Chris,

Wat ik uit jouw verhaal begrijp, is dat je nog met heel veel vragen zit en dat je deze (bij voorkeur door haar?) beantwoord zou willen zien.

Toch denk ik dat het verlangen om antwoorden te krijgen en deze situatie voor jezelf begrijpelijk te maken, jou van haar afhankelijk maakt. Ik vermoed zelfs dat dit jou in de weg zal staan om echt van haar los te komen en je op jouw eigen leven en verwerking te richten.

Zolang je met vragen blijft zitten waarvan je denkt dat je die bij haar zult kunnen vinden, zolang je niet in staat bent deze vragen te zien als 'het doet er niet meer toe, want zij heeft gekozen om niet met mij te zijn', zul je op dit gebied kunnen blijven hangen.

Begrijp me niet verkeerd: het is logisch dat je je nu zoveel afvraagt; jullie individuele wensen en behoeftes verschillen blijkbaar (in ieder geval in haar ogen) op dit moment zo van elkaar, dat jullie niet (meer) samen kunnen zijn--en gevoelsmatig ben jij daar nog niet. Jij zit eigenlijk nog steeds vast in de herinnering van de relatie, toen jullie nog wél samen waren, terwijl voor haar het afscheid allang gekomen is. Zij is die herinnering allang voorbij.

De vragen waar je mee zit: "Wat heeft onze relatie dan voor je betekent? Hoe stond je daar dan in? Wat betekende ik voor je?", misschien moet je jezelf toestaan te accepteren dat zij misschien wel nooit op een geheel bevredigende manier jouw vragen zal kunnen beantwoorden.

De werkelijke, oorspronkelijke vraag zal namelijk altijd blijven: 'waarom wil en kun je niet met MIJ verder?!" Soms is het zuiver 'een gevoel' dat iemand heeft, en met een gevoel valt niet te redetwisten. En dat zou je ook niet moeten willen: iemand moet in vrijheid met je willen zijn, niet omdat jouw argumenten om die relatie voort te zetten, sterk genoeg zijn om haar te laten blijven.

Relaties eindigen op basis van hele duidelijke redenen (vreemdgaan, onbereikbaarheid, angsten, geweld, etc.), maar ook heel vaak met redenen die niet zo makkelijk aanwijsbaar zijn. Redenen die elkaar misschien zelfs overlappen. Redenen die onverklaarbaar zijn, onbegrijpelijk en heel onnodig lijken. Redenen waarvan je makkelijk zou kunnen denken 'maar daar vechten we ons wel doorheen!'.

Maar ik vraag mij af of het werkelijk zoveel zou uitmaken als ze jou haarfijn zou kunnen vertellen waarom zij op dit moment niet met je wilt zijn. Het feit DAT ze niet samen met je is, is dat al geen antwoord genoeg?! Wat meer heb jij nodig, hoeveel details, welke antwoorden, om te accepteren dat zij op dit moment onbereikbaar is voor de liefde die je haar wilt geven en dat je haar moet 'laten gaan'?

"Die gevoelens die je voor me had, kunnen niet maar zo weg zijn. Niet in 1 dag. Soms heb ik het gevoel dat er iets is gebeurd. Maar wat?"

Er is inderdaad iets gebeurd. Zij heeft waarschijnlijk al veel langer geleden, onopgemerkt en geleidelijk, emotioneel afscheid van je genomen, dat is wat er is gebeurd. In dat opzicht zijn haar gevoelens dan ook niet, in 1 dag, zomaar verdwenen; het is iets dat met kleine beetjes gaat en is gegaan.

Het afnemen van gevoelens gebeurd nooit in een snurk en zucht in 1 nacht, maar om de keuze te maken bij iemand weg te gaan, ja, die beslissing kan van de een op andere dag inderdaad zó gemaakt zijn. De achterblijver denkt verward 'hé?! hoe kan het nu in 1 nacht allemaal over zijn?!', maar feitelijk was die relatie in het hoofd van die ander allang uitgemaakt. Het was alleen nog niet uitgesproken.

Ik geloof niet dat haar gevoelens voor jou 'helemaal weg zijn', maar het heeft naar alle waarschijnlijkheid niet meer de kracht of het gewicht, zoals je had gehoopt of graag zou willen zien.

Het valt niet mee om met andere ogen te kijken naar iemand van wie je zoveel hield. Wel noodzakelijk om te doen. The hardest part is letting go, not taking part...

Sterkte.