Hoi allemaal, ik heb een hele tijd niks van mij laten horen, omdat ik mijn inloggegevens kwijt was geraakt en het mij op een manier maar niet wou lukken om nieuwe op te vragen....maar goed....ik ben nu 7mnd verder sinds de breuk en ik ga er nog steeds kapot aan. Ik heb nu wel goede dagen, maar de slechte dagen zijn nog net zo slecht als in het begin. Ik word er eigenlijk gewoon gek van. Mijn ex heeft nu inmiddels sinds 3 mnd een nieuwe vriendin waar hij dol op is (als ik hem mag geloven). Ik weet echt niet hoe ik hiermee moet omgaan. Het ene moment ben ik kwaad op hem en het andere moment wil ik normaal tegen hem doen, maar zodra ik merk dat we bijv gezellig hebben gekletst en hij daarna gelijk doorgaat naar zijn vriendin dan voel ik mij opnieuw belazerd (ook al hebben wij niks gedaan wat mij reden zou moeten geven om mij belazerd te voelen). Ik heb nu minder contact met hem en zie hem nu om de ene weekend wanneer hij de kinderen komt ophalen. Maar het lukt mij niet om hem los te laten. Ik snap hem ook niet. Het ene moment huilt hij en zegt dat hij het jammer vindt. Een keer heeft hij zelfs gezegd dat hij spijt heeft en vroeg aan mij of we nog een kans maakten.....om dan vervolgens twee dagen daarna te zeggen ik wil toch niet. ik ben blij met mijn leven zoals het nu is. En dan hoor ik ook nog eens dat hij al 3mnd een vriendin heeft. Ze willen binnenkort zelfs samenwonen. Het gaat mij allemaal veel te snel en word er echt gek van. Ik probeer echt verder te gaan met mijn leven. Ik ben zelfs onlangs gaan daten, maar ik krijg hem maar niet uit mijn kop. Ik zie elke keer de man voor mij die ik de afgelopen twaalf jaar heb gekend...de man die mij altijd op handen droeg en die altijd dol op mij was. Hoe kan iemand dan zo drastisch veranderen? Ik snap dat gewoon niet. Soms heb ik het idee dat hij zichzelf wijsmaakt dat hij verliefd is, omdat hij mij perse wilt vergeten. En soms denk ik dat hij wel echt verliefd moet zijn op haar. Ik weet het allemaal niet meer. Ik weet ook niet meer hoe ik hiermee moet omgaan. We hebben kinderen dus het contact zal er blijven, maar dat maakt het voor mij zo verschrikkelijk moeilijk. Ik wil hem heel graag vergeten, maar het lukt mij niet. Maar ik wil ook dat hij dezelfde pijn en leegte voelt als mij. Maar hij gaat gezellig door met zijn leven. Uitgerekend met een meisje dat 10jr jonger is dan mij en geen kinderen heeft. Ze wilt wel heel graag kinderen dus ik ben ook bang dat hij een nieuw gezin gaat stichten op den duur. Waarom moest het allemaal zo zijn gelopen? Ik snap het echt niet. Hij geeft elke keer ook aan dat hij altijd van me zal blijven houden en ik altijd speciaal zal blijven. maar waarom ben ik niet speciaal genoeg om het samen met mij op te lossen en er samen uit te komen? Dat snap ik niet. Ik wil heel graag doorgaan met mijn leven maar het lukt mij niet. Heeft iemand tips hoe ik hiermee moet omgaan?