Midlifecrisis

afbeelding van Lachion

Woede, onbegrip, waarom... dat zijn een aantal begrippen die mijn (huwelijks)leven op dit moment bepalen. Het spijtige is, dat je in een leegte schreeuwt hopend op een antwoord.
Vergeef me... ik ga het even in perspectief plaatsen aleer ik verder kan gaan, zo heeft de lezer een beter beeld van de situatie.
Ik een jonge 40-er, 15 jaar gehuwd met een prachtige vrouw van wie ik zielsveel hou, hebben samen 3 gezonde kinderen, huisje tuintje boompje...kortom een mooi en goed leven. Maar er is de laatste tijd iets anders aan haar, besteed plots veel aandacht aan haar uiterlijk, wil uitgaan (alleen), wil op een verre reis gaan, kortom ze wil een leven waar ze geen "verantwoording"(ik haat dat woord) moet afleggen en kan doen wat ze wil, wanneer ze wil en met wie ze wil. Ze sluit zich als het ware volledig af van mij. Ik ben beginnen lezen over midlife en identiteitscrisis, en ik herken mijn situatie volledig in elk artikel dat ik lees. Ze vlucht weg en hoe harder ik probeer, hoe harder ze me weg duwt. We zitten nu al een aantal maanden in deze situatie en ze wil nu een "proefscheiding" waar we elk onze eigen weg gaan zonder definitief te scheiden. Ze hoopt zo opnieuw verliefd op me te worden zo zegt ze zelf... Ik heb weinig hoop omdat ik vrees eens ze van de vrijheid heeft genoten, ze de stap naar een scheiding ontegensprekelijk zal zetten.
Ik probeer nu vanop de zijlijn toe te kijken, ik probeer een vriend voor haar te zijn die haar steunt en haar probeert te begrijpen. Geloof me, het is verdomd moeilijk om de vrouw van je leven zo door je vingers te voelen glippen als zand en je kan er niets aan doen.
Ik blijf stiekem hopen dat ze inziet wat ze heeft want ze is, was en zal altijd de vrouw van mijn leven blijven.
Ik weet nu al, dat wat er ook gebeurd, mijn deur voor haar zal openstaan. Loslaten is ook liefde...

afbeelding van Crank10

:)

Jeetje wat een klote situatie, pijnlijk om de liefde van je leven zo door je vingers te zien slippen. Als je haar echt niet kwijt wilt, zul je keihard tegen je gevoel moeten ingaan ben ik bang, je moet een angst bij haar creëren dat ze je kwijt is. Ze weet nu toch dat ze altijd bij je terug kan, dat is dus niet goed!
Geef aan dat je van haar houdt, maar iemand wilt die 100% bij jou wilt zijn, het doet je pijn, maar als dat is wat ze wilt, dan kunnen we beter gaan scheiden, misschien is het beter om binnenkort aan tafel te gaan zodat we de omgang met de kinderen kunnen regelen en het ze ook kunnen vertellen, want ook hun verdienen de waarheid.
Als je het zo doet heb je de grootste kans trust me!

afbeelding van Lachion

:-)

Hey hey

Het is inderdaad niet te vatten, maar ik vrees dat ik me bij de situatie zal moeten neerleggen. Ik zal ze moeten loslaten, op zoek laten gaan naar wie ze is...
Het doet pijn, verschrikkelijk veel zelfs!

Wat je voorstelt heb ik ook al gedaan, we hebben - ook al woont ze hier nog - al duidelijke afspraken ivm de kids. Als ik het woord scheiding in de mond neem, wil ze dat niet. Ze wil niks "definitief" om het in haar woorden te zeggen. Maar het geeft mij wel het gevoel dat er nog een vuurtje brandt, hoe klein ook. Langs de andere kant, wil ik geen opvangnet zijn voor haar, en laat nu net dat zijn hoe ik me voel. Ik zal nog veel kracht moeten putten uit alles en nog wat, maar ik zal steeds met opgeheven hoofd kunnen zeggen dat ik een toegewijde vader, partner en echtgenoot ben die zijn plichten steeds ter harte heeft genomen en nog steeds doe!

afbeelding van Crank10

:)

Heej!

Ik kan me goed voorstellen hoe jij je moet voelen man, leef met je mee.
Toen ik je tekst las, viel mij eigenlijk 1 ding gelijk, de zin;
“Als ik het woord scheiding in de mond neem, wil ze dat niet”

Als je heel fatsoenlijk en liefdevol aangeeft van; ik snap dat jij dat niet wilt, maar ik heb er nog eens goed over nagedacht, het lijkt me beter dat we toch uit elkaar gaan, ik begin ook erg te twijfelen over mijn gevoelens voor jou door deze situatie en dit wil ik niet zo. Op deze manier hou jij de leiding en dat is heel belangrijk. Vraag haar vriendelijk wanneer ze tijd heeft om dit te gaan regelen, kijken of ze dan nog steeds zo “standvastig” is Knipoog Breng haar zwaar in de war!
Het lijkt nu net of zij de macht heeft en gaat beslissen wat er gaat gebeuren en dat moet niet.

Zij wilt gewoon de optie houden om "terug" te komen als het haar toch niet bevalt, uiteraard mag je haar deze keuze nooit geven.

Soms moet je tegen je gevoel ingaan om te krijgen wat je wilt.
Je moet de leiding nemen.

afbeelding van mrpither

Re:

Zij ontdekt waarschijnlijk dat er meer is dan een burgerdom volgens het boekje.
Je moet je afvragen wat jij in die 15 jaar hebt nagelaten waarom ze nu naar zichzelf op zoek is/moet.

afbeelding van torn

Bitter & zuur

Mensen veranderen door je jaren heen, wat inhoudt dat men uit elkaar kan groeien.
Daar is geen schuldige voor aan te wijzen of iemand die zijn verhaal hier komt doen te verwijten iets nagelaten te hebben.

Jij zou jezelf beter kunnen afvragen wat jij zelf de afgelopen jaren hebt nagelaten te doen om te voorkomen dat je alleen maar instaat bent bitter en zuur te reageren op anderen.

afbeelding van mrpither

Re:

Ik heb geen invloed op hoe jij dingen leest.
Het is jouw gemoedstoestand die volledig afwijkt van de intentie waarmee het geschreven is.

afbeelding van torn

Zinvolle reacties

Het heeft weinig zin om zelf hele lappen tekst te gaan schrijven als er al, eerder op mooie zinvolle wijze op dit soort situaties gereageerd is:
https://www.ldvd.nl/de-knoop-doorgehakt-0#comment-98960
https://www.ldvd.nl/de-knoop-doorgehakt-0#comment-99298

De situatie is in jouw geval omgekeerd maar kan wel wat verheldering geven

afbeelding van rik21

@Crank10

Precies dat.

@Lachion
Je geeft je vrouw inderdaad volledig de leiding over jullie relatie. Als iets onaantrekkelijk is voor een vrouw dan is dat het wel. Natuurlijk is je eerste reactie om het 'op safe' te spelen logisch, maar dit drijft haar alleen maar verder bij je vandaan. Als zij avondjes alleen gaat stappen, dan ga jij toch ook lekker op stap. Ookal heb je daar helemaal geen zin in, ik raad het je echt aan. Zij speelt op dit moment een spelletje met jou. Ze test eigenlijk uit of jij nog wel interessant genoeg bent.
Je bent haar man, al 15 jaar. Vind jij het goed dat zij zomaar wekenlang alleen op reis gaat (wie weet wat ze dan uitvreet) zonder consequenties? Draai de situatie eens om. Hoe had zij 5 jaar geleden gereageerd als jij hiermee kwam?
Dit is ergens ook het resultaat van de veranderingen in de huidige samenleving, die in een waant leeft waar mannen en vrouwen zogenaamd gelijk zouden zijn. Gelijkwaardig absoluut wel, gelijk? Nee.

Angst om iemand kwijt te raken, resulteert meestal in de vervulling van die angst.
Zij heeft het gevoel gekregen dat zij kan doen en laten wat zij wil, omdat ze weet dat jij toch wel op haar zal wachten.
Ergens denk ik dat zij die reis wil maken in de hoop dat ze daar opnieuw verliefd word op een ander. Veel mensen houden er simpelweg niet van om alleen te zijn.

Ik denk dat je relatie nog te redden valt, mits je je eigen gedrag 180 draait. Het klinkt tegenstrijdig maar dit écht de enige manier. Als het daarna nog niet werkt en jij hebt er daadwerkelijk ALLES aan gedaan, dan zal je dit moeten accepteren.

Als laatste wil ik zeggen, hoe hard en moeilijk ook, houd er rekening mee dat ze al een ander heeft. Als een vrouw zich uitgebreid opmaakt en een avond "alleen" gaat stappen, kan dit betekenen dat ze iemand anders ziet. Ookal ben je al 15 jaar getrouwd, mensen kunnen veranderen. Houd er rekening mee dat ze keihard in je gezicht tegen je liegt, en dat ze die reis met een andere man wil maken.

Als ik in jouw situatie zou zitten, zou ik eerst proberen te achterhalen of er al een ander is. Als dat zo zou zijn, dan zou ik persoonlijk niet verder kunnen met diegene.

afbeelding van Crank10

Klopt

Vrouwen verlaten hun eigen boom pas als ze een andere tak gevonden hebben...
Vrouwen maken het niet uit en gaan alleen verder (meestal), ze zorgen er eerst voor dat er al een ander aangelijnd is tijdens de relatie, spijtig maar vrouwen hebben over het algemeen weinig zelfvertrouwen en kunnen simpelweg niet alleen zijn...

afbeelding van ruud2

herken mezelf

Waarom doen mensen elkaar pijn? Ook ik was al 7 jaar intens gelukkig met een vrouw waar ik alles maar dan ook alles voor over had. We deelden de mooiste dingen en hadden aan een halve blik naar elkaar genoeg om te weten wat de ander wou zeggen. Ook ik zal mijn deur steeds openhouden voor haar, ook al is ze rechtstreeks van mij bij een andere man ingetrokken zo'n 10 maanden geleden. Ze beheerst nog elke seconde van mijn leven. Ze is de "once in a lifetime" ervaring. Ik hou zielsveel van haar en kan haar niet lossen (zie mijn verhaal als ze alles voor je betekent)

afbeelding van Crank10

Zei het toch...

Zie mijn reactie hierboven...eerst iemand anders aanlijnen en dan pas uitmaken, komt voor jou als donderslag bij heldere hemel maar zij heeft zich emotioneel al los gemaakt van jou maanden terug...met zo vrouw moet je niks te maken willen hebben...