Ik wordt er gek van. Helemaal compleet gek van. En dan heb ik het over mezelf.
Ik heb nu al ruim 7 maanden een relatie met een geweldige jongen. Eigenlijk zijn we elkaars jeugdliefde, en kwam het er nooit van. Tot we elkaar na een paar jaar weer tegenkwamen, en *pats*. Wij zijn zo'n stel waarvan mensen op het eerste gezicht zeggen, dat past toch niet bij elkaar? Hij is open en direct, ik ben gesloten en een binnenvetter. Maar het is heerlijk met z'n tweeen. Zelfde beroepsrichting, wonen vlak bij elkaar in de buurt, vriendengroepen die geweldig klikken, en vooral heel heel veel liefde.
Er is wel een probleem, dat wil zeggen, ik ben het probleem. Ik ben ZO bang dat hij me niet meer leuk vind, bij me weggaat. het houdt me constant bezig. Op school, op mijn werk, bij vriendinnen, en zelfs als ik naast hem lig in bed. Dit is vanaf het begin af aan al een probleem geweest, maar het stapel gek zijn op elkaar kwam in de eerste 7 maanden echt wel van twee kanten.
Sinds gisteravond krijg ik echter hele sterke twijfeld. het zijn maar hele kleine, minieme dingetjes hoor. het smsje dat niet terug komt. Geen uur maar 5 minuutjes knuffelen op de bank. Zaterdag gaat hij met zijn vrienden op stap -doen we heel vaak hoor, we zijn niet zo klefferig- maar deze keer zonder naar mijn plannen te vragen. En de laatste keer dat hij zei dat hij van me hield was hij dronken.
Ik weet het, het klinkt zielig en stom, maar ik heb het gevoel dat ik hem aan het kwijtraken ben. een soort loswekende liefde, en het liefdesverdriet begint nu al. ik kan hem niet dwingen van me te houden. Maar ik wil hem ook niet kwijt. In ieder gval, het gevoel van de afgelopen 7 maanden wil ik niet kwijt. Or am I overreacting? Ik weet het niet, ik weet het niet.
Jij wel?
P.S Voor sommige mensen geldt dit misschien niet als een verhaal over liefdesverdriet. Maar elke keer als ik in de trein naar huis prikken mijn ogen weer van de tranen.
Heb je hier al over gepraat m
Heb je hier al over gepraat met hem? Misschien is er wel gewoon helemaal niets aan de hand maar daar kan je alleen achter komen als je het hem zelf vraagt. Ik hoop voor je dat hij je eerlijk antwoord geeft, dat is iets wat mijn ex nooit heeft gedaan en dat gun ik echt helemaal niemand. Probeer gewoon met hem te praten en zeg hem wat je voelt. Sterkte hiermee.
!!Kijk uit!! Datzelfde gev
!!Kijk uit!!
Datzelfde gevoel had ik ook vaak bij mijn toenmalige relatie. Dat was ?ɬ©?ɬ©n van de redenen waarom zij het uitgemaakt had, de onzekere gevoelens die ik had over onze band...
Een manier om dat te overbruggen is hem vetrouwen, daardoor stel jij jezelf wel kwetsbaarder op, maar soms moet je risico's nemen in het leven... Vertrouwen is immers een fundament in een relatie mag ik wel zeggen.
Succes ermee!!
hoi, je moet zelfvertrouw
hoi,
je moet zelfvertrouwen in jezelf opbouwen ga als het nodig is naar de phycoloog.Als je zeker in jezelf bent straalt het uit en als je zo'n houding hebt je moet blij zijn dat je met mij bent en als je het niet bevalt zal hij zijn houding tegenover jou ook aanpassen.
Er is maar een ding dat helpt
Er is maar een ding dat helpt in deze situatie en dat is praten! Zeg hem wat je voelt en dat sommige dingen je onzeker maken en dat je gewoon bang bent om hem kwijt te raken.
Enne je bent niet overreacting hoor. Ik snap precies wat je bedoeld. Mijn ex en ik hadden precies hetzelfde, ik altijd bang om hem kwijt te raken, praatte daar niet over. Ondertussen mezelf ook steeds aan het opfokken over de kleine dingen waar je het ook over hebt. Uiteindelijk hebben we het er niet over gehad en waren de laatste weken van onze relatie niet zo leuk, omdat we er gewoon niet over praatten. En het wel constant tussen ons in stond. Uiteindelijk is die relatie dan ook geeindigd. Naar mij idee omdat we er niet over konden (althans ik niet) praten.
Dus het enige advies dat ik je kan geven is praten. Ook al ben je nog zo gesloten en heb je het er liever niet over. Je moet het echt doen, want anders blijft het tussen jullie instaan. En dan krijg je later spijt.
Heel veel succes! Enne het komt allemaal goed. Vertrouw hem en vertel hem wat je dwars zit!
Jij bent erg onzeker terwijl
Jij bent erg onzeker terwijl alles wat je in je relatie beschrijft erg goed klinkt. Je moet er inderdaad gewoon over praten, vraag of het nog wel goed zit tussen jullie. In een gezonde relatie moet je alles kunnen bespreken.
reacties
Wat een boel reacties allemaal!! Dank jullie wel, had ik niet verwacht.
Praten dus he.. vind ik moeilijk hoor. Vooral omdat ik niet echt een 'concreet' probleem heb. het is meer mijn gevoel zeg maar. dani007 zegt het al, vertrouwen komt er alleen als je je kwetsbaar opstelt. En is dat kwetsbare nou niet net de reden waardoor deze site bestaat? Dat je zo kwetsbaar wordt van liefde, dat je zo ontzettend pijn gedaan kunt worden?
Maar om terug te komen op mijn verhaal: nee ik ben er niet over begonnen. Gisteren 5 Mei gevierd met elkaar en vrienden, vandaag de hele dag samen paardgereden door het bos en flink geouwehoerd over Kopspijkers en andere onzinnigheden. Ik maak me druk om niets. Twijfel blijft bestaan. Alleen jammer dat het me zo in de weg zit, en ik daardoor minder geniet.
Je hebt gelijk, helemaal geli
Je hebt gelijk, helemaal gelijk. Maar denk dat het bij hem echt inslaat als een bom dat ik soms 'twijfels' heb. Bang voor zijn reactie. Als hij zou zeggen dat hij ook soms twijfels heb ga ik ter plekke dood denk ik. Hoop in ieder geval van harte dat er een lange termijn komt.
De reden dat je twijfels hebt
De reden dat je twijfels hebt, is toch dat je bang bent om hem kwijt te raken. Dus zorg dat je die angst kwijt raakt en praat met hem. Enne natuurlijk moet je dat niet ineens zomaar op tafel gooien, maar als je het op de goede manier brengt komen jullie er alleen maar sterker uit!