beste lotgenoten,
Mijn ex en ik zijn nu 5 maanden uit elkaar. Nog steeds koester ik de gedachte dat ze op een dag voor de deur staat en dat we dan niets ander doen dan elkaar vasthouden en nooit meer laten gaan. Dat ze een andere relatie heeft is voor mij genoeg om te weten dat dit helaas nooit zal gebeuren. Ons huis, waar zij in wil blijven wonen, is nog steeds niet op haar naam gezet. Ze zegt dat het lastig is om het te regelen en geeft alles en iedereen de schuld daarvan, behalve zichzelf. Ik woon er nu, omdat de gedachte dat zij hier zit met haar nieuwe vriend mij doet ontploffen. Ik wil dat alles z.s.m. geregeld wordt.
Ze stuurt mij voortdurend mails en smsjes. Vooral zakelijk, maar af en toe ook privé. Ze heeft me al drie keer een gelukkig 2011 gewenst, drie keer, omdat ik het niet kan opbrengen erop te reageren. Ook heeft ze laten weten dat het zo heeft moeten zijn en dat als we voor elkaar bestemd zijn we elkaar weer tegen gaan komen. Dit alles zorgt ervoor dat ik het niet kan afsluiten.
2011 wilde ik super beginnen, aan mezelf blijven werken wat tot nu toe erg goed gelukt is. Gisteren kreeg ik echter nieuws waardoor ik weer heel diep gevallen ben. Ik liep bij mijn ouders binnen en ik voelde al dat iets niet in de haak was toen ik de sleutel in het slot stak. Daar zaten ze, mijn ouders samen met mijn broertje op de bank in tranen... Mijn broertje heeft kanker, dat was gisteren de uitslag van het ziekenhuis. De grond onder me weg, ik weet het niet meer. Hoeveel shit kan een mens verdragen. Als dit een soort fucked up test is dan ben ik bang dat ik niet ga slagen. Ik krijg weer geen hap door mijn keel, mijn ouders weer een hoopje ellende en mijn arme broertje... Ik wil niet meer. Ik wil een arm om me heen, ik wil iemand bij me die me kan troosten, waar ik mijn verhaal mee kan delen, waar ik samen mee in slaap kan vallen.
*knuffel
Goh ik vind dit zo erg voor je! Ik weet echt niet hoe ik hierop moet reageren behalve je een dikke virtuele knuffel te geven.
Sterkte!
Heel veel sterkte toegewenst! En geef de moed niet op.. Probeer er te zijn voor je familie nu, hoe moeilijk dat ook is! Knuffel!
sterkte!
hoeveel kan een mens verdragen! Ik wens je alles wat je nodig hebt bij het verwerken van deze enorme dreun en hoop dat jullie elkaar tot steun kunnen zijn.
Lieve GUM, ik wens je heel
Lieve GUM,
ik wens je heel veel sterkte.... en in gedachten ben ik die arm om je heen en dat warme lichaam waar je tegen aan kan kruipen, waar je je tranen kunt laten vloeien......waar je tegen kunt schreeuwen, huilen, je hart kunt uitstorten en die je verdriet verzacht en jouw storm in de branding is.
Liefs AM
@Gum
Hoi Gum, hoeveel kan een mens aan? Er komt een moment in je leven dat je het gevoel krijgt, er kan geen narigheid meer bij, niet nu.
Een mens kan heel diep gaan, denk vanaf nu weer in stapjes vooruit.
Juist nu is het belangrijk om elkaar als gezin te steunen en maak samen die vuist om er tegen te vechten.
Heb je blogs gelezen en herken een vechter, jullie hebben elkaar nu nodig en ga er voor.
Wens jouw veel kracht en sterkte.
hoopie
sterkte
gum
ik wens jou je broertje en je ouders het beste in deze onzekere tijden
denk om je zelf eet goed en drink niet teveel
k
Zomaar...
een arm om je heen, een schouder om op uit te huilen....
Ik hoop dat je in deze inmens rotte tijd de kracht vindt om verder te gaan....
Heel veel sterkte!
Jada
Bedankt allemaal
Bedankt voor jullie steun en lieve berichten. De insomnia heeft zich weer meester van mij gemaakt. Huilen en schreeuwen zijn de dingen waar ik me nu mee bezig hou. En ja, ook een paar whisky's, niet te veel, want morgen ga ik naar mijn broertje en zijn vriendin. Gewoon een dagje samen zijn, knuffels en praten. Mijn ex boeit me op dit moment helemaal niets meer, het ene verdriet heeft plaats gemaakt voor het andere...
Allemaal een fijn weekend gewenst.
Gum
@Gum
Oef! Een ongeluk komt nooit alleen, zeggen ze. Ik haar dat soort uitdrukkingen, omdat ze helaas maar al te waar schijnen te zijn. Ik wens jou en je familie heel veel kracht om je door deze situatie te slaan.
Hou vol, in elk geval voor je broer.
Hugo
Shit happens, helaas...
Klote om allemaal te lezen zeg, wat kan een mens een berg mest over zich heenkrijgen, zogezegd.
Ik denk altijd maar zo: als je hier goed doorheen komt kun je alles aan, blijf sterk, put uit je reserves, trek alle registers open en werk je een slag in de rondte. Laat alle kracht, liefde en energie naar buiten komen die in je zit. Hoe naar dit ook allemaal is: maak jezelf en alle anderen trots!
@Gum
Lieve Gum,
Het klamme zweet breekt me uit als ik je blog lees...
Het leven,verdomde leven.Natuurlijk komt er in een verdrietige tijd nog meer achterna.Je broertje..je ouders,die tranen gaan door merg en been,machteloos in deze pijn.
Je bent een sterk persoon die nu de kracht niet meer kan vinden.De kracht komt,de molen gaat draaien,het gevecht samen met je familie om je broer er boven op te helpen,komt van de grond.Juist in deze tijd zal er veel voor je gaan veranderen.Let op mijn woorden!!!Dit is de ommekeer die nodig was al klinkt het voor geen meter.
Achteraf vallen de stukjes in elkaar,nu nog niet.
Je broer is sterk en jong,heeft een geweldige broer!!!!!!!!Gum,weet dat de weg uit te wandelen is.Hou je kop hoog!!Als het niet meer gaat,laat het weten.Wij allen hier zijn er voor jou,pb is zo getikt en we trekken je eruit,aan je haren!!!
Mijn steun biedt ik je aan,een warme kroel en een dikke kus.
Liefs Spijt
Heel veel sterkte. Man wat
Heel veel sterkte. Man wat eenvreselijk nieuws.
Hou vol vor jou e je broertje.
Knuff