Ik heb vandaag een mail gestuurd naar mijn ex.. We waren al aan het mailen over ditjes en datjes. Aangezien wij de intentie hebben vrienden te blijven dacht ik nu is het af met dat oppervlakkige gebabbel. Dus ik hem hem een mail gestuurd waarin ik hem ook uitleg dat ik nog niet altijd even aardig tegen hem kan zijn omdat ik nog bezig ben met hem los te laten. Verder vertel ik over mezelf waar ben ik mee bezig, het feit dat ik nu heel hard aan het werk ben met mezelf en bezig ben met alles te verwerken van de afgelopen jaren. Daarnaast heb ik er ingezet dat ik hoop dat we vrienden kunnen zijn. nu zit ik hier met tranen in mijn ogen. Ik heb net zijn mail gelezen waarin hij zegt dat het goed van me is en dat ik een mooi mens ben maar daarintegen ook wat er 'mis'aan me is. Toch ben ik redelijk opgelucht omdat er nu weer enige normale comminucatie tussen ons is. Ook ben ik blij dat ik het heb vertelt. wat steekt is dat hij wel verdriet van me heeft maar dat hij ook blij is omdat hij nu meer tijd heeft om andere dingen te doen.. Tranen van opluchting, het bewust loslaten, het trots zijn op mezelf, en de leegte..