Ze zeggen het allemaal.......laat hem los.........ga verder met je leven.......
Als jullie bij elkaar horen, komt hij toch wel weer terug.......
Maar dat loslaten is zo verrekte moeilijk.
Net of ik het dan niet meer toelaat dat hij nog contact met mij op kan nemen........
Ik probeer af en toe geen hoop te hebben, maar vertrouwen.......
Wil mezelf niet slopen......
maar ja, het gevoel was zo goed bij mij........en het was gewoon te plotseling over.
Misschien is de tijd er nog niet rijp voor om het los te laten.....ik denk dat ik het pas kan als het voor mij echt duidelijk is dat het niets meer wordt...
Om me heen heb ik gehoord dat het bij benauwdheid zo'n 2 maanden kan duren voor iemand terugkeert.....en ergens gun ik hem die tijd......zonder er echt een tijdspad voor hem aan te willen zetten......maar ik wil ergens ook gewoon invloed hebben, terwijl ik weet dat dat niet kan.....dan heb ik er ook niets aan als hij niet meer wil.....
Wil ook niet echt al die tijd gaan zitten wachten.......maar doe het waarschijnlijk toch...hoe stom ook......
Elke keer zit de tekst van Borsato "Neem je leven en leef er even lekker op los, want ik weet zeker duurt maar even en dan verlang je toch weer naar ons. Werkelijk niets in mij gelooft, dat onze liefde is gedoofd, over een maand ben je weer thuis...." in mijn hoofd..........Terwijl het natuurlijk helemaal niet zo zeker is dat dit gaat gebeuren....
Hoe laat je los? In dit soort situaties?
@Dolfijnenkind's
andere mensen kunnen makkelijk praten met hun "laat hem los, en ga verder" was het maar zo simpel he.. tja als je een relatie hebt, ook al was ie maar kort, en het voelde goed, en opeens uit het niets is het voorbij... dat is best een klap om te verwerken...
helemaal gelijk
Ik heb een relatie 3,5 maand gehad ik dacht dit is de ware maar dat bleek dus niet.
Ik geloofde in haar en dan krijg je toch weer die deksel op je neus.
En precies de woorden die jij zegt in je reactie krijg ik ook te horen .
De relatie was voor mij erg intens ,voor haar blijkbaar niet .
Ben er goed van naar de klote zal ik je zeggen het is vandaag 7 weken geleden dat het uit ging.
Denk nog elke dag aan haar ik mis haar verschrikkelijk ,tewijl zei gewoon verder met haar leven gaat.
Ik heb nu 5 weken geen contact meer met haar is maar beter ook want die hoop blijft er dan in zitten als je contact hebt.
Hoe ga je er mee om
Eigenlijk geef jezelf al antwoord op je eigen vraag,en ik Quote"Misschien is de tijd er nog niet rijp voor om het los te laten.....ik denk dat ik het pas kan als het voor mij echt duidelijk is dat het niets meer wordt,,
Geef jezelf en hem de ruimte,maar verlies nooit jezelf respect!!!!!!!!!!!!!!!
Hang on meid.
P.S.
Loslaten
Lieve Din,
Ik zit precies in dezelfde situatie. Ik blijf hopen dat hij terug komt en of de hoop vals was...tja dat zal de tijd mij leren.
Gisteravond was ik voor het eerst sterk genoeg om niet op msn te gaan. Alhoewel...sterk? Als ik eerlijk ben te zwak, want het doet mij teveel pijn om met hem te praten via msn. Wij zijn nu 10 dagen uit elkaar, en hij doet vreselijk kil. Dat breekt mijn hart.
En toch, toen ik gisteren niet op msn verscheen, ging hij op mijn hyves kijken, misschien zocht hij wel naar krabbels waaruit hij kon opmaken waar ik uithing... En wat krijg ik dan weer? H O O P ...pfffffffffffff.
Loslaten is een lang process welke bestaat uit hoop,angst, verdriet, teleurstelling, woede... tot uiteindelijk acceptatie.
Ik zit ook nog in deze *hoop fase* en ook al zeggen mijn vrienden dat het toch niets meer wordt...laat mij nou gewoon maar lekker blijven hopen. Daar moet ik doorheen om de volgende fase te kunnen bereiken.
Lieve Din, volg je gevoel.
Wil je blijven hopen, hoop... er komt vanzelf een dag dat je inziet dat je hier niets meer mee bereikt en ben je toe aan de volgende stap van loslaten.
Ik wist niet dat iemand
Ik wist niet dat iemand zogoed iets kan omschrijven wat ik zelf voel.
Ik zit ook nogsteeds in de "hoop fase" maar hoop ook gauw verder te kunnen gaan.
Helaas zonder hem..
Steff
Ik laat hem los uit liefde.....
Steeds zit ik te piekeren......aangezien dat toch niet helpt....probeer ik nu elke keer dat ik pieker het zinnetje "ik laat hem los uit liefde" tegen mezelf te zeggen.......
Ik geef veel om hem, wil hem zijn ruimte geven om te ontdekken of dit het juiste besluit is......omdat ik nog steeds het idee heb dat het benauwdheid is door alle veranderingen in zijn leven en de 1e relatie......na zo lang alleen te zijn geweest.....
En als het zo zou zijn dat we bij elkaar horen, dan komt hij toch wel weer.......daar heb ik toch geen invloed op......
Maar ben aan de andere kant ook heel nuchter dat als hij echt niet meer wil, dat ik er dan ook niets aan heb.
Heb vorig jaar dat grote gat na een relatie van 14 jaar overwonnen.........dus hier kom ik uiteindelijk ook wel uit.......