Volgende week heb ik een afspraak met een therapeute samen met mijn vrouw. Ik heb het haar zelf voorgesteld dat zij daar heen zou gaan. Zij is er inmiddels 3 keer geweest. Leert daar haar zelf weer te ontdekken want zij is zichzelf verloren. Zij zegt dat zij veel om mij geeft, maar niet meer van mij houdt. Dat zij niet met haar broer wil samenwonen. Dat de passie lang geleden verdwenen is. wat ga ik daar in vredesnaam doen ? wat is het doel ? ik was rustig de laatste tijd, nu begint het allemaal weer over nieuw. ik pieker mij suf.........wat heeft het voor zin ?
heeft iemand ervaring met een partner in de midlife crisis ?
heeft iemand zelf een midlife crisis gehad
iemand ervaring met therapie ?
dank voor je antwoord alvast
heb ook een verhaal aangemaakt waar wat meer info staat net als in mijn vorige blog. dank voor het lezen alvast !
1e stap gezet
Hallo Bjm,
ik heb zelf geen ervaring met een midlife crisis, maar denk door hulp te zoeken met je vrouw er in ieder geval al wel iets gebeurd en er een 1e stap is gezet. Misschien dat haar nu ook een spiegel voorgehouden wordt en ze zelf zaken wat meer kan relativeren en voor zichzelf zaken goed op een rij kan zetten. Vaak wordt door de kant die weinig/geen gevoelens meer heeft alleen maar negatief gedacht, omdat men vaak in een negatieve spiraal zit en voor zichzelf dit bevestigd wil hebben.
Probeer toch was positiefs hierin te zien en niet te pushen, dit lijkt mij heel moeilijk maar ik denk dat je verder weinig kunt doen. Ik weet wel dat een midlife crisis tijdelijk is, hoe jullie daar verder uitkomen is ongewis, maar time will tell.
Veel sterkte.
@atje555
thnx man, weet het, komt tijd komt raad, normaal staat er zo'n 2 tot 5 jaar voor bij een vrouw, zij zit er al wel een hele tijd in, dus hoop dat zij eruit komt, maar of zij dan weer terug wil ? meestal niet, dus moet haar loslaten , heb ik ook gedaan. zij wilde niet kiezen, zij kon niet kiezen, haar hoofd zit steeds vol. kan slechts proberen begrip te hebben voor haar en steeds maar weer te luisteren. luisteren naar wat zij zegt. haar waarheid die elke keer weer negatiever wordt. je hebt gelijk, zij zit in een hele negatieve spiraal en maar zeggen dat zij op haar werk zo positief is, dat collega's zo veel inspiratie van haar krijgen....ja vast.......nou ja.....zie elke keer weer die kleine positieve dingen, het weer kunnen praten (over alles behalve toekomst of relatie), het met zijn 4 en een uitje hebben en er een leuke dag van kunnen maken en aan het eind een bedankje van haar voor de leuke dag......en dan .......ik zie dat je het moeilijk hebt om zaken te regelen zegt zij ineens, zal ik je even helpen door een afspraak die ik heb staan af te zeggen ? ik zeg : die afspraak staat er toch al heel lang , ga er nu maar heen........nee dat wil ik niet, ik kan geen plezier maken als ik zie dat jij daardoor problemen krijgt.......
oh...die was nieuw voor mij, tot dan was het alleen maar ikke ikke ikke bij haar.....
daarom weet ik ook niet wat zij met die therapeut wil, waarom ineens een gesprek met zijn 4 en, als zij alleen maar aangeeft weg te willen......is zij wakker aan het worden ?
nou ja, zal wel niet...maar als je de hoop opgeeft is alles verloren
thnx voor je reactie en jij ook heel veel sterkte !
vr groet
bjm
Re:
Ik heb dezelfde ervaring gehad.
Mijn ervaring is dat als de passie weg is, dat ook niet meer terugkomt.
Liefde is niet maakbaar, de therapie zal alleen maar bevestigingen geven van dat wat voorbij is.
Je mag het midlife-crisis noemen of wat dan ook... erg vaag begrip
De uitkomst lijkt me duidelijk... toch is een relatietherapie wel handig als je hierna nog wat van plan bent....
Bij mij pakte het helaas verkeerd uit... gek eigenlijk dat iedereen denkt dat je bij een therapie "beter" wordt..... maar ja.. "who cares"
Succes
@mr pither
waar dat liefde niet maakbaar is, ben echter van mening als je meer dan 17 jaar een goed huwelijk hebt gehad, waar wel passie was , dan zit dat gevoel ergens onder een depressie verscholen., heb mij erg verdiept in dit onderwerp, denk dat ik de signalen goed ken, heb ook met mensen gesproken die dezelfde ervaringen hebben, veelal zelfde script
thnx anyway
Hey,Mijn tweede man (42 zat
Hey,
Mijn tweede man (42 jaar) zat regelrecht in een midlife. "Ik hou nog van je, maar ben niet meer verliefd op je" De typische zin.
1 keer ging hij naar een therapeut... nadien zei hij.... ik denk dat het geen zin heeft, en dat ik zal"springen in de put, niet wetende hoe diep hij is, waar dit zal eindigen... Maar springen zal ik"
Met andere woorden.... hij is vertrokken....
De twijfelperiode ( bij ons 3 maanden) was enorm zwaar om dragen....
Sterkte
@again
hoi again, zo herkenbaar inderdaad, mijn vrouw gaat inmiddels al weer voor de 4 e keer naar de therapeute. of het wat aanhaalt geen idee, maar merken wij wel
heel erg dank voor je reactie !
zij zei inderdaad ook : ik ben niet te redden , laat mij nu maar gaan en later een keer.........hoe kun je nou van mij houden na alles wat ik je heb aangedaan ? waarom scheld je mij niet gewoon de huid vol, waarom zet je mij niet gewoon buiten , ik heb dat verdiend.........tja en toen ik dat dan uiteindelijk deed was het .........dat vergeef ik je nooit , jij hebt alles kapot gemaakt..........pffffffffffffff............
vr groet
bjm
@bjm
Hey bjm
Ik hoop dat je hier uit geraakt. Weet je dan waarom ze wil dat je mee gaat? Wat wil ze daarmee bereiken en ben jij eigenlijk wel bereid om mee te gaan?
Als ik jou was zou ik mijn uiterste best doen om haar n beetje los te laten, laat ze jou maar eens missen. Ze zal moeten leren wat dat betekent jou missen, want de meeste mensen beseffen maar hoeveel iemand waard als ze die kwijt zijn... Maar je bent n sterke persoon en hier kom je beslist nog sterker uit. Voor jou is het glas steeds halfvol en niet halfleeg en je probeert steeds iedereen op te beuren hier, dat vind ik echt knap van je. Zeker weten dat je er komt hoor, maar ook jij zal af en toe eens kopje onder gaan. Weet dat je hier altijd terecht kan als je een arm om je heen wil of een schouder om op te huilen of een hoop peptalk tot je er zelf weer in gelooft Sterkte en houd ons op de hoogte? liefs
a@rb
hoi, heel erg dank weer voor je lieve woorden.
bij elke reactie die ik geef hier op ldvd spreekt mijn hart en elke keer voel ik mij weer sterker worden. ben blij dat ik anderen daar ook een mooi hart onder de riem mee kan steken.
ben inmiddels in maand 3 na het echt bekend worden van haar relatie, in maand 6 na het krijgen van sterke vermoedens van vreemd gaan door haar, in maand 10 van de start van haar relatie en zwakke vermoedens van mijn kant, in jaar 2 van de verwijdering , in jaar 3 vanaf de ontkenning en de start van deze crisis, heb al die tijd veel nagedacht, veel gelezen en veel gedaan..........heb haar heel snel losgelaten. nu probeer ik nog slechts met zachte hand haar een beetje bij te sturen zodat de relatie met de kinderen (bij beiden vinden momenteel veel onderzoeken plaats en die lopen niet goed door de situatie met haar ) op gang blijft.
ik sprak vandaag even door de telefoon met die therapeute. zij zegt : mijn vrouw kan momenteel geen enkele keuze maken. raar blijf ik het dan ook maar vinden dat zij wel zeker weet dat zij mij gaat verlaten. dat zij emotioneel niet tegen mij op kan, dat zij kapot gaat als zij bij mij is.........yes right , maar goed is haar waarheid en moet ik maar accepteren.
dus ik zeg : denk dat het goed is dat gesprek aan te gaan, maar kan zijn dat het te vroeg komt. dus wil ik dit eigenlijk nu alleen doen om afspraken te maken over de kinderen. dat is echt nodig. ook wil ik graag weten hoe zij nu met mij wil omgaan en andersom.
wat zij wil heb ik haar gevraagd. ik zeg het is voor mij voorwaarde om dat van te voren te weten zodat ik daar mij op kan voorbereiden. anders weet ik niet hoe ik mij kan houden daar ! is mijn eigen voorstel geweest dat zij naar een therapeute zou gaan, heeft zij gedaan......dus ja dan moet ik wel he ? heb die bereidheid ook wel, maar denk dat ik wel als voorwaarde ga stellen dat wij dat gesprek met die therapeute nog eens 2 keer gaan doen na het eerste gezamenlijke gesprek. wil er ook doorheen krijgen dat zij voorlopig het eerste jaar geen beslissingen neemt die onomkeerbaar zijn.......benieuwd wat zij daar op gaat zeggen........ik denk ........niets , moet ik over nadenken, zoals momenteel met alles
de therapeute vind zelfs dat zij eerst maar eens een volledige week op een communicatie training moet om zelf sterker te worden en om over haar gevoel te kunnen praten. tsja dat heb ik nu ook steeds gezegd, dus daar ben ik wel blij mee. zij heeft zo'n verschrikkelijk negatief zelfbeeld. dus dat zou wel goed zijn. zij kan echter geen beslissing nemen, dus zal wel niets worden.
heb die therapeute ook gezegd dat ik naar de toekomst wil kijken, dat verleden maar begraven dient te worden.
probleem is alleen dat mijn vrouw heel erg in het verleden leeft momenteel. daarnaast projecteert zij haar negatieve zelf op mij, dus ben ik altijd negatief. zij zegt zelfs dat zij op haar werk altijd positivo wordt genoemd.........ja ja en ik ben knettergek denk ik dan......haar beeld van de waarheid loopt een beetje anders dan hoe ik eea beleef.....dan zeg ik tegen die therapeute.......midlife crisis, geeft mij veel begrip...zegt zij....ja maar daar kan ik niets mee........zucht, als ik daar niet in geloofde dan had ik allang gezegd .....barst maar !
probleem waar ik mee zit is niet dat loslaten van haar, maar 2 kindjes die haar nodig hebben.
zij zelf heeft zo iets.....eenmaal weg , kom ik nooit meer terug, dat missen / nee dat doet zij ook niet......diep van binnen wel maar zij zal dat nooit toegeven, zij heeft een keiharde buitenkant, een groot masker, zij heeft haar gevoel heel diep weggestopt en weggegoten in beton.
heb wat dat betreft geen illusies en heb haar diverse malen laten weten , dat ik verder ga, dat ik mijn leven op de rit heb. zij ziet dat het goed gaat met de kinderen (haar interpretatie) en roept dat ik dat allemaal veel beter kan dan haar......ik weet echter dat de kinderen haar heel hard nodig hebben , dat zij eindelijk weer eens leuke dingen gaat doen met de kinderen, dat zij de kinderen weer eens wat gaat leren op de gebieden waar zij dat altijd deed
rb, heel veel dank nogmaals en je steun doet mij heel veel !
groetjes
bjm
@bjm
Dat klinkt inderdaad echt als n crisis in haar leven... Ze lijkt zichzelf ook vaak tegen te spreken. Moeilijk dat je daar nu mee om moet, ik zou niet zo sterk zijn als jij denk ik. Maar het is goed dat je voor haar blijft opkomen in een zekere zin voor het welzijn van de kinderen. Ik heb zelf nog geen kinderen, maar ik kan me voorstellen dat zij jouw alles zijn in het leven en dat je het beste wil voor hen. Ook al is het voor jou door de zure appel heen bijten.
Wil ze dan eigenlijk terug naar die andere man? Of weet ze eigenlijk helemaal niet meer wat ze wil? Ik denk dat afstand nemen geen slecht idee is aangezien mensen pas weten wat ze missen als het er niet meer is. En als ze daadwerkelijk blijft volhouden dat ze je niet meer gaat missen (ook al geloof ik daar geen bal van) dan moet je inderdaad verder zonder haar.
Toch besef ik dat je het kan, je denkt veel na en zegt wijze dingen. Als er iemand de positivo is hier dan ben jij dat wel, dus laat je niet naar beneden halen door haar omdat ze geen raad weet met zichzelf. Ik hoop dat het gesprek bij de therapeute verhelderend zal zijn voor haar en dat je op een deftige manier afspraken kan maken. Ik wens je alvast veel succes! En n fijn weekend nog! liefs
@rb
thnx , he wat is dat nou, ik word helemaal gelukkig van je bericht, maar ondertussen lopen de tranen over mijn wangen.
ah het gaat al weer, ben al weer aan het lachen, maar hoe komt dat nou ?
kinderen zijn inderdaad alles, daarom is het ook zo vreemd dat zij zegt niet voor hen te kunnen zorgen, ineens zijn het ongelukjes volgens haar, reageert zij alles af op hen, terwijl zij geen ongelukjes zijn maar verwekt zijn met liefde. dat nu wordt ineens allemaal ontkend. terwijl zij altijd heeft gezegd dat zij zo graag kinderen wilde. het ook 2 hele lieve kinderen zijn, die hier allemaal niet om hebben gevraagd. kinderen ook die ieder hun eigen problemen hebben, wat meer aandacht nodig hebben dan andere kinderen misschien wel. maar helaas, zij kan nu alleen maar kiezen voor zichzelf en heeft even geen oog voor al het andere..........gelukkig weet ik haar langzamerhand er steeds weer meer bij te betrekken, geeft zij nu eindelijk ook toe dat zij van de kinderen houdt, nu haar nog weer zien te leren dat zij ook voor de kinderen kan zorgen (moet ik zelf niet doen hoor, daar moet zij echt hulp bij zoeken, en gelukkig heb ik haar dat ook kunnen laten inzien)
zij is klaar met die gast, waarom ? omdat ik haar liet zien dat hij er niet voor haar was, omdat hij bleef doorgaan met zijn vriendin , terwijl zij bereid was alles voor hem op te geven.........zij zijn problemen wilde oplossen.......vreemde is dat zij hem maar bleef verdedigen. totdat ........hij niet voor haar koos, oh wat was zij toen boos en praatte zij ineens slecht over hem....... komt zij dan terug naar mij ? zij zegt van niet, waarom ?
omdat zij zegt haar zelf niet kan zijn, omdat zij hier kapot gaat, omdat zij geen verantwoording wil, hier geen plezier kan maken, omdat ik altijd negatief ben......althans dat is haar waarheid, zij projecteert zichzelf nu op mij, is boos op zichzelf, boos op ieder ander maar projecteert dat allemaal op mij. ik was er niet in de fase dat zij in haar jeugd problemen had, dus kan ik deze ook niet oplossen, dus keert zij zich af ...en heb ik alles gedaan.
ik weet dat ik in dit traject geen keuze kan maken voor haar, weet ook dat zij dat echt allemaal zelf moet doen, dat ik geheel afhankelijk ben van de keuze die zij maakt en weet ook , dat welke keuze zij ook maakt dat ik ook een keuze heb om wel of niet met haar verder te gaan.
ach heb vorig jaar een hartinfarct gehad en heb geleerd wat echt belangrijk is in het leven. en dat is toch echt ..........de kinderen en mensen gelukkig maken !
ben er van overtuigd dat er veel mogelijk is en dat als god het wil het ook gaat lukken.
heel erg bedankt voor je opbeurende woorden weer en als ik ooit iets voor je kan doen, laat het mij weten, waardeer je zeer !
vr groet en jij ook een heel fijn weekend !
weet ook heel zeker dat jij het ook ver gaat brengen ! niet slechts ik ben positief , jij toch zeker ook !!!
dank je !
bjm
@bjm
Hey daar
Dat is toch mooi een lach en een traan! Natuurlijk ziet zij de kinderen ook graag, maar omdat ze nu in een depressieve fase zit (als ik het zo mag noemen) kan ze heel moeilijk rekening houden met andere mensen (daarom dat ze ook tegen jou zo negatief doet, ze is zichzelf niet meer). (K heb zelf ook een zus gehad die met een heel zware depressie te kampen had, dus ik weet wat het is) En de kinderen hebben daar inderdaad niet voor gekozen, gelukkig hebben ze nog een papa die zich recht kan houden (ook in moeilijke tijden!) met tijd zal zij wel bij draaien en misschien kiest ze inderdaad niet voor het pad dat jij kiest, maar hoe dan ook komt alles goed; met of zonder haar! We moeten er alleen in blijven geloven... Gelukkig is ze weg bij die andere gast, maar misschien had ze het eens nodig om eens goed tegen de lamp te lopen? Amai een hartinfarct? Dat is wel zwaar zeg! Maar toch mooi dat je er dan ook zoveel uit geleerd hebt, dat je het leven weer weet te appreciëren en andere mensen kan blijven steunen! Men zegt dat geduld beloond wordt, dus zo is het dan weer allemaal niet voor niks hé liefs
@rb
houdt mij op de been dat ik weet dat de tijd alle wonden heelt. geloof er ook heilig in.
gelukkig schrijf je dat je zusje te kampen had met de depressie, zij is er weer helemaal boven op ? hoop het echt ! het zijn verschrikkelijke tijden voor je geweest denk ik ? en diep van binnen voor haar ook weet ik wel zeker !
ja dat infarct.ach viel wel mee...kwam omdat de dokter zei dat het een ontsteking was aan hartzakje , dus ik zeg, wat kan ik daar mee ? hij zegt alles behalve de marathon lopen. toen ging het thuis al niet zo goed, dus ben binnen 3 dagen al weer aan het werk gegaan.
de pijn die het deed, had ik wel pijn bestrijders voor, maar die heb ik niet genomen. want op de dag dat ik in het ziekenhuis was trokken zij dus de verkeerde conclusie dus ik weer naar huis........'s avonds was het net of ik op een trilplaat stond, ben daarna in diepe slaap gevallen, midden in de nacht wakker geworden van de pijn, pil genomen, maar hielp niet......ha ha nu weet ik wat pijn is en wat ik nu meemaak kan daar echt niet tegen op
........mijn vrouw heeft het allemaal niet eens gemerkt, tot zij na haar werk de volgende dag thuis kwam....was even beneden geweest en had de deur op slot gedraaid met de sleutel aan de binnenkant...zij kon er niet in, en stond maar te bellen en te bonken op de deur.het was op 1 maart, maar ik dacht....wat is sinterklaas vroeg zeg.......rot toch op klaas en laat mij met rust. ........daarna stond zij op het balkon te bonken van de kamer waar ik lag te slapen.....had ik nog niets door...........echt waar
14 dagen later voor controle in ziekenhuis.....u heeft een hartaanval gehad ...........eh dat kan niet was toch een ontsteking...sorry foutje........heb het niet geloofd en dezelfde dag was ik al weer aan het werk......tot ik er depressief van werd........wat wil ik , wie ben ik, waarom doe ik alles eigenlijk....heel snel knop omgezet en gestopt met dat soort gedachten en weer doorgegaan !
dat maakt mij wie ik nu ben
ah zeker, geduld is een schone zaak en alles zal goed komen als je geduld hebt.........dat heb ik zat
jij ook ?
thnx weer voor je lieve woorden !
groetjes
bjm