Lieve ldvd-ers, (idee voor een politieke partij misschien, de ldvd? Wie komt er anders op voor onze rechten... )

Mijn laatste blogje handelde over mijn besluit tot NO CONTACT, na een behoorlijk treurig telefoongesprek... Ergens moet ik nu trots zijn dat ik sindsdien niets meer van me heb laten horen, maar zo voelt het niet
Ook blijf ik de neiging houden tot het blijven volgen van haar leven, ondanks dat ik weet hoeveel pijn en verwarring deze queeste met zich meebrengt

Momenteel word ik heen en weer geslingerd tussen hoop & vrees. Ze heeft tijd nodig om zichzelf terug te vinden, haar zaakjes op orde te krijgen en een nieuw leven aan te gaan als student voordat ze, op wat voor manier dan ook, weer contact met mij kan opnemen & ik moet tegelijkertijd door met mijn eigen leven. Maar daar ontstaat nu juist de paradox... Ik geloof ondanks alles wat er is gebeurd, of juist niet is gebeurd(ik heb haar nu al 7 weken niet echt een dag(deel) bij mij gehad ) toch dat het weer goed kan komen tussen ons, als we maar gewoon weer eens een hele dag met z'n tweeën zouden doorbrengen om te onderzoeken wat er nog in het liefdesvat zit...

Dus ik gun haar braaf de tijd om achter haar gevoelens te komen, terwijl ik van binnen gek word van het 'niet' wachten tot haar leven het mijne opnieuw kruist Het komt allemaal door die stomme maand mei... Ik voel me zo afgesneden van het geluk wat ik kende en de liefde die ik voelde, in mijn hart is het nog niet voorbij...ik wil verder met haar ('That future is almost gone. But it is not Lost' LOTR III) & a la moppersmurf hihi: 'IK HAAT WACHTEN!'

Quote uit een eerdere reactie van mij op iemand anders:

Ik heb het gevoel dat ik in een wachtkamer zit voor een heftige operatie... Of de operatie slaagt en ik heb mijn lief straks weer terug, of de operatie faalt en mijn hart stopt ermee Het meest vervelende is het wachten en tegelijkertijd doorgaan, die stomme paradox! Ik besef dat zij rust en tijd nodig heeft voor zichzelf en ook besef ik dat rust geen garantie biedt voor een eventuele herstart van onze relatie en dat ik door moet met mijn eigen leven zonder haar, maar bij Zeus wat is dat moeilijk

Mijn dagelijkse werkzaamheden verlopen overigens best goed, maar zodra ik ergens mee klaar ben.... WALG Om maar te zwijgen over het 's ochtends opstarten
Anyhoo, dit moest ik even kwijt, hoop dat ik nu de moed vind om iets nuttigs te gaan doen

Knuffels voor iedereen liefsssss