Herkenbaar dat gevoel, ik voel je verdriet. Op dit moment weet ik helaas even weinig te zeggen.
Ik had en heb het soms nog, moeilijk ermee dat iemand die alles voor je was..je misschien nooit meer zult zien, niet toevallig, gewoon niets. Ook dat iemand voor wie je schijnbaar ook het allerbelangrijkste was, die beloofde je nooit in de steek te laten..en vooral de woorden...ik zal altijd van je blijven houden.
Maar tegelijk is diegene weg, van de aardbodem verdwenen.
Het verdriet lijkt eindeloos...zo zwaar, doet zoveel met je..maar lieve anja, je weet nooit wat de toekomst brengt, misschien staat je nog een veel groter geluk te wachten en word je ooit weer een gelukkigere anja dan je ooit was. Om naar het groene gras te komen, moeten vaak door die lange rijen van prikkeldraad, soms blijven we onderweg in de draad vasthangen, lijkt de energie te verdwijnen, maar dan breken we er weer uit en gaan verder...door naar het groene gras.

Het is een hele lange weg lieve anja, het is een heel zware klap die echt zijn tijd nodig heeft. Als het echt te moeilijk word...zoek tijdig hulp. Ik wou dat ik iets kon doen, iets kon schrijven om dat gevoel weg te nemen, want ik ken het gevoel..maar helaas kan ik dat niet.
Ik wens je alle kracht van de wereld toe.

warme groet
emotional

Lieve Anja, omdat woorden slechts woorden zijn:

KnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffelKnuffel.

Wees sterk, of juist niet en laat t maar allemaal gaan...los...eruit.

x, H

Ik kan me best voorstellen in wat voor gevoel je hangt. Ik denk dat we allemaal in onze ldvd-periode momenten hebben van "hangen", laat het maar allemaal om me heen waaien, laat de wereld maar vergaan want het hoeft niet meer....en toch gaat de wereld verder en jij bent veel te jong opdat het leven nu al zou mogen stoppen. Er zijn zoveel kleine lichtjes die ons dagdagelijks kunnen opbeuren alleen het is zo moeilijk ze zelf te zien. Waarom zie je bij een ander meer mogelijkheden dan bij jezelf? Geen idee.
Het enige wat je hoopt lijkt niet te gebeuren en het is net dat wat je belemmert verder te leven. Allen die net als jij hun partner missen en die al sinds x maanden, jaar of meer dan een jaar hem/haar niet gehoord/gezien hebben moeten zich er misschien bij neerleggen dat het ook niet meer zal gebeuren. Dat die persoon al lang zijn /haar leven heeft verder gezet (en niet noodzakelijk om ons hiermee pijn te willen doen; en ook niet omdat ze ons uit hun geheugen gewist hebben). Dat er een moment komt dat we ook verder moeten en dat betekent niet dat je die persoon voorgoed uit je hart moet wissen maar je moet wel proberen mee te dragen met minder en minder pijn-gevoelens over de tijd heen zodanig dat je uiteindelijk die meedraagt in jou met de mooie herinneringen waarop je kan terugblikken zonder pijn maar met een gevoel van koestering. Ik weet het ook wel dat het mooie woorden zijn en niet gemakkelijk te verwezenlijken maar we zullen uiteindelijk wel moeten.
Neem de moed in je handen en ga wandelen, fietsen, sporten, naar de film, naar vrienden/familie. Kan je niet even op reis? Kan je de knop even omschakelen tijdens je werk? Ik herinner me dat je een eigen huis hebt. Kan je hier niet een plek inrichten zodat het je eigen knusse plek wordt...Ik zou nog allerlei dingen kunnen opschrijven en nee ik zou ze zeker al zelf willen doen hebben alleen ben ik beperkter in mijn mogelijkheden omdat ik een kind heb waarmee ik rekening wil houden. Anderzijds stimuleert ze me ook wel om verder te doen met mn leven omdat je nu eenmaal met een kind niet de hele dag in je bed kan blijven hangen.
We moeten verder (de ene dag gaat het al wat beter dan de andere) en we zijn nooit helemaal alleen.
Veel moed en sterkte
diep

Ik begrijp dat jij zou willen weten of hij het toen echt meende... Maar geloof je dat dan?? Ik heb zelf af en toe nog contact en ik kan je zeggen dat dat niet zaligmakend is.
Kom op meid, ik ben ook al ongeveer 2 jaar bezig en het wordt inderdaad een ander gevoel maar ook dat is een rotgevoel.
Je staat hier niet alleen in!!
Liefs Letje

Hi Anja,

Het wordt tijd dat jij stil gaat staan bij wat jij nodig hebt, wat jij wil in jouw leven, los van je ex en het verleden wat daarmee samenhangt. Volgens mij ben jij een heel slimme meid die van aanpakken weet. Gebruik die intelligentie om gelukkig te worden.

Jij wil de warmte van een vaste relatie? Heel goed als je dat weet, maar je moet wel realiseren dat zoiets tijd kost en dat de echt mooie, duurzame relaties pas kunnen ontstaan als jij lekker in je vel zit. Focus je daar dan ook op, dat lekker in je vel zitten.

Ga naar de sauna, kapper, of zoek nieuwe hobby's op. Voor mijn part stort je je helemaal op je werk. Zorg ervoor dat je regelmatig iets doet wat gevoelsmatig fijn voelt.

Naast je ex is er ook een individu die Anja heet. Anja is iemand die gelukkig wil zijn. Anja is iemand die nog niet helemaal de manier heeft gevonden om gelukkig te zijn, maar ze komt er wel, te zijner tijd, want ze is een slimme meid. Anja wil de warmte voelen van een vaste relatie, maar ze moet ook leren voor zichzelf te zorgen want je kunt nu eenmaal niet een ander volledig verantwoordelijk maken voor je geluk.

Jij bent in de eerste plaats verantwoordelijk voor je geluk, en dat blijft zo voor de rest van je leven, of je nu een nieuwe grote liefde ontmoet, of niet.

Jelle.