Leuk weekend, zeker een leuk weekend gehad. Ik weet niet waarom maar de 3 dagen (ik had een extra dagje!) weekend zijn voorbij gevlogen, en ik heb me zowaar vermaakt. Veel afleiding, lange gesprekken, lekker veel geld uitgegeven en nog gesport ook, ik voelde me weer voor even king of the world. En ik had het zelf door, hardop gezegd "damm dit is het beste weekend sinds de breuk". Inderdaad ik was wat opgeknapt!

En dan die maandag... Maandag is mijn vaste baaldag, dag met de dip. De ene iets zwaarder dan de andere. Ik kan er niks aan doen, ik kan het niet tegen gaan. Het gebeurt gewoon en ik heb er weinig controle over. Ja, de tranen even een uurtje uitstellen, dat lukt nog wel. Maar als ze eenmaal komen is er geen houden aan. En dat terwijl de maandag perfect begon. Pas een kwartier na het vroege opstaan dacht ik aan mijn rotte gevoel, dat was een hele prestatie. Normaal is dat het eerste waar ik aan denk bij het wakker worden, maar vandaag niet hmmmmm moet nog een overblijfsel zijn van het goede weekend denk ik nu. Maar aan dat gevoel weet ik dat het beter gaat...

Maar dan de maandag... Ik weet dus dat het gaat komen, maar ik weet niet waardoor het komt. Dat gevoel zit in me de ganse dag, en tegen het middaguur is het sterk aanwezig. Af en toe een minuutje niks te doen op werk en daar gaan m'n gedachten. Niet te stoppen, en in een loopje wat zich versterkt en versterkt. Ik praat/denk het mezelf aan. En aan wat dan precies? Ik heb geen idee, maar het gebeurd gewoon. Dat negatieve gevoel. Zoals gezegd ik kan het echt niet stoppen. De klok naar half vijf zien tikken en dan vluchten uit het werk, snel een eetafspraak geregeld bij familie maar eenmaal aan de soep stort ik volledig in. Typisch weer zo'n maandag, niet te houden.

En het lucht op! Het gevoel wat ik nu heb is weer normaal, kan alles weer op een rijtje zetten en weer aan wat positievere dingen denken. De hele week zal weer beter gaan, dat weet ik, zelfs misschien wel weer iets leuks in het weekend. En dan weer op naar de volgende maandag, want dan gaat het weer komen, dat weet ik nu al.

Groeten, JP