Start › Blogs › jelle71's blog

Maalerdemaal

afbeelding van jelle71
Din, 10/01/2006 - 13:48 — jelle71

Oh mensen ik word moe en gek van mezelf!

Op zich benik best goed bezig, denk wel dat ik sterk genoeg ben om hier overheen te komen en zoek ook echt dingen op. Maak afspraken, ben weer begonnen met sporten etc. Maar soms bekruipt me het gevoel dat ik misschien aan het vluchten ben voor m'n verdriet? Ik wil dat niet, weet dat ik er doorheen moet om er straks beter uit te komen maar thuis zitten zwelgen wil ik ook niet. Wat is wijs? Telkens als de gedachte aan hem of aan dingen die we deden of wat dan ook in me opkomt, heb ik de neiging die weg te drukken. Soms laat ik het even toe maar ik voel me dan meteen zo slecht dat ik tegen mezelf zeg: nee, stop hier! Maar.. is dat wel verstandig? Ben zo bang dat de grote klapper (zo ik die niet al heb gehad) dan nog moet komen en dan juist op een moment dat je het niet verwacht.

Is het nog te volgen? Knipoog

Ik denk nog steeds ELKE minuut (nou ja, bijna dan) aan hem. Om gestoord van te worden. Bij alles wat ik doe denk ik: ik wou dat hij erbij was, wat zou hij ervan vinden, ik wil hem bellen om hem dit of dat te vertellen en zelfs m'n toekomst zie ik nog niet voor me zonder hem. Wat moet ik hier nou mee? Het lukt me echt niet om het uit m'n hoofd te krijgen. Verstandelijk ben ik er echt helemaal klaar mee. Ik zie ook niet dat wij in de toekomst een relatie hebben en dingen als samenwonen zijn al helemaal ondenkbaar maar op 1 of andere manier zie ik nog steeds hem in m'n leven als ik aan de toekomst denk.
Betekent dit dat ik nog steeds in de ontkenningsfase zit of op 1 of andere manier nog hoop heb?

Pfff, lastig hoor

Din, 10/01/2006 - 14:02 — jelle71
afbeelding van jelle71

Ik plan inderdaad expres

Ik plan inderdaad expres niet alles vol, kan ook niet met een kind dus dat scheelt. Er zijn zat avonden dat ik gewoon alleen thuis zit maar dan zit ik achter de pc op deze site Glimlach. Ik ben er hoe dan ook constant mee bezig.

Vaak als de tranen hoog zitten, probeer ik het toch in te slikken omdat ik niet wil dat mijn dochtertje de hele tijd met een snikkende moeder opgescheept zit. Soms kan het niet anders en dan leg ik haar uit dat ik heel erg verdrietig ben maar echt heel goed begrijpen doet ze het volgens mij niet. Vaak komt dat er dus 's avonds uit, meestal als ik in bed lig. Ik laat het verdriet dus op zich wel toe maar stel altijd een soort van grens. Zo van: ok, genoeg en nu weer verder.

Soms denk ik ook: is hij al dat verdriet wel waard? Wie weet ligt hij allang met een ander in bed en is hij mij allang vergeten. Lig ik hier te snotteren om iemand die het niet waard is..

Din, 10/01/2006 - 17:22 — Asterix
afbeelding van Asterix

Maal-molen

Hoi Jelle,

Ik herken je gevole maar al te goed. Er gaat geen minuut voorbij of mij hersenpan begint te werken, te fantaseren, over haar....Volgens mij moet je je niet druk maken over de vraag of hij het waard is. Jij bent het waard om het verdriet te voelen en te beleven. Het is de enige manier om verder te komen. Een heleboel mensen hebben de neiging om maar te denken terwijl daar eignelijk "de vlucht" in zit. Het lost niets op en levert je niet veel op. Je hebt geen invloed meer op de situatie, maar hebt alleen nog maar pijn omdat je (opnieuw) verlaten bent.
Ik herken ook dat ik denk dat het teruggaan (als dat uberhaupt zou kunnen) naar mijn ex niet verstandig is en ben dus "Verstandelijk" er ook mee klaar. Maar de emoties overheersen hier en die moet je volgens mij ook de ruimte geven, wat best lastig is als er kinderen in de buurt zijn. Huil...maar zorg ook daarin voor jezelf maak er tijd voor en wees lief voor jezelf...
Succes

Din, 10/01/2006 - 19:23 — Dearest
afbeelding van Dearest

Hey Jelle, ik heb dat ook

Hey Jelle,
ik heb dat ook hoor. Ik weet dat er geen toekomst meer in zit voor mij en hem. Hij heeft nu ook al een ander. Dus vergeten is hij me waarschijnlijk al, terwijl vriendinnen zeggen dat het zijn manier van verwerken is. Nog steeds zie ik met alleen hem een toekomst en met niemand anders. Ik probeer mn verdriet ook te onderdrukken. Dan zeg ik: GENOEG! Vrolijk liedje op en dansen in mn kamertje, lekker gek doen. Maar hij blijft wel in mn hoofd zitten, om gek van te worden. Soms denk ik: zo wanhapoig ben je toch niet? Er zijn zoveel meer vissen in de zee! Maar toch is hij die speciale :$
Hij is verder gegaan, nu ik nog. Het leven heeft zoveel meer, ik moet er wat van gaan maken! Zet die sukkel uit je hoofd! Geniet van je leven! Ben nu weer optimistisch aan het worden geloof ik Tong Zet die droevige liedjes af, zet zn foto van het beeldscherm af. Zet een vrolijk liedje op, dans maf, maak lol en dan komt het vanzelf!
Liefs,
Dearest...

Din, 10/01/2006 - 23:38 — Six
afbeelding van Six

Ja ik vraag me ook

Ja ik vraag me ook regelmatig af hoe ik nou ldvd het beste kan verwerken. Of ik niet wegloop voor mijn geveol maar soms ben ik er juist teveel mee bezig. Ik wil dat helemaal niet. Want hij heeft ook al een ander. Velen zeggen ook dat t zijn manier is om t te verwerken.

Dit alles terwijl ik niet eens meer een realtie met hem wil. Maar evengoed blijft het verdomde moeilijk. Dus als je nog wel wat met je ex wil lijkt t me helmaal moeilijk. Vooral dat hij zo kort na mij met iemand anders is, raakt me. Ook al zegt het wat over hem en niet over de raltie van oms samen en het gevoel wat hij voor mij had, toch vind ik het moeilijk om dat zo te voelen. Voel me diep gekwetst.

Sterkte allemaal.

SiX

Woe, 11/01/2006 - 08:40 — Woeter
afbeelding van Woeter

Hey Jelle, We zijn het er

Hey Jelle,

We zijn het er samen over eens dat het er om gaat dat jij je weer lekker voelt toch?!

Doe dan gewoon zoveel mogelijk dingen waar jij je lekker bij voelt! Je moet niet als een razende wervelwind door de weken heen rausen. Maar het is heus niet erg als je er wat meer op uit gaat dan je eerder deed. Juist door weer plezier te maken ga je op een gegeven moment beseffen dat je ook zonder hem prima je leventje kan leiden. Op een gegeven moment denk je dan "he bah ik wordt een beetje moe van mezelf, maak nu alweer zolang leuke dingen mee zonder hem, waarom ben ik nog verdrietig?". Ik zou niet thuis gaan zitten zo van "zo, en nu ff lekker een avondje janken en aan hem denken om m'n ldvd te verwerken!" Knipoog Bedoel je gevoel weet je heus wel te vinden hoor!