef naar de periode dat ik over haar ben en haar terug kan toevoegen maar anderzijds niet over haar geraak omdat mijn leven vandaag “gebasseerd” is op de dag dat ik haar weer kan toevoegen…
Ik weet ook niet of ik nog moet hopen of het ooit iets wordt, of ik haar nu definitief moet laten rusten.
En als ze een ander heeft, dan wens ik haar geluk, maar ik zou graag ook verder willen met mijn leven…
Waarom is dit zo klote allemaal ..

Dus als iemand tips heeft?
En ik hoop dat deze site me een beetje helpt, maar iedere keer ik hier berichten lees komen er tranen omdat ik dan aan mezelf denk (dus op dat vlak helpt het mij niet vooruit), maar ik heb nood om het kwijt te kunnen.
Als er wat raar dialect tussen zit, ik ben van België