Ik snap wat je bedoelt en ik herken helaas heel veel van wat je hier schrijft. Ook ik kwam te laat tot de realisatie van het oplossen van de problemen, met alle gevolgen van dien. En hoe zuur het ook is dat het ’t einde van de relatie is, het is nu eenmaal zo en dat zijn de feiten waar we het dan mee moeten doen. Niet leuk, maar wel de realiteit. Het goede nieuws is dan weer dat je ten minste dan nog wel geleerd hebt van wat er mis is gegaan, en dat je ook wat doet met wat je hebt geleerd. Om ene heer J. Cruijff nog maar eens te citeren: “Elk nadeel heb z’n voordeel” en ook dat gaat hier dus weer op. Het nadeel is groot, maar het voordeel is er gelukkig dan weer ook. Hetgeen je geleerd hebt heeft direct gevolg op je leven zoals je al merkt. Ze zeggen wel eens dat de beste lessen van het leven ook de duurste lessen zijn. Dat blijkt nu dus ook maar weer. Dan kan je dus kiezen om iets met die les te doen, of om het naast je neer te leggen. Tja, als je dan toch zo’n hoge prijs ervoor hebt moeten betalen lijkt het me dat die les nuttig maken er en wat mee doen dan ook een logische keuze is. Niet dat het daarmee makkelijk plots wordt, maar door jezelf de positieve kant van het verhaal voor te blijven houden kan je er wel weer iets positiever tegenaan kijken hopelijk.

Ook dit is voor mij heel erg herkenbaar wat je schrijft. Destijds had ik van geen kant door wat ik dan verkeerd deed, want ik deed toch m’n stinkende best om het goed te doen? En toch ging het mis… Nu, achteraf gezien, zie ik ook wel in waarom het mis ging en ging het juist mis doordat ik zo m’n best deed. En ja, ik snap mijn ex daarmee nu ook plots een heel stuk beter. Soms moet je nu eenmaal tegen een enorme harde muur aanrennen voordat je het benodigde inzicht krijgt. Iedereen maakt zoiets wel een keer mee helaas.

Soms kan het goed zijn om even die afstand te hebben inderdaad, maar dat is per persoon en per situatie weer anders. Mijn ex wilde dat ook, en we hebben toen zo’n 2 maanden vrijwel geen contact gehad. Ik wilde dat destijds eigenlijk niet, maar respecteerde wel dat ze ervoor koos. Achteraf gezien was het ook voor mij niet zo heel slecht denk ik, maar ik kan dan ook niet vergelijken met hoe het zou zijn als we dat niet hadden gedaan.. Nu hebben wij geen kinderen, dus dat maakt het wel weer een stukje eenvoudiger en betroffen het alleen spulletjes. Tja, die zijn vervangbaar en daarmee dus niet heel erg belangrijk. Inmiddels is het contact met m’n ex langzaam weer aan het verbeteren en spreken en zien we elkaar regelmatig, en kunnen we het weer steeds beter met elkaar vinden. Waar dat toe zal gaan leiden? Geen idee, en is eigenlijk ook niet belangrijk nu; dat zien we wel.

Wat ik bedoel te zeggen is dat een balletje raar kan rollen, en zolang de wil en de inzet er van alle twee is om er iets van te maken is het best mogelijk. Het is allemaal te reduceren tot keuzes die jullie zelf in de hand hebben. Je kan het zelf heel naar en vervelend maken, en je kan zelf er ook het beste van maken en zien wat er van komt. De natuurlijke neiging van mensen is om het naar en vervelend te maken, maar wat schiet je daar nu uiteindelijk echt mee op?