lieve mahonie,

ja.. dit ken ik.. 1,5 jaar geleden PRECIES hetzelfde meegemaakt... hij moest ook zijn droom achterna om in het buitenland te gaan studeren.. en hij kon het niet aan als ik hier zou zitten met de gedachte dat hij er niet bij kon zijn en dat ik hier vreemd kon gaan.. :S.. en wij bleven elkaar soms zien, en smsen, dat we elkaar miste etc etc. als we bij elkaar waren was het gewoon of het nooit uit was gegaan. ik heb gekotst, gejankt, kon 3 weken mijn bed niet uitkomen.. noem maar op.. gewoon letterlijk ziek van verdriet.

belachelijk eigenlijk hoe het is gelopen..

lieve mahonie, jij komt hier ook goed doorheen. niet morgen, niet over een week of maand, maar als je goed voor jezelf zorgt een jaar. hij blijft altijd speciaal. wees daar niet bang voor en omhels dat gevoel... maar hoop alsjeblieft niet op een relatie met hem nu... if its ment to be, it will be.
heel eerst zelf, en wordt weer gelukkig met jezelf.. ik beloof het je.. dat wordt je weer! echt waar.

ik ben trots op je dat je al het contact verbroken hebt, hoe moeilijk dat ook is.

als je wit praten of van je af wilt schreeuwen.. kan dat altijd hier.. of bij mij!

Beste Mahonie,

Los van dat ik het eens ben met Solo's verhaal, herken ik mezelf ook in het meteen zoeken van vervanging. Niet lang nadat het uit was met mijn ex, heb ik me ingeschreven bij een aantal datingsites en ook in het echte leven hield ik mijn ogen meer dan open voor potentiële dates. Als ik dan contact had met een vrouw , wist ik niet wat ik ermee aan moest, omdat ik al had besloten geen nieuwe relatie te willen (of überhaupt aan te kunnen). Ik kwam dan ook al vrij snel tot de conclusie dat het alleen als vervanging diende voor iets dat toch niet kon worden vervangen. Daarnaast een vorm van afleiding, aandacht, het gevoel bevestigd willen zien dat je nog een beetje in de markt ligt. Voor sommige mensen werkt die strategie ook, meteen doorschuiven naar de volgende die zich aandient. Voor mij persoonlijk werkt dat niet, ik heb me dus uitgeschreven bij de datingsites en dat brengt automatisch meer rust. Misschien is dat niet jouw stijl of meer waarschijnlijk ben je nog niet zover, maar wees vooral niet te moeilijk voor jezelf hierin, het is niet raar of fout dat je op zoek gaat naar 'vervanging'. Het is een fase en het komt heus wel weer goed met je allemaal, geef het tijd. Sterkte!

Beste Mahonie,

Ik vind de uitdrukking 'potentieel relatiemateriaal', ronduit walgelijk. Als je inzicht wil krijgen in jezelf en anderen, begin dan met onberispelijk taalgebruik waaruit blijkt dat je het verschil weet tussen 'mensen' en 'gebruiksvoorwerpen'

Gooi die telefoonnummers vervolgens weg, zet je telefoon uit, de tv, de pc, alles uit, en ga dan eens in stilte met jezelf zijn. Zoek de rust, zoek het alleen zijn en ga er eens echt in zitten in dat gevoel; waar ben je eigenlijk zo bang voor? Tijd om eens rustig thuis te komen bij jezelf en te voelen dat je leeft.

Het klinkt alsof je ook erg bang bent voor het NU en meer belang hecht aan een toekomstplaatje. Je leven is hier en nu. Natuurlijk hebben we doelen nodig en hebben we dromen. Vraag je af wat jouw doelen en dromen zijn, vraag je af wat belangrijk voor je is en waar je van geniet. Als dat allemaal afhankelijk is van deze of 'een' relatie, dan gebruik je je vriend om jouw leven geheel in te vullen en stel je je afhankelijk op naar hem voor je geluk. Nogal logisch dat je dan in paniek raakt van het idee dat je alleen bent of van je (ex)vriend die zijn gevoelens oprecht met je wil delen, want stel dat hij iets voelt wat niet in jouw plaatje past.(!) Het getuigt niet van veel respect en liefde voor hem en zijn dromen. Als je van iemand houdt wil je toch graag weten wat ze voelen en denken? Of wil je alleen maar horen wat jij wilt horen?

Waarom voel je je direct bedreigd en angstig als de dromen van een ander niet exact aansluiten bij die van jou? Waarom kun je het emotioneel niet aan om met je (ex)vriend rustig, respectvol en rationeel over alles te praten als hij daar zelf initiatief in neemt en je ruimte voor geeft, maar kun je het blijkbaar wel emotioneel aan om je direct op diverse andere mensen te storten? Dat laatste lijkt me in elk geval een heel slecht plan. Je probeert gewoon weg te vluchten van alles.

Natuurlijk is het moeilijk; het leven is verandering en veranderen is moeilijk. En er zijn geen garanties en zekerheden.

De eerste stap hier is bewustwording, tweede is communicatie. En bovenal: wees eerlijk, tegen jezelf en tegen hem. Als jullie van elkaar houden en respect voor elkaar hebben en jullie willen allebei graag samen zijn, ga dan samen werken en zoek een middenweg; niet elk verschil hoeft een spanningsveld of conflict te zijn. Luister naar elkaar, onderzoek de mogelijkheden en zoek samen een pad.

Als jullie levens totaal niet verenigbaar zijn of de liefde ontbreekt dan is er geen andere optie dan elkaar los laten, wat natuurlijk verdrietig voor jullie beiden ook is, maar als je je vriend gelijk maar kan 'vervangen' dan was hij dus niet meer dan een middel; een invulling. Dan gaat het dus vooral om jouw angst en niet om gevoelens van liefde. En bij de volgende vriend dus ook...en de volgende, en de volgende...

Word wakker meid! Het leven is nu! Wij zitten hier allemaal met verdriet en pijn en gevoelens van eenzaamheid. Ik voel me nu ook vaak heel eenzaam maar ik kan die angst en twijfel alleen zelf oplossen en ik ben het grootste deel van mijn volwassen leven zeer happy single geweest, dus ik weet dat ik het kan, en jij dus ook, maar het is wel ff jezelf de tijd gunnen opnieuw te beginnen en jezelf ook tijd gunnen een relatie te verwerken.

Ik hoop dat je in elk geval een pad zoekt van minder angst, meer rust, respect voor jezelf en anderen; een pad van geluk, met of zonder hem.

En laat vooral al die gevoelens en gedachten eruit! Dat kan hier in elk geval altijd!

Veel sterkte!

Liefs, Louise