Dank je voor jullie reacties. Dat is nou net het irritante... Ik voel gewoon heel duidelijk dat hij nog gevoelens voor me heeft, dat heeft hij ook duidelijk gezegt.. maar ik kon daar toen op een of andere manier niet op inhaken, zat een beetje op slot, door allerlei zaken die toen in mn leven speelde (zakelijk een hoop gedoe, vader aan het verhuizen wat helemaal de mist in ging en mn moeder die ziek was, ik ben enigst kind en we hebben weinig fam.)
Ikzelf heb het gevoel dat het heel anders was gelopen als ik mn gevoel wel geuit had... We Ik wilde me niet laten kennen (stom??) en heb heel stoer gezegt, nou dan blijven we vrienden,omdat we elkaar via het werk nogal eens tegen kwamen, en dat vonden we beide fijn als dat gewoon goed verloopt. Nou prima zou je zeggen, totdat we ellkaar daadwerkelijk tege kwamen.. zelfs mn collega's viel het op dat er wat in de lucht hing... nadien elkaar nog gesproken, we zouden wel afspreken om het hier over te hebben, want dit was toch wel erg duidelijk... nou niet dus.. Ik snap ook wel dat hij voelt wat eraan zit te komen.. maarja, hij zei dat hij dat wou, en nu weer die twijfel van zijn kant.
Werkt het dan zo, dat als hij ongeveer over 2 maanden contact opneemt ik maar net moet doen of er niks aan de hand is... Ik zou hem die tijd best willen geven, ik leef gewoon mijn leven komt er iemand anders voorbij..you never know.. of moet ik dat laten weten..: dat ik teleurgesteld ben, maar het begrijp dat hij geen contact meer wil, maar ik hem het beste wens..? Help?