Dear all,

Per toeval kwam ik deze site onder ogen, langs deze weg toch de stoute schoenen aangetrokken middels deze reactie. Mijn naam is Rik, 'geniet' momenteel m'n 26e lente & ook ik ben door cupido geraakt.. (lees: verwond)

In den beginne..
Heb d'r leren kennen tijdens m'n studenten leven in de stad, daar ik bijna dagelijks te vinden was. Nadat ik een aantal x met haar gezoend had & wij meerdere malen over msn hadden 'gesproken', was zij (vrijwel gelijk, gevoelsmatig speciaal voor mij) zou haar graag beter leren kennen. Naar verloop, hadden we afgestemd om zondags een filmpje te doen.. Uiteindelijk is dit een aantal x (van haar kan uit) uitgesteld, tot mijn frustratie. Uiteindelijk heb ik haar min of meer voor de keuze gesteld of ze wel/niet wou, ter concretisering. Wou wel eens weten waar ik aan toe was, haar leuk vond, maar niet weken wou wachten in onzekerheid, dan lieverd maar niets. Deels geforceerd ging zij, uiteindelijk overstag. Wat volgde was, een hele gezellige avond met non-stop van beide gesprekken (alsof wij al jaren samen waren). Wij verschillen ommenabij 4 jr & zij was toen net 18, voor beide zou dit de eerste serieuze relatie worden.

Alles op zn tijd.
Doordat ik destijds op kamers zat & haar ouderlijk huis redelijk in de buurt van deze stad lag, was de keuze om doorgaans (vooral in het begin) bij mij af te spreken, de makkelijkste.
Alles verliep prima, super studenten tijd & wanneer het kon zag ik haar ( voor mn beleving +/- 2 x per week, doorgaans 's avonds/zondags ).

Twijfel
Tegen de zomervakantie na zo'n 6 maand relatie, ging ik met m'n vrienden naar Spanje, zij had geen vakantie gepland. Bij terugkomst stuitte ik per toeval op een chatlog met daarin een gesprek dat zij twijfels zou hebben over onze relatie & eraan dacht om het uit te maken doordat ze mij o.a. teveel zag als maatje, niet haar vriend.. Toen ik haar hiermee confronteerde vond zij verschikkelijk dat ik dat had gezien & beweerde bij hoog/laag dat het niet zo letterlijk gelezen moest worden, maar dat zij haar gesprekspartner naar de mond praatte. Nadat zij spijt betuigd had, was het klaar. Wat wel bleef was, dat ze met enige regelmaat uitsprak twijfels te hebben.

Knipperlicht
Over de algemeenheid ging het steeds beter & werden we onafscheidelijker, hetgeen daarmee ook regelmatig resulteerde in een kattigheid/meningsverschillen van beide kanten, vaak om niets. Doordat we beide nogal koppig kunnen zijn, werd dit wel eens versterkt/vermoeilijkt. Ondanks deze koppigheid, hielden de ruzies(te groot woord) nooit lang stand, boosheid werd snel de wereld uit geholpen omdat we het verschikkelijk vonden om boos op elkaar te zijn of blijven. Wat wel bleef is de twijfel van haar kant uit, 'ontbrekende verliefdheid' lag hieraan ten grondslag, dit gevoel was aldus haar verdwenen, verruilt voor: houden van/lief hebben. Dit laatste leidde meerdere malen tot discussie en resulteerde in dat het ' uit ' ging, als ik in totaliteit 10x zeg dat het uit zou zijn geweest, zit ik er minimaal naast. Vaak was de opzet om elkaar eens te missen, dan te kijken hoe gek we daadwerkelijk zijn van elkaar.
Tegen m'n omgeving zei ik vaak al niet eens meer dat het uit was, met name doordat dit met enige regelmaat toch weer wisselde. Bijkomstigheid was, wanneer het 'uit' was, dan veranderde d'r eigenlijk niets, we bleven elkaar (vaak even frequent) zien onder 't mom ' het is altijd zo gezellig, we kunnen zo goed' of 'ik mis jou nu al' (en dat na 2 dagen). De (al dan niet aanwezige) strijdbijl werd dikwijls snel begraven, en van een time-out/relatiebreuk was geen sprake (meer).

Vakantie.
Zij is woonachtig bij haar ouders, dit is een boerderij, daar vakantie's van huis uit minder standaard waren dan bij ons thuis. Het koste mij dan ook de nodige moeite om haar overtuigd te krijgen dat dit erg leuk is/zou worden, uiteindelijk toch gegaan (ware het niet dat zij met tegenzin vertrok) en hebben we samen een supervakantie gehad. Afgelopen zomer, ben ik alleen met een kameraad gegaan, omdat zij toen toch liever thuis bleef. Liever dagjes weg, later vond ze dit wel jammer, om de vakantie & omdat ik liever op vakantie ging met een vriend dan leuke dagjes weg met haar. Dit gevoel van een gemiste kans, deel ik nu sterk.

Schoonfamilie
Zoals hierboven verteld komt zij van de boerderij, daar is altijd volop werk & bedrijfigheid. Voor mij het te omschrijven als een 2e thuiskomen. De verstandshouding tussen haar ouders, de rest van het gezin (broertje & zusje) is ronduit super te noemen. Ook vandaag de dag, ga ik nog wel eens alleen met haar vader op pad. Uiteindelijk was ik vrijwel 'altijd' daar te vinden, zowel dag/nacht. In hoogtij dagen, had ik daar o.a. huisraad/2 motoren(hobby), auto in garage, staan. Hobby's waar ik veelvuldig mee aan het klussen was, het voelde voor mij als thuis. De waardering is nu onbeschrijfbaar. Ook de verstandhouding tussen mijn ouders & haar, stamt uit een boekje.

Eind '08 - tegenstrijdigheden
In een aantal facetten is zij onzeker aangelegd, wanneer hierover gesproken word, probeerde ik altijd een oplossing aan te dragen, daar zij alleen meeleven wil. Ook vind zij 't bezwaarlijk dat ik vrijwel nooit zichtbaar ge-emotioneerd ben, zelfs niet wanneer zij verdrietig was en dat van mij verwacht & verlangt. Ook nadat ze deze verwachting uitgesproken heeft, verloopt het weinig spontaan van mijn kant uit. Respecteer haar in werkelijk alles, kijk erg tegen dr op, in al haar doen & laten. In mijn optiek kan zij alles min. 10x zo goed als mij. Dit ook dagelijks gezegd/geuit, zij vind mij doorgaans erg zorgzaam & lief voor haar.

Echter, Hebben we een feestje, ben ik zichtbaar teveel met mezelf bezig, dan wel druk met anderen aan het socialyzen, zonder dat ik haar erbij betrek, of mn aandacht naar haar uitgaat. Terwijl ze mij van tevoren dan heeft gevraagd om dr niet alleen te laten staan. Mijn reactie was dan standaard, dat ik niet begreep dat zij zelf niet met mensen aan de praat was/ging.. 'dat doe ik toch ook'

(negatieve) Bijkomstigheid is dat ik behoorlijk carrière gefocust, met o.a. als doelstelling status/snelle financiële onafhankelijkheid. Dit word versterkt doordat ik erg materialist ben aangelegd. Hetgeen dikwijls een discussie punt kon opleveren. Ook is Meerder malen van haar kant uitgesproken, dat zij vind dat 'alles' mij te gemakkelijk afgaat of voor de wind lijkt te gaan. Naar de buitenwereld, word dit ge-uit door een bepaalde houding (uit de hoogte doen) die ik hierin dan (onbewust) aanmeet.

Definitieve breuk
Uiteindelijk heeft zij na 3.5 jr. doen besluiten om er toch definitief een punt achter onze relatie te zetten.
Haar motivatie was dat wij teveel van elkaar verschillen, zij mij soms dacht niet goed te peilen/leren kennen, doordat ik mij niet zwak durf op te stellen & haar onzekerheid niet begrijp.
Deze beslissing ging hand in hand met het gevoel voor ontbrekende verliefdheid en overheersende vriendschap.

Begin '09
In de eerstvolgende 2 maanden heb ik zoveel mogelijk het contact gemeden, terwijl zij dat nog wel opzocht. Te kennen gaf, mij te missen. Ik respecteerde haar besluit & wou daarin volharden dmv mijzelf weg te cijferen. Achteraf denk ik dat zij sneller is met haar emotie, dan dat ik dat ben. Het bezef dat het dit x wel definitief was & wat ik daadwerkelijk kwijt was, kwam toen pas (maand of 2) op gang. Na hiervan doordrongen te zijn, heb ik geprobeerd om het contact zoveel mogelijk te herstellen, zoals al eerder het geval bij ons is geweest in de knipperlicht relatie. Buiten een avondje musical, is het eigenlijk nooit meer geweest als voorheen.

Actuele status
Wanneer ik niet bij haar ben, ben ik bijna altijd bij vrienden, dan wel elders te vinden. Het alleen zijn, is niets voor mij. Uitgaan doe ik nog steeds zo'n 2x p/w. Wanneer ik uit ben, heb ik altijd het gevoel dat ik niet onopgemerkt ben & dat er zeker mogelijkheid bestaat tot intimiteit/zoenen met een ander meisje. Tot op heden heb ik alleen behoefde aan (ook dit) contact, enkel met haar.
Heb alle zaakjes op de rit: goede baan, dik appartement, vrienden op de hoek, alle financiële middelen ter beschikking. Verder ga 'k regelmatig met vrienden op vakantie & heb meer dan regelmatig een nieuwe/andere auto/motor, gewoon omdat het kan. (Uiteraard ben ik mij ervan bewust dat dit niet van fundamenteel belang is mbt wel/geen liefde, echter wil ik hiermee aangeven dat er niets tussen ons in hoeft te komen staan vanwege welke beperkingen dan ook)
Afgelopen weekend nog 'n weekendje weg, met vrienden maar ook dit geeft niet het desgewenst resultaat/gevoel. Momenteel kan ik nergens meer van genieten of toe te motiveren (geen vakantie, noch materieel) & wil ik alleen bij haar zijn en zo snel mogelijk terug zijn in contreien (thuis, is ook dichtbij) waar zij zich bevind.. (ookal is dit contact ongewenst & tegen beter weten in)

Op de laatste 2 maanden op eind '08 na, hebben wij voortdurend contact gehouden. Maximale contactloze (geen real life bezoek, wel msn/sms) tijdspanner is 2 wkn.
Zij gaf aan dat het beter was om elkaar een aantal weken dan niet te zien, gemis zou dan als het goed is vanzelf komen. Sinds een aantal weken is zij extreem afstandelijk, koelbloedig. Wanneer ik haar onwijs mis en toch door wil dringen, kom ik als een klein kind (vaak ongevraagd) langs. Daarin word ze dikwijls kwaad omdat ik ongevraagd langs kom en niet gebeld heb. Wanneer ik wel bel, ben ik bang dat ik niet dezelfde dag terecht kan & daarom ga ik maar onaangekondigd. Het opvangen van een glimp van haar (ookal gaat dit gepaard met een snauw, doordat ik o.a. onaangekondig kom) weegt voor mij zwaarder dan haar niet te zien. Uiteindelijk druip je af & ben je nog verdrietiger dan voorheen, ook geeft zij te kennen dat ik met deze bezoekjes alleen maar het tegendeel bereik nl. averechts effect.

Gisteren nog bij haar geweest, gewoon omdat ik mn verhaal (voor de 100st.) x bij haar kwijt wil. Laatste weken komen alle emoties eruit, welke ik nooit getoond heb ik de jaren ervoor. Zit ik te huilen als een klein kind, in haar nabijheid.

Momenteel mis ik haar meer dan ooit, met in het achterhoofd, dat hetgeen waar alles voor mij om draait, zij is. Terdege realiseer ik mij dit meer dan ooit! (rouw na de zonde??) Iets anders heeft op dit moment voor mij geen enkele waarde meer.. Als ik mijn eigen verhaal overlees, vind ik mezelf behoorlijk egoïstisch, wil wel benadrukken dat ze altijd heel belangrijk is geweest/nog is & niets fijner vind/vond dan bij dr te zijn. Heb altijd al mn liefde gegeven aan haar..

Wat ik met mn verhaal wil bereiken is, graag advies/reactie. Ook heb ik nog de gedachten om 't e-book 'terug bij mijn ex' aan te schaffen, (bron: http://www.terugbijmijnex.nl/)
Benieuwd ben ik ook met jullie ervaring hieromtrent.

Maak ik uberhaupt nog kans? (objectief gezien) of does all good thing (definitely) come to and end?

Rik 20-7-'09