Iedereen zegt dat je je ex los moet laten, ook tegen mij. Maar hoe doe je dat in godsnaam? Ik hou nog zo ontzettend veel van die jongen, ik heb nog hoop, ik wil m niet kwijt. Hoe moet ik dan iemand loslaten? Hoe kan ik in vredesnaam tegen mezelf zeggen dat ik niet iets met hem mag afspreken, dat ik hem niet mag mailen of bellen of smsen. Dat voelt zo tegen intuitief. En al zou ik er nu van overtuigd zijn, morgen kan mijn gevoel weer heel anders zijn en dan zie ik niet in waarom ik geen contact met hem zou mogen zoeken.
Maar toch gaat het zo vaak mis. Ik wil normaal contact, ik wil af van die drang om bij hem te willen zijn, met hem af te willen spreken en mailtjes van hem te krijgen. Maar binnenkort vertrekt hij voor een jaar naar het buitenland en dan heb ik geen keuze meer. Dat maakt het voor nu zo moeilijk. Ik wil het zo graag goed doen, maar ik heb echt geen flauw idee hoe.
En dan is er nog de angst dat als het me lukt om helemaal geen contact met hem te zoeken voor een tijdje, dat het contact definitief verloren is. Dat ik mijn vriendschap met hem kwijt ben, dat de afstand te groot is geworden. De gedachte daaraan doet zoveel pijn.
Eerlijkheid
Ik heb het gedaan. Ik heb hem een brief geschreven dat ik dit niet langer aankan zo. Dat ik niet langer alleen kan geven, zonder te krijgen.
ansi
Hey Ansi,
Persoonlijk geloof ik niet in vriendschap met exen te snel na de breuk. Iig niet als een van de twee nog ergens de hoop heeft dat het weer goed komt en de ander dat niet wil (hij wil toch niet? ik las zoiets) Volgens mij ben je dan bezig met een soort terugwin poging of je kwelt jezelf elke keer(de drang om bij iemand te zijn klinkt niet echt vriendschappelijk, dat klinkt meer als liefde). Ik ben echt overtuigd dat het verbreken van contact beter is als je wil verwerken en loslaten. Misschien is dat voor anderen anders. Ik merkte bij mij meteen het verschil.
Mijn ervaring is ook dat een diepe band tussen twee mensen niet zomaar verdwijnd. Niet vriendschappelijk en ook niet als het gevoel dieper is geweest. Ik heb vrienden die ik soms maanden/jaren niet heb gezien en als ik ze weer zie praten we verder. Ook heb ik een ex (first love) die ik jaren niet had gesproken, sinds kort hebben we weer contact en het maakt niet zo veel verschil (behalve dan dat we nu zonder pijn en nare gevoelens met elkaar kunnen praten over alles, net zoals vroeger, alleen dan zonder de relatie). Ik denk dat het niet uitmaakt als je elkaar even uit het oog verliest, je bent niet zomaar uit elkaars hart. Het is natuurlijk geen wetmatigheid, ik kan je niks garanderen, maar maak je niet te veel zorgen! Het loopt vast wel los, je wist 4 jaar niet in 1x. Sterkte!
Liefs Kiek
Hoi Kiek, ik heb inderdaad
Hoi Kiek,
ik heb inderdaad bij vlagen enorm veel hoop. Ik zie gewoon niet waarom het uit heeft moeten gaan, of eigenlijk waarom het uit zou moeten blijven. Ik hou nog heel veel van hem.
Ik hoop dat je gelijk hebt, dat het geen schadelijke gevolgen heeft voor ons contact. Op dit moment voel ik me raar. Ik heb hem die brief gestuurd per mail en ik zit nu al te wachten op zijn reactie. Eigenlijk weet ik die al: of hij zegt dat hij geen tijd heeft om het nu allemaal te lezen of hij zegt dat hij geen energie in ons wil steken of hij reageert helemaal niet.
Ik heb al allerlei dingen met hem gepland, ik weet niet wat ik daarmee aan moet. Ik wil hem zo graag zien, zo graag met hem afspreken. Ik kan die afspraken niet afzeggen, dat doet teveel pijn. Maar het enige dat ik wil is dat hij me belt en zegt dat hij graag met MIJ wil afspreken. En niet dat ik degene ben die zo graag met hem wil afspreken. Ik weet het gewoon even niet meer. Misschien had ik die brief niet moeten sturen, misschien had ik het anders moeten verwoorden, misschien komt het toch niet aan, of verkeerd.