Goeiemorgen vroege vogels/nachtbrakers, lieve ldvd-ers,

Na slechts 4 uur slaap schoot ik zojuist weer recht overeind, enerzijds met een specifieke vraag in mijn hoofd, anderzijds met een sterke drang tot het (opnieuw) vertellen van mijn verhaal! Graag hoor ik jullie reacties en adviezen, zodat ik in mijn hoofd een betere balans kan opmaken... Alvast hartelijk bedankt, ook voor eerdere lieve, grappige en nuttige berichtjes van de afgelopen 9? dagen

Het sprookje:

Oud & nieuw 2010/2011, ik was uitgenodigd bij mijn beste vriend en zijn vrouw. Op dat moment was ik al ruim 5 jaar single, op enkele korte, tot niets leidende, verliefdheden na, dus je kunt je misschien voorstellen dat ik met flinke tegenzin naar ze toe ging, bang voor een huis vol gezellige stelletjes. Wist ik veel dat deze avond mijn leven voorgoed zou veranderen... Maar plots was ze daar, het zusje van de vrouw van mijn beste vriend. We hadden elkaar enkele keren daarvoor wel eens ontmoet(huwelijk van haar zus 3 jaar eerder en daarna gewoon als ze bij ze op bezoek was als ik er ook was), maar nu voelde ik iets nieuws.
Naarmate de avond vorderde moest ik concluderen dat ik haar wel erg leuk vond. Ik besefte toen al donders goed dat zij een stuk jonger was dan ik, precies wist ik het echter niet, maar op dat moment nam mijn hart het over van mijn verstand en kon het mij allemaal niet zo schelen. Dit was mijn kans op een leuke avond en ik besloot het er van te nemen. De klik met haar was er altijd geweest, dus het was erg makkelijk om samen te praten en te lachen. Tegen de tijd van het aftellen echter voelden we allebei dat er meer aan het gebeuren was, ik onder andere doordat ik mijn champagne amper opkreeg hihi, en voordat we het wisten lagen we heerlijk in elkaars armen op de bank 'How to train your dragon' te kijken terwijl de anderen één of ander gezelschapsspel aan het spelen waren. Verder gebeurde er niets, maar de eerste vonk was overgesprongen. De volgende dag kregen we geen kans om onze gevoelens verder te verkennen, maar via mijn dappere 1e, totaal mislukte smsje(per ongeluk na aanhef al verstuurd ) 'Hey nieuw contactpersoon ' en haar reactie met alleen een terug raakten we aan de sms en 12 dagen later hadden we onze 1e geheime date in het door regen overspoelde Arnhem Ter info, ik was toen op papier 27 en zij 16, wij schelen 10 jaar en bijna 3 maanden.

& daarin lag onze 1e uitdaging, want uiteraard kwamen er flink wat verbijsterde reacties uit onze omgeving op het bericht van onze relatie. Vooral bij haar familie heeft het nog behoorlijk lang geduurd eer ik geaccepteerd werd. Zoals jullie wellicht weten uit een eerder blog zijn we bijna 16 maanden samen gebleven. Echter waren er zeker hindernissen te overwinnen, ik noem de complicaties van onze relatie even op:

• Afstand(2 uur reizen)
  Zij moest gewoon elke dag naar school, 5 gymnasium
  Ontbreken van privacy bij haar ouders thuis, niet mogen slapen bij mij, ze kwam weinig bij mij over de vloer en dan vaak alleen overdag, later kwam dit overigens beter in balans en bleef ze vaker bij mij slapen(haar ouders hebben naar mijn mening nooit echt meegeleefd met onze relatie, bleken slecht in communicatie(in 16 maanden ook nooit met mijn ouders contact opgenomen) Wat ze nu wel of niet weten, denken blijft voor mij tot de dag van vandaag onduidelijk)
  We moesten ons allebei verplaatsen in de levensfase van de ander, niet altijd even gemakkelijk

Hoe dan ook, we hebben het gered. Althans dat dacht ik tot april/mei... Zij zat toen ineens tot haar nek in schoolexamens, examentrainingen, decentraal examen en landelijke examens en ik voelde dat ze mij er niet bij kon hebben. Dat zei ze eind april ook letterlijk tegen mij toen ze, dat besefte ik me pas 1 juni, voor het laatst een avond/nacht bij mij was Ik zou haar 4 weken niet zien, hetgeen mij een beetje vreemd in de oren klonk maar ik liet het gaan aangezien ik me kon voorstellen dat zij vanuit stress voor haar examens sprak. Nooit gedacht dat ze het echt meende Vanaf dat moment liep het mis, een week later begon ze anders te smsen(met minder aandacht en zonder gebruik van koosnaampjes) Ik voelde me steeds meer buitengesloten worden van haar wereld aan de andere kant van Nederland, ze betrok mij totaal niet meer in wat er daar allemaal gebeurde, en toen haar smsjes nog een klein beetje meer kortaf werden(niet onaardig maar toch) gingen mijn alarmbellen rinkelen. Ik heb haar gesmst en een paar keer wanhopig gebeld om er achter te komen wat er met haar aan de hand was. Zij zei alleen maar dat ze met haar examens worstelde en zich hierdoor zelf niet zo fijn voelde. Wat ik ook probeerde, meer kreeg ik niet uit haar, en afspreken lukte ook niet, ze hield telkens de boot af...
We hadden nog wel plannen staan voor na haar examens dus ik klampte mij maar vast aan de gedachte 'Na al haar examens komt het goed, dan hebben we weer tijd voor elkaar'. Echter op de dag dat ik 's avonds naar haar toe zou komen stond ze 's ochtends plotseling voor mijn neus om het uit te maken mijn wereld stortte in Haar argumenten: Ik kan nu geen vaste relatie aan, ik voel niet de verlangens van eerst, ik snap jouw leven niet meer. Ik was in complete dus was buiten mijn tranen niet in staat om te reageren. Na een klein half uurtje verdween ze uit mijn leven, maar vergat helaas om mijn hart terug te geven! De volgende dag ging ze op examenreis naar Barcelona en heb ik tot woensdag geen contact gehad, hoewel ik haar nog wel berichtjes had gestuurd met de vraag om een gesprek/uitleg.
Na 2 zinnen op facebook en een onbeantwoorde email(met daarin wederom het voor mijn doen zakelijke verzoek om een gesprek) heb ik haar afgelopen vrijdag gebeld om schoon schip te maken. De uitkomst hebben jullie reeds kunnen lezen, maar voor de compleetheid van het verhaal kopieer ik hieronder een stukje van mijn vorige blog

Ik kijk op facebook, ze is online en frickin' farmville aan het spelen. Maar ik heb nog steeds geen mail... ik spreek haar aan, ze verdwijnt van facebook Echter ik ben koppig, moe en wil verder dus bel haar op de thuistelefoon. Gelukkig neemt ze op. Eerst boos/verdrietig dat ik bel, dat kan ze emotioneel niet aan zegt ze. Ik breek haar af en zeg dat ze, net als ik de week ervoor in shock naar haar heb geluisterd, nu naar mij moet luisteren. Dit doet ze en ik kan eindelijk vertellen wat haar slecht getimede en onduidelijke acties bij mij teweeg heeft gebracht. Ik word niet boos, tenslotte hou ik van haar en weiger haar te zien als een harteloos persoon, en na mijn verhaal laat ik haar reageren... Ze vindt zelf gelukkig ook dat ze mij kut heeft behandeld, niet met opzet maar toch. Ze was enkele keren begonnen met een mail aan mij, maar kon het niet afmaken. Ze is toch ergens ook wel verdrietig over haar beslissing al is ze ervan overtuigd dat het de juiste is Ze dacht dat ze signalen had afgegeven over haar twijfels, maar duidelijk niet genoeg en het spijt haar dat ze niet in staat was haar veranderende gevoelens in een eerder stadium met mij te delen. We hebben zowaar goed gepraat, gelachen en gehuild, afgesproken dat we elkaar voorlopig met rust gaan laten(ze is de schoonzus van mijn beste vriend dus ik zal haar af en toe blijven zien), heb haar nog een laatste telepathische knuffelzoen gegeven, gezegd dat ik van haar zal blijven houden
& dat was het dan, ik heb ook voor mezelf de relatie afgesloten. Heel blij dat ik, dankzij mijn koppige telefoonactie, straks met een traan EN een glimlach mag terugkijken op 15 mooie, liefdevolle maanden met haar. Het gemis doet nog steeds ontzettend veel pijn:cry:, maar de dubbele pijn van afgelopen week is weg!!!

[i]statusupdate: 'I have a dream, a dream that was and once more will be' (L) [/i]

& nu zit ik aan de start van dag 4 zonder contact, oververmoeid en met grote regelmatigheid erg verdrietig Ik hoop ergens dat zij gedurende deze vakantie tot rust komt en dan beseft dat wij wel degelijk bij elkaar horen, al weet ik dat die kans te klein is om me aan vast te klampen
Anyhoo, nu mijn vraag Donderdag krijgt ze uitslag van haar examens, dit is een belangrijk moment voor haar... Zal ik haar feliciteren of zeggen jullie 'Cold Turkey'? Mijn gevoel zegt het eerste, al ben ik bang dat ik in een berichtje teveel zal laten merken dat ik haar mis. Het laatste smsje wat ik hier een nacht geleden heb geplaatst is zeg maar hoe ik me nu voel ten opzichte van haar, wordt moeilijk om dit voor haar te verbergen! & zij kent mij irritant goed

'Lief, ik kan dit spel niet meer spelen, jij wint ok? Kunnen we dan nu alsjeblieft teruggaan naar de situatie waarin jij verliefd op mij bent & me dagelijks lieve berichtjes stuurt?
Ik kan/mag/wil niet geloven dat jouw gevoelens voor mij binnen een maand zo sterk afgenomen zijn als jij doet geloven!!!
Waarom heb je niet met mij gepraat over wat eventueel miste in onze relatie, waarom heb je op eigen houtje een einde bedacht & waarom niet gevochten voor wat je had?!

[i]Mis je mij dan helemaal niet?

Kom ik nog wel in je dromen langs?

Heb jij geen behoefte aan berichtjes?

Wil je niet het allerliefst 's nachts weer tegen me aan kruipen...?

Wil je geen stukje vertrouwde zekerheid in je leven?

Wil je geen lieve vriend die altijd voor je klaarstaat, je op spannende wijze verrast en blijft verrassen...?

Wil je geen vriend die onvoorwaardelijk van je houdt en van je zal blijven houden?

Wil je geen vriend met een gezonde dosis humor en zelfspot?

Amisusomuch sweetness Not Fair!!!

Slaap lekker, droom fijn...

XxxHb[/i]

Goed, jullie weten nu alles. Nou ja, alles wat nodig is om een inschatting te kunnen maken van waar ik nu sta Elke reactie is welkom, inclusief grappen over elektrische dekens, exenmeppers, snikbundels en andere droge humor

Liefs de dromer