Online gebruikers
- Trefqht
long and winding road
Een hele tijd terug sinds mijn laatste blog. Het ging ook wel een tijdje goed, maar nu heb ik weer zo'n rotmoment. Vreemd genoeg is dat vaak nadat ik een paar zeer leuke dagen heb gehad. Ik mis haar weer, verdorie. Eigenlijk heb ik haar de hele tijd gemist, of het nu goed met me ging of niet. Eigenlijk spoken er ook nog steeds teveel vragen door mijn hoofd...maar antwoorden komen er niet. Hoop is er soms ook nog...maar die wordt niet vervuld
Ik begin stilaan te vrezen dat die weg voor mij nog wel heel lang kan duren. Uiteindelijk zal alles wel goed komen, maar wanneer, dat is de vraag. Ik heb me wel nog steeds aan mij woord gehouden geen contact meer te zoeken, maar echt helpen doet het me niet. Vraag me nog steeds af hoe het met haar is. Ik wil gewoon dat zij gelukkig is. Dat laatste smsje van haar waarin ze zo duidelijk was dat haar relatie niet makkelijk is heeft het voor mij ook niet makkelijk gemaakt.
Het liefst zou ik willen schreeuwen: kom terug! Maar goed, ze weet dat ze bij mij terecht kan als er iets is. Van de andere kant zal ze dat niet doen. Zo ken ik haar wel. Ze vind dan dat ze het recht niet heeft mij te contacten omdat ik al verder ben met mijn leven. Van de andere kant, als ze me echt goed kent, zal ze ook weten dat het niet zo is en dat ze steeds terug kan komen.
Kan het nog steeds niet bevatten dat ze voor zo'n vent kiest. Dan moet ik wel heel erg zijn om mee te leven. Ook al zei ze dan dat ze liever bij mij was gebleven, maar ze gewoonweg niet anders kon. Het was een keuze vanuit het verstand, niet vanuit het gevoel. Ik had destijds mezelf niet zo moeten wegcijferen, haar niet zoveel vrijheid moeten laten...was misschien beter geweest. Maar goed, wat doet het er nu nog toe? Niets meer. Dus moet ik stilaan eens een manier vinden om ermee om te gaan.Kon ik mijn gevoel ook maar uitschakelen.
Gelukkig keren de leuke momenten steeds meer terug, maar toch heb ik veel te vaak nog last van dipjes. pffff... the long and winding road is een nummer wat wel goed past.
- emotional's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van emotional
Recente blogs
- No. 22 San Diego Place rallies very last Boise Country 27-16
- #Woof: Huskies Decide on Up Michigan LB Go
- How considerably does it selling price towards seize a rookie out of the portal?
- Activity THREAD: Miami Hurricanes at Temple Owls
- K-Nation Slate: 7. 3. 12
- Even more and further more, Dabo seems
- Spring Freshman Emphasize: ASU Soccer QB Jaden Rashada
- Nooit gedacht dat dit nu mijn leven zou zijn
- 2023 NFL Mock Draft: What would certainly a brewing Lamar Jackson move indicate for Round 1?
- Afgewezen door vrouw na maandenlang versierd te zijn geweest
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
hoi!
Vervelend dat je je weer slechter voel(de?). Herkenbaar dat je soms moeilijkere dagen hebt, terwijl het op andere dagen goed gaat. Misschien is het wel goed om haar woorden niet te letterlijk te nemen. Het klinkt alsof ze je gevoelens wil sparen of iets dergelijks, alsof ze een beetje om de werkelijke brei heen draait zeg maar. Niet verkeerd bedoeld hoor, je zit misschien niet op mijn opmerkingen te wachten, maar ze heeft je op die manier toch een beeld gegeven (of dat heb jij zelf zo opgepikt) dat er een lijn is en blijft tussen jullie. Hak die band door. Je hoeft haar niet te beschermen, en het is haar eigen verantwoordelijkheid om gelukkig te zijn, daar ben jij niet voor om daar op toe te zien!
Verder begrijp ik je wel goed hoor. Ik heb ook hetzelfde. ik probeer zelf niet te veel vast te houden aan het "verhaal", maar in plaats daarvan andere dingen te doen die ik leuk vind en te proberen open te staan voor andere mensen (mannen). Heel veel mensen zijn leuk en bijzonder en het is slecht om iemand zo op een voetstuk te plaatsen alsof het mijn enige kans is geweest ofzo.
gelijkenis
Ik wil deze blog wel volgen omdat ie zo herkenbaar is voor mijn situatie.
Vooral het feit dat haar gevoel voor mij nog zo sterk is. Maar dat ze in haar hoofd zegt/steekt dat ze het niet mag doen...
Ook ik plaats haar op een voetstuk: ze is het beste in de wereld.
ik wou dit ff kwijt.
Groeten,
Nico
voetstuk
Het maakt het loslaten zeer lastig als de vrouw van je dromen beweert dat ze van je houd, maar vanwege haar verstand een andere keuze maakt. Vooral als wij haar dan nog op een voetstuk plaatsen. Het vervelende is dat zolang iemand beweert dat er gevoel is, automatisch een beetje hoop blijft. De beste remedie zou zijn als er een andere vrouw zou komen die haar van dat voetstuk duwt. Aan de andere kant is het wel weer zo dat ik nog niet echt open sta voor andere vrouwen. Zolang er niemand nieuws komt zal ik wel aan haar blijven denken. Maar goed, heb wel al sinds bijna 3 maanden geen contact meer, de tijd zal wel haar werk doen en het gaat toch wel steeds beter. Alleen af en toe met dipjes.
Kon ik haar maar zien en dan kijken of er echt nog liefde is of dat ze het werkelijk alleen maar zegt om mijn gevoelens te sparen. Maar sinds ze bij haar nieuwe vent is wil ze mij niet meer zien omdat ze geen relatie met iemand kan hebben als ze nog contact heeft met de man van wie ze houd (zo zei ze het toen). Dus moet ik maar zelf zien te kijken hoe ik verder kom. Gelukkig lukt dat, zoals gezegd, wel steeds beter.
Veel sterkte Nico! Beetje bij beetje zal het wel lukken het los te laten!
vrdmm
Uw situatie lijkt zo sterk op de mijne, enkel ben jij blijkbaar een paar maand verder.
Vorige weekend vertelde ze me nog dat ze me doodgraag ziet, etc...
En dat er niet snel iemand in haar leven zal komen.
Maar ze is "een beetje" verliefd op een andere, omdat het gemakkelijker is om mij te vergeten. Dus dat zou toch wel eens sneller kunnen gaan, dan ze zelf zegt.
Zij wil me zeker nog zien, en momenteel put ik er energie uit dat ik haar dus nog zal blijven zien. De vraag is natuurlijk of dit gelijk staat met hopen op....
Ze wil me nog bellen, en als ze dat doet dan lijkt het wel alsof er niks aan de hand is. Ze praat alsof ze met haar beste vriendin zou praten: over koetjes en kalfjes...
Ik onderbreek meestal die farce, omdat ik antwoorden wil. En dan wordt het weer een emotionele bedoening langst haar en mijn kant.
Ze zegt dan dat ik haar niet laat antwoorden, en dat ik doordram. Maar als ik haar aan het woord laat, dan valt er een stilte...
Ik heb haar dus maar een mail gestuurd in de hoop dat ze die kan beantwoorden. Ze zou mij een brief schrijven en me die dan geven. Maar ze heeft tijd nodig. Tja, ondertussen zit ik natuurlijk met die vragen, en kan ik niet verder.
Daarom stel ik mij ook de vraag of het wel waar is dat ze nog liefde heeft voor mij, en dat het niet is om mij niet te kwetsen, etc...
Momenteel heeft ze examens, en wil ze me zeker niet zien. Om de rust te bewaren en elkaar tijd te hunnen. Maar ook omdat ze er te zwaar van zou afzien, zegt ze. Over een maand wil ze dan wel afspreken, om gewoon nog leuke dingen samen te doen.
Ik stel mij toch vragen hierbij: ik blijf er dan toch gewoon op hopen en ga niet verder met mijn leven???
En wat als ze iemand nieuw heeft? Spreken we dan samen af?
pfff
Als ik hoor dat jij er na een paar maand al wat beter aan toe bent, dan heb ik nog een zéér lange weg te gaan...
Wat doe jij als die relatie met die nieuwe man op de klippen loopt, en ze zoekt troost bij U?
Zo'n lastige bedoening.
Groeten,
Nico
best wel lang
Nou, ik ben al een paar maanden verder sinds er geen contact meer is, maar de breuk ligt al veel verder terug. Mijn eerste blog hier dateert van eind augustus 2007 en de breuk was al een paar maanden daarvoor. Kan zelf niet geloven dat dit hele gebeuren al zo lang duurt. Wat het bij mij 'makkelijker' maakt is dat ik enigzins kan begrijpen waarom ze die keuze maakte (leeftijdsverschil, kinderen en weinig geld om het kort samen te vatten) en eigenlijk was de breuk ook bedoeld als pauze van een paar jaar (!!!) om dan later als de kinderen groot zijn, weer terug bij elkaar te komen. Werkt niet natuurlijk. Vanaf daar staat het gebeuren in mijn blogs beschreven.
Als antwoord op je vraag wat ik zou doen als de relatie met de nieuwe man op de klippen loopt. Nou, die zal hopelijk ooit wel op de klippen lopen, daar ga ik zelfs van uit. Mocht ze dan werkelijk terug komen, en de situatie is nog als nu, zal ik haar met open armen ontvangen. Mocht ik dan iemand anders hebben, ga ik niet zomaar de relatie die ik dan heb weggooien. Maar dat is makkelijk gezegd, dat zal ik pas echt weten als die situatie komt. Inderdaad best lastig.
Maar ik ga toch zo goed het gaat ervan uit dat ze niet meer terugkomt. Anders zou ik onbewust toch blijven wachten op dat moment. Dus proberen volle kracht vooruit te gaan en we zien wel hoe het leven loopt. Hopelijk komt er gauw een nieuwe liefde waardoor ik haar vergeet.
ja
Fijn dat je iets kan met mijn reactie. Het is dan ook helemaal op mezelf van toepassing dus ik moet er zelf ook iets mee. Ik heb gemerkt dat mensen rare dingen kunnen doen en zeggen zolang er gevoelens in het spel zijn. Zo had een vriendin kort een relatie met haar maatje maar hij maakte het uit. Hij zei "ik hou zoveel van je, maar ben bang dat ik je ga kwetsen, ik kan het niet een relatie met je hebben". Een paar maanden erna had hij een andere vriendin waar het wel mee werkt. Vervolgens riep zei tegen me, huh, houdt hij dan minder van haar??? Ze zei het als grapje hoor, maar toch, ik vond het een rake opmerking.
Mijn ex zei ook dat hij geen relatie wilde, dat hij te veel met zichzelf bezig was, kan best zo zijn, maar achteraf nu hij dus iemand anders heeft, denk ik dat hij gewoon het gevoel onder woorden probeerde te brengen dat hij niet met mij verder wilde, me ook weer niet al te hard wilde zeggen hoe hij er werkelijk over dacht. Maar ik vind het ook nog steeds lastig hoor. probeer nu niet te veel meer te denken aan hem, dat gaat goed, maar nog steeds hoop ik soms dat hij zich bedenkt. ik weet het wel dat het niet gebeurt, maar ik voel dat zo. Vooral omdat hij dus twijfel bleef uiten. Maja, ik wil mijn leven een leuke invulling geven en dit is zo zonde! Straks kom ik weer een echt leuk iemand tegen, waar ik iets mee wil en als ik dan moet vertellen wat ik gedaan heb de afgelopen maanden, moet het wel iets leuks zijn. Duurt lang lang lang en ik denk dat ik het nooit zal vergeten, maar er komen andere tijden
inderdaad
Helemaal gelijk! Daar heb ik ook al eens over nagedacht, is gewoon zonde niet van het leven te genieten. Daarom ook ben ik blij dat we weer leuke dingen doen. Ja, het blijft lastig maar we komen er wel. Mensen kunnen inderdaad rare dingen zeggen als er gevoelens in het spel zijn. Wat gebeuren er toch vaak rare dingen als het om liefde gaat eigenlijk. Van iemand houden en geen relatie willen, bewust kiezen voor een relatie die moeilijk gaat worden etc. Blijft een geweldig mooi iets de liefde, het mooiste en belangrijkste wat er is.... maar het blijft ook een vreemd, onbegrijpelijk iets.
inderdaad
Inderdaad. Bij mij fluctueren de gedachten en gevoelens over de relatie ook met de dag. Dat vind ik ook wel eng, als ik zelf zo wisselvallig ben, hoe weet je dan dat een ander dat niet ook heeft. En hoe ga je daar mee om. Ik hoop dat ik opnieuw weer zo verliefd op iemand wordt als bij mijn ex, maar ik zie dat nu niet gebeuren. Dat deprimeert me, dus probeer ik me er overheen te zetten en positiever te denken. Maar dat vind ik wel lastig. Mijn vertrouwen in mezelf en anderen is nu niet heel groot. Op het gebied van de liefde dan. Ik vind het ook nog steeds onbegrijpelijk dat hij iets met een ander heeft en mij eigenlijk niet zo waardeert of gewaardeerd heeft. Maar misschien moet ik zo niet denken.... ik weet het allemaal niet. Niet zo'n goede dag vandaag helaas. Nou ja, je kent het wel.
ook herkenning
Voor mij geldt dat ook, ik dacht dat het met de weken minder zou worden, maar nu er geen contact meer is en hoef te zijn dringt het besef langzaam door dat er echt geen hoop meer is.
En dat doet pijn
@novalee en @eefje
@novalee:
Het is altijd moeilijk om te zeggen, ik vraag me soms ook af of en zo ja, hoe vaak en op welke manier mijn ex aan mij denkt. Ik denk ook soms... okee, stel het was voor haar misschien helemaal niet zo een belangrijke liefde als voor mij, en dat ik veel dingen zelf verkeerd gezien heb en woorden te letterlijk heb genomen. Zou dus betekenen dat ik me flink vergist zou hebben en dat betekent dan weer dat ik eigenlijk moeite zou hebben anderen en mezelf op het gebied van liefde te vertrouwen. Maar daar probeer ik niet aan te denken. Ja, positief denken moeten we ook... maar is inderdaad niet altijd makkelijk. Ik zie het zelf ook niet gauw gebeuren dat ik weer van iemand zo ga houden als van mijn ex. Van de andere kant is het wel weer zo dat zolang ik denk dat het niet kan gebeuren.... de kans groter is dat het niet zal gebeuren. Dus moet ik wel leren opnieuw open te staan. Ik geloof echter ook dat de liefde dan wel vanzelf zal komen, maar of ik het meteen zal zien is de vraag... Lastig allemaal. Ja inderdaad, ik ken die minder goede dagen heel goed. Morgen ziet het er misschien weer beter uit!
@eefje:
Meestal is het ook zo dat zodra het contact weg is, de hoop ook verdwijnt. Dat is dan eigenlijk weer een 'nieuwe' pijn. Eigenlijk is het raar, maar het lijkt wel alsof men meermaals afscheid neemt van een ex... bij de breuk, als het contact verloren gaat, als de hoop weggaat... Telkens als er weer hoop opkomt (al is die enkel in iemands gedachtes) en die opnieuw niet vervuld wordt, is het weer een pijn als bij een afscheid. Ik vraag me soms nog steeds af wat beter is... geen contact meer of toch nog een tijdje als vrienden proberen door te gaan. Ik denk dat het echt voor ieder mens (en situatie natuurlijk) anders is, ik denk echt dat het voor sommige beter is zo snel mogelijk geen contact meer te hebben en voor anderen is het misschien juist makkelijker... een soort van eraan wennen (afkicken?) en beseffen dat het echt over is als men een tijdje vrienden blijft. Ik heb ook al van mensen gehoord die na een mislukt huwelijk een prachtige vriendschap eraan overhielden.
Sterkte, eefje!
@Emotional
Emotional,
Zo herkenbaar... de twijfels of je nu het contact geheel moet verbreken of niet... ik heb het een aantal keren geprobeerd maar voelde mezelf elke keer meteen al zo ver de afgrond in glijden... onvoorstelbaar pijnlijk. Zolang ik nog contact heb, gaat het wel. Met ups en downs, maar in ieder geval niet zo depressief. Maar zoals je zegt, dat zal wel heel persoonlijk zijn. Of misschien moet je toch door dat diepe dal.... ik weet het niet.
Ook jouw andere opmerking herken ik: dat je jullie liefde misschien wel veel serieuzer nam dan zij. En het is dan ook des te moeilijker om er over heen te komen, omdat je eerst voor jezelf moet toegeven dat je jezelf dingen ingebeeld hebt (die er niet waren) en eigenlijk ook niet meer weet welke gevoelens er nou waren, vooral niet wat je partner nou eigenlijk voor je voelde. Dat is iets wat je je partner niet kunt verwijten... dat heb je jezelf dan aangedaan.
Maar al doende leert men... een volgende keer zal dat beter gaan omdat je je nu van die valkuil bewust bent. Toch?
Groetjes,
Hex
Hoi Hex
Hoi Hex,
Door mijn eigen ervaringen en ook door veel verhalen op deze site gelezen te hebben en ook uit andere bronnen, denk ik wel dat het echt bij iedereen anders ligt om wel of geen contact houden. Voor sommige (misschien zelfs de meerderheid) werkt het echt zeer goed om geen contact meer te hebben. Maar dan zijn er weer andere (zoals ik) die het liever anders zouden zien, nog op een gewone manier met elkaar omgaan. Het ligt er natuurlijk ook aan wat het motief achter het contact houden is, men kan contact houden gewoonweg vanwege gezamelijke interesses of om er voor elkaar als vrienden te zijn, maar het kan natuurlijk een middel zijn om het deurtje open te houden om het ooit toch weer opnieuw met elkaar te proberen (of zou dat stiekem altijd een rol spelen). In ieder geval heb ik nu al bijna 3 maanden geen contact meer met haar. Heb ook beloofd geen contact meer te zoeken. Tot nu toe houd ik me er nog aan. Het is natuurlijk wel zo dat zolang er nog contact is, de ander ook nog niet uit het leven verdwenen is. Dus dat geeft een troost, maar... is natuurlijk ook een risico om nog hoop te houden.
Ja, of ik onze liefde serieuzer nam dan haar is eigenlijk een stiekeme vrees die ik heb. Ik denk het echter niet. Maar mocht het toch zo zijn geweest... en dan heb ik me wel zeer zwaar vergist. Zowel in haar als in mezelf. Wat ik wel probeer in de gaten te houden is dat door verliefdheid veel woorden een zwaardere betekenis krijgen.
Groetjes,
emotional
vasthouden aan het verhaal
Was wel een goede opmerking hoor, dus zeker welkom. Ja, daar dacht ik al vaker over, misschien dat ik haar woorden te letterlijk neem. Ik heb haar daar (toen er nog contact was) wel eens naar gevraagd, toen beweerde ze dat ze elk woord meende. Maar je hebt wel helemaal gelijk, het beeld blijft dat er een speciale lijn tussen haar en mij is. Een vriendin van mij zei dat laatst ook. Ik liet haar de laatste smsjes lezen (toen ik het afscheids sms stuurde), en zij vond ook dat het net leek alsof ze het niet helemaal wilde afsluiten en dat het echt leek alsof ze helemaal niet gelukkig was. Het geen contact meer zoeken lukt, nu nog die band zien door te hakken.
Je hebt wel helemaal gelijk, ik hoef er niet voor te zorgen dat zij gelukkig is. En waar je ook gelijk in hebt.. ze staat bij mij op een voetstuk en dat is echt niet goed. Klopt ook wel, heel veel mensen zijn leuk en bijzonder, maar zolang ik haar op een voetstuk plaats zal ik dat niet zien. Ja, mijn verstand weet het wel, maar het hart weigert wel eens mee te werken, haha.
Wel goed hoor dat je weer leuke dingen doet en probeert open te staan voor andere mensen. Dat eerste lukt mij ook al vrij aardig, alleen dat openstaan voor andere mensen (vrouwen in mijn geval) wil nog niet echt lukken.
anders
narcisme is teveel eigenliefde (en dat heeft mijn ?? partner nu dus)
ja de laatste tijd was ik ook wel anders en heb haar ook op een voetstuk geplaatst ik heb letterlijk en figuurlijk gekropen voor haar
op mijn knieen heb ik voor haar gelegen terwijl zij achter de comp. zat met haar vriendjes en ik de keuken aan het boenen was
en toch krijg je een trap en word je 2e rangs vriend ik kon mijn eigen vrouw niet meer terug na meer dan 3X en zij mij ook niet omdat ik echt kroop nu door de 1e is ze gedumpt nu maar hopen dat ze niet zo erg gelukkig word (sorry) ze zal haar kinderen ook niet veel meer gaan zien wonen te ver weg ?? 1 keer per jaar als ze weer contact hebben , het is onbegrijpenlijk dat het zo kan lopen
dat een mens zomaar de drang kan krijgen naar verliefdheid en echt alles achterlaat voor dat
OMDAT HAAR LEVEN ZO SAAI WAS , en de liefde voor mij over was maar ik zeg maar ze kan altijd bij mij terug komen want ik heb geen hart meer
toen zij mij verliet was dat het enigste wat ze mee nam
========================================
ik heb mijn hart al aan persoon gegeven en heb er geen 2 dus ??
en mijn ziel hou ik voor mijn eigen omdat ik nog ziels veel van haar hou
we moeten er door sterkte allemaal dames en heren
EN DIT IS OPRECHT GEMEEND
XXXXXXXX
mooi
Oprecht gemeend en erg mooi geschreven. Ik vraag me af zulke mooie woorden en oprechte emoties die ik hier van velen hoor, een ex koud laten? Het moet hun zeker iets doen, maar wat doen zij ermee? Ervoor vluchten vanwege een soort schuldgevoel?
ik zeg maar
narcisme is teveel eigenliefde (en dat heeft mijn ?? partner nu dus)
eerlijke mensen hebben pijn == oneerlijke mensen lopen weg
===========================================
tweeling/emotional
Tweeling:
Heel mooi geschreven tweeling.Ik vind dit de mooiste reactie van jou.Eerlijk en oprecht en heel gevoelig en ik denk dat je met die instelling zeker weer gelukkig gaat worden.Tijd heelt alle wonden.
Emotional:
Uit eigen ervaring weet ik dat een ex dat zeker niet koud laat.Als ze echt van je gehouden heeft,sleept ze dat "schuldgevoel" jaren met zich mee en dat belemmert haar in haar nieuwe relatie,die ze veelal te snel aangaat,waardoor die relatie doorgaans geen kans van slagen heeft.Het is meestal een vlucht gedrag omdat ze haar eigen gevoelens niet de baas is(niet kunnen verwoorden),Vandaar ook,dat vele vragen onbeantwoord blijven.
Het(wederzijds(?!)) verantwoordelijkheidsgevoel maakt het des te gecompliseerder voor beiden.Já beiden vragen zich af:"hoe zou het met mijn ex zijn".Soms komen we daar jaren later achter en krijgen we alsnog antwoord op al die vragen,die eerder niet gegeven konden worden en kan er wederom een mooie vriendschap groeien.
Als je niet in staat bent fouten te maken,ben je in staat tot niets!
groetjes Hmvrpm78.....................Pfff
hmvrpm78
Zeer mooi omschreven! Inderdaad, soms komen antwoorden ook jaren later (en alsnog vriendschap, soms ook niet natuurlijk. Daarom natuurlijk ook proberen zo goed het gaat door te gaan. Eigenlijk verder niets aan toe te voegen, zeer mooi omschreven! Bedankt voor je reactie (Ben trots op je en je weet wat ik bedoel)!