Soms wil je mensen ontzettend graag helpen met hun liefdesperikelen, maar dan blijkt dat echt een haast onmogelijke opgave. De vraagt is nu moet ik er nog wel energie insteken. J. wil niet luisteren (of hij luistert wel, maar doet er niks mee) en blijft graag in een slachtofferrol hangen. Ook heeft J. in mijn ogen een irrealistisch beeld van wat liefde behoort te zijn. Zolang hij zijn gedachtegoed betreffende de liefde aanhoudt zal er weinig veranderen (want open staan voor nieuw gedachtegoed is er niet bij). De geplaagde J. wil graag geplaagd blijven (ook al zegt hij van niet), hij blijft immers vasthouden aan niet houdbare en niet bruikbare gedachten en gedragingen. Ik kan hier nu een reeks aan tips opsommen die er al gegeven zijn, maar dat werkt niet. J. zal ook bevestigen dat het niet werkt, want hij heeft nog geen vriendin (en dat is waar het in het leven van J. om draait). Self-fulfilling prophecy is een zeer bekend verschijnsel bij J. (ook kenmerkend voor iemand die graag in een slachtofferrol wil blijven hangen: 'zie je wel, ik ben niet aantrekkelijk, want ik heb geen vriendin', zie je wel, word ik alweer afgewezen, niemand wil mij' etc.). Voor J. is het tijd om het tij te keren, maar het tij keert niet vanzelf. Hoe vaak heb ik al gezegd dat je stuurman bent van je eigen leven en dat je voor een groot deel zelf kunt bepalen hoe het loopt (je moet je niet laten leiden (beter met een lange ij voor J.) door irrealistische gedachten, je moet gewoon eens gaan leven). Alle tijd die J. kwijt is met zijn slachtofferrol is verloren tijd. Maar misschien vindt J. dat helemaal niet erg, misschien krijgt hij juist op deze manier de nodige aandacht die hij zo graag heeft. Misschien dat nu de hele wereld ziet hoe erg het met J. gesteld is en wat zou het toch goed zijn als J. een vriendin zou krijgen. Zelf vind ik dit nonsens. J. moet nu een keuze maken. Of leven, of blijven hangen in een slachtofferrol waar je helemaal niets aan hebt. Liefde is niet iets wat je moet hebben, liefde komt vanzelf, als je klaar bent met jezelf. Zolang J. slachtoffer is komt er niemand en kan J. wachten tot hij een ons weegt. Aan hem de taak zo snel mogelijk uit die rol te kruipen en dat verdomde stuur te pakken. Het is inderdaad een stuk makkelijker om slachtoffer te blijven, maar liefde verkrijg je makkelijker door eerst eens goed van jezelf te houden. Zelf heb ik er nu wel genoeg over gezegd denk ik, J. je moet gaan leven jonge (als je straks 40 bent heb je enorme spijt van alle tijd die je nu verdoet aan somberheid).
Groeten R.
@Richard11
Ik begrijp wat je hier schrijft, maar begrijp ook, dat het om tijd gaat. En stel... hij voelt zich prettig in die slachtofferrol, heeft hier houvast aan.. is dat zo erg? Het leven gaat toch door, ook voor hem en voor ons, en zoals ik al schreef, ieder doet het op zijn eigen tempo en zal heus het licht weer gaan zien.
Groet Letje
oeps
Ik had hier op gereageerd maar heb het per ongeluk naar R persoonlijk gestuurd. Hmm nog niet goed wakker vandaag.
In het kort...
Vind dit niet zo een fijne blog om te lezen. Hij is hij en niet anders. Als je iemand wilt helpen kan dat soms alleen al door te luisteren maar zeker al niet door te oordelen. Ook al voelt het terecht. Je kan toch alleen maar iets van raad meegeven maar het is toch geen voorwaarde? Er moet toch niet persé naar geleefd worden? Zo las het een beetje. Zou het niet fijn vinden moesten ze zoiets over mij schrijven..
Ken het hele verhaal niet maar toch geeft het me een beetje de kriebels.
Hij is anders zoals ik al zei net zoals we allen ten opzichte van elkaar anders zijn. Hij klinkt niet ongelukkig maar gewoon niet volledig..
ptm @richard11
Who Am I To Tell You?
Who are You To Tell Him?
Ieder heeft op zijn/haar manier tijd nodig om verdriet te verwerken.
Alles weer op een rijtje te krijgen,zodat je door kunt met je leven.En zelfs weer genieten kan van het bestaan!Dat kost tijd.Heb respect voor die personen,die langer tijd nodig hebben om verdriet te verwerken(zoals !Het is niet aan een "buitenstaander" ,om te oordelen over de gevoelens van een ander.Dat maakt jouw blog discutabel en twijfelachtig,want het is slechts jouw visie op de gebeurtenis van een ander!Wees daar heel voorzichtig mee.
groet ptm
Beste Richard, Ik zie je
Beste Richard,
Ik zie je vaker gaan dan komen. Wil je serieus dat we hierop reageren? Ik kan hier wel op reageren, maar dat heeft voor mij alleen maar zin als jij wat regelmatiger hier komt om te praten, te luisteren. Vooral dat laatste mis ik in jou.
Wil je in dialoog gaan met de anderen op dit forum? Ik vind namelijk dat je in herhaling valt omdat je je niet buiten je eigen belevingswereld kan/wil vertoeven.
Jij zegt: het is beter om te genieten dan om in een slachtofferrol te zitten. Ik vind de werkelijkheid minder zwart-wit, maar dat is onze meningsverschil en dat is prima maar pas op met wat je met je woorden doet. Ik zeg: als je hier iets bij wil dragen, neem dat dan serieus en ga er helemaal voor of blijf anders liever weg. Als je hier vaker zou komen, zou je zien dat dit een site is waar mensen op hun allerkwetsbaarst zijn en ten einde raad, heb daar respect voor en ga mensen niet nog een complex aanpraten omdat ze niet in staat zijn om zich gelukkig te voelen.
Ik vind dat je wel erg makkelijk praten hebt, zo vanuit de positie dat alles lekker met je gaat. Je komt niet over als iemand de er hard voor heeft moeten knokken om zo lekker te kunnen genieten zoals je dat nu doet, zoals de meesten hier dat moeten.
Jelle