Ik heb dit nog nooit gedaan, maar omdat ik elke dag bezig ben om op het internet verhalen en/of advies voor liefdesverdriet te vinden, ben ik op deze site beland. Ik heb besloten ook mijn verhaal te doen, vooral omdat ik zoals mijn naam al zegt, totaal niet weet ik welke fase ik zit.

Ik heb een knipperlicht relatie achter de rug van anderhalf jaar. Het was soms aan dan weer uit, veel ruzie's. Meestal ging het omdat ik vond dat hij bijvoorbeeld niet genoeg met mij bezig was. Of hij was boos als ik iets deed wat hij niet wilde. Het was een foute relatie, waar ik maar geen afstand van kon nemen. Het voelde soms alsof ik verslaafd aan hem was, en aan de pijn. Ik gaf meer dan dat ik kreeg en hij was erg egoïstisch. Als ik met mijn volle verstand nadenk weet ik dat deze breuk het beste is voor mij op lange termijn, en dat ik hier gelukkiger en sterker uit zal komen. Alleen zit met bepaalde dingen. na 7 maanden was het voor het eerst echt uit, en dan bedoel ik dat we het niet na een paar dagen of na een week goed hebben gemaakt. Maar dit keer was het een maand uit, natuurlijk van zijn kant. Ik was er kapot van. Na een maand schreef hij dat hij me mistte en hebben wij het goed gemaakt. Vanaf die periode was het steeds aan en uit met lange tussen pauzes. Ik kon maar niet over hem heenkomen en als het uit was wachtte ik tot hij mij belde of belde ik zelf, dan hielden we het niet lang vol tot het weer uit was. Van de zomer besloten we samen een maand op vakantie te gaan, dit hebben we gedaan en ondanks dat het leuk was, waren er weer veel ruzie's en was hij weer heel egoïstisch met alles. Na een maand terug te zijn geweest was het weer zover, weer ruzie en weer uit elkaar.. alleen dit keer was hij niet boos. Hij zei voor het eerst dat hij mij een hele goede vrouw vindt, maar dat het gewoon niet gaat. Dit is drie weken geleden. Ik was kapot, vooral na de lange vakantie samen, was ik er gewoon weer kapot van. Na een paar dagen belde hij me dronken op dat hij me miste.. we maakten het weer goed. Nou jullie zien het al aankomen; dit heeft vijf dagen geduurd.. hij reageerde dus vorige week vrijdag niet meer op mijn berichten en kwam uiteindelijk met de mededeling dat het echt niet gaat werken en dat ik voor mezelf een nieuw leven moet beginnen. Na een rustig gesprek heb ik dit geaccepteerd. Sindsdien is het weer uit. Dit is de vierde dag dat het uit is.. Ik weet nu dat het ook echt uit is. Ik moet verder. Hij is dit keer niet boos, maar heeft het rationeel uitgemaakt. Ik weet ook dat hij niet de juiste man voor mij is en dat ik veel beter verdien!

Het probleem is dat ik op veel sites lees dat er verschillende fases zijn. Ik heb alleen geen flauw idee in welke fase ik zit. Het hoort te beginnen met ontkenning maar ik heb toch het gevoel dat ik weet dat ik verder moet en dat het niet goedkomt. Het lijkt alsof ik elke dag alle fases doormaak, in de avonden voel ik me goed en denk ik dat ik eroverheen ben, maar in de ochtenden gaat het slechter. Gister had ik een goede dag. Vandaag toen ik wakker werd voelde ik me goed en dacht ik dat het een positieve dag zou worden, maar ik heb daarna de hele dag gehuild. Eerst dacht ik dat het wel goed zou komen, vervolgens kreeg ik woede omdat ik besefte dat het niet goed zou komen, daarna accepteerde ik het, en nu het avond is voel ik me ineens heel onzeker. Het lijkt alsof ik steeds 1 stap vooruit ga en vervolgens weer 3 stappen terug. Als het nou geleidelijk ging, bijvoorbeeld dat ik me deze week helemaal beroerd zou voelen en daarna steeds beter, dan zou ik progress zien.. maar steeds als ik denk van nu wordt alles beter, komt er weer een moment dat ik huil. Hebben anderen dit ook, en wat voor fase is dit?