Lieve ldvd-ers,

Het is zover, ik ga morgen op vakantie! Joepie... & ja, mijn hele wezen loopt over van enthousiasme en blijdschap Benieuwd waarom?

Precies 5 weken geleden op vrijdag stortte mijn wereld als een kaartenhuis in elkaar toen zij plots langskwam om het uit te maken(geen wonder dat ik me tot nu toe vandaag ronduit k%$te voelde )

3 weken en 6 dagen geleden hoopte ik op een teken van medeleven en ergens op een herroeping van haar beslissing... Ik heb haar gebeld, we hadden een goed gesprek & 'we'(oftewel zij ) besloten tot tijdelijk geen contact.

3 weken en 2 dagen geleden stuurde ik een whatsapp, gaf aan dat ik het moeilijk vond om die omslag te maken en dat ik nog enkele vragen had. Ik probeerde de bal wat betreft contact bij haar te leggen, zij reageerde niet

3 weken en 1 dag geleden wenste ik haar op facebook een goede examenuitslag toe, geen respons...

2 weken en 6 dagen geleden belde ik haar toch op, omdat haar gedrag me tot op het bot verkilde. Zij werd deels boos op mij, maar kwam vooral down en erg ongelukkig over. Ze snapte wel dat ik me koel en respectloos behandeld voelde en dat de overgang van dagelijks 3/4 berichtjes en een telefoontje voor mij echt een crime was, maar ze was niet in staat om er over te praten of om iets liefs te zeggen wat mijn hart tenminste weer zou doen kloppen. Ik herkende in deze persoon mijn lief niet meer en het maakte mij vooral heel verdrietig.
Vanaf dit moment pas viel het kwartje rationeel dat de kans sterk aanwezig was dat het niet meer goed zou komen en ik verwijderde haar uit mijn telefoon en blokkeerde deels haar facebook.

26 juni stuurde ik haar een laatste mail, waarin ik o.a. vertelde dat ik haar helemaal van facebook ging verwijderen, omdat ik haar profiel in zwakke buien toch opzocht en niet blij werd van haar updates, en waarin ik tevens zei dat ze de dingen die ze over mij tegen mijn beste vriend vertelde beter direct met mij kon delen want aan gevoelens van spijt via via had ik niets. Ik daagde haar uit om in de trein te stappen, dat die manier van communiceren tenminste eerlijk was. Zo probeerde ik haar ook een beetje van haar confrontatie angst af te helpen, door te laten zien dat mijn deur nog openstond...

1 juli, precies een maand na Doomsday, zat ik echter nog steeds met dezelfde vragen en het gevoel van 'Er klopt iets niet, zo ken ik haar niet, ik moet haar zien!' & toen koos ik de dag erna voor een minder subtiele aanpak

4 dagen geleden sprong ik in de trein en heb met haar hand in hand gewandeld en gepraat, dit met een twee-delig resultaat. De zwarte rand rond hoe zij met me was omgegaan was weg, maar de misplaatste hoop, dat zij stiekem ook nog wel van me hield maar niet precies wist hoe er gestalte aan te geven omdat ze de verliefdheid van het begin niet meer voelde, werd afgeschoten... Zij voelde niets meer voor mij, onze relatie was slechts geschiedenis

& nu weet ik dus in principe alles, ik heb mijn antwoorden binnen and reached a dead end. Maar mijn gevoelens razen maar door, de vlammen in mijn hart zijn oncontroleerbaar en lijken vooralsnog niet te blussen. FRICKFRICKFRICKDOUBLEFRICK wat hou ik van die meid en wat zou ik haar nu graag in mijn armen willen sluiten!

Goed, ik ben maar een beetje afgedwaald van het eigenlijke onderwerp hahahahaha de vakantie
In plaats van bezig zijn met het bij elkaar rapen van mijn bagage en het afsluiten van belangrijke administratieve rompslomp blijf ik maar hangen in mijn bevroren toestand. Het kost zoveel energie om ook maar de simpelste taken uit te voeren Contact met andere mensen helpt wel iets, en ook hier bloggen brengt wat lucht in de tent (MWAHAHAHA mijn eerste vakantiegrapje, sorry ), maar dat hart van mij stuurt de planning van vandaag flink in het honderd

Daarom heb ik net besloten om mijn hart maar thuis te laten tijdens de vakantie, tenslotte heeft het overuren gedraaid in mij en ook een beetje rust verdiend

Wat ik wel heeeeeeeeeel jammer vind is dat ik voor het overgrote deel van de komende 2 maanden ook jullie lieve support en fijne, grappige reacties zal moeten missen, want internet zet ik uit in het buitenland... Vanaf hier wil ik jullie allemaal stuk voor stuk bedanken voor wat jullie voor me hebben betekend sinds die verschrikkelijke dag op 1 juni & wens jullie al het liefs en sterkte toe in de eigen vakanties

Tot weerziens Xxx de dromer

ps: tijd om mezelf naar buiten te schoppen hihi

Oh ja, heb uiteraard nog een liedje over Uit de heerlijke film 'We bought a Zoo'