Nadat ik zondag eindelijk een geslaagde date had (na 2 écht-niet-geslaagde dates), leek ik even weer een beetje vertrouwen te krijgen in dat het TOCH zou kunnen... Nieuwe relatie. Man die wat voor je over heeft. Nou bleek (ook bij de date) dat hij op een bepaalde manier reageert. Iets waar ik (ondanks dat ik hem wel interessant vond en leuk) me aan irriteerde. Gister had ik hem weer op msn. Ik kopieer even een mail die ik net naar een vriendin stuurde, dan hoef ik het niet nog een keer te bedenken...

Ik had m gister op msn. Hij liep weer heel laat te antwoorden. Toen ik er wat van zei "was ie de krant aan het lezen". Ik heb voorgesteld dat ie dan maar 1 van de 2 moet doen, want dat dit niet lekker kletsen is. Daarbij gaf hij een aantal keer weer van die vage antwoorden (mijn laptop slaat msn-geschiedenis niet op, anders had ik het ff voor je opgezocht). In de trant van "dat kan, maar het kan ook niet". En over een tweede date. Dat wilde hij wel, zei ie. Maar aangezien de eerste date pas na 6 maanden was, konden we nu ook best ff wachten... (ik vroeg alleen welke time-frame ik me moest voorstellen: 2 weken/2 maanden/2 jaar). Al met al werd ik er niet blij van. En dat vind ik niet okee. I can handle "I'm just not that into you", maar als je me wél leuk vindt, dan vind ik da tie harder mag (moet!) lopen.
Heb er zelfs gisteravond nog over nagedacht. G-schema erop losgelaten. De gedachte die bij me opkomt als ik met hem praat is "ik ben niet leuk genoeg". En als ik die gedachte verander in "ik ben wél leuk genoeg", dan pik ik dit soort gedoe niet.

Al met al geeft dit 'gedoe' met mannen me de gedachten die ik niet wil/moet hebben.
Dat ik mijn Grote Liefde in Frankrijk heb achtergelaten. Dat hij misschien een zeikerd was en niet mee wilde naar NL, maar dat hij wel oprecht geinteresseerd in me was en er was als ik hem nodig had.

En dan ben ik heel verdrietig en in de war... :'-(