Dit heb je gevraagd:

Dit is het resultaat:

Houdt hij zich niet gewoon aan de afspraak?

Vooralsnog lijk je nog steeds een erg milde opstelling te hebben richting je ex.

Waarmee ik je niet wil gaan opdringen dat je nu in woede of in boosheid naar je ex moet gaan vervallen. Maar een objectieve kijk op verloop van gebeurtenissen waarin je naast het (terechte) verdriet wat je nu hebt, ook ruimte gaat creëren voor een gevoel van verontwaardiging door eerder gedane uitspraken die bepaalde verwachtingen/toezeggingen bij je kunnen hebben gecreëerd zou wel op zijn plaats zijn. Eigenlijk kan je zijn gedrag,vanuit een primaire emotie, als vrij schofterig omschrijven

Ik grijp even terug naar je eerste blog:

Dit voor jezelf op een rij zetten en te willen gaan zien en voelen kan je op momenten dat het gemis en verdriet je opspeelt en de neiging begint te wroeten om contact op te nemen de benodigde drempel of blokkade geven om juist niet aan die behoefte te gaan voldoen. Wetende dat er in feite toch niet voldaan gaat worden aan wat jij graag wil en het je 10 stappen terug zal werpen in je verwerkingsproces.

Het gaat niet zozeer of je ex nog vrienden met je wil zijn. Of hij ruimte nodig heeft en of hij wel of niet weer zal komen om te praten als hij zover is,..........het gaat erom dat jij weer de autonomie over jezelf terug gaat krijgen. Of jij nog de zinvolheid ziet in het contact met hem en een vriendschap.

Dat hoort bij de verwerking, geef jezelf daar tijd in. Je verdriet mag er zijn. Huilen, niet willen eten (love-norexia)afvallen, in en onder je bed liggen,......het hoort er voor even bij. En dat mag, je moet niets.

Niets hartverscheurender dan dat in het midden van je opperste verliefdheid en de roze wolken in je hoofd de ander besluit het bijltje erbij neer te gooien.