All,
mijn leven staat al sinds 4 maanden in de pauzestand. En Met in de pauzestand bedoel ik dat ik werkelijk niks meer kan. Ik werk al 4 maanden niet meer en moet mezelf echt door de dag heen worstelen. Mijn relatie is sinds 4 maanden over en ik begin nu pas een beetje van de schrik te bekomen. Na 4 jaren kwam ik erachter dat mijn ex een pathologische leugenaar is en een persoonlijkheidsstoornis heeft. Ik ben erachter gekomen dat echt alles (maar dan ook alles) dat ze ooit tegen mij heeft gezegd een leugen is geweest. Onze relatie gaat nooit meer goedkomen, zij heeft de relatie 4 maanden geleden verbroken.
Ik ben al vier maanden in gevecht tussen mijn gevoel en mijn verstand. Mijn verstand geeft aan dat alles dat ze ooit heeft gezegd gebaseerd is op een leugen. Mijn gevoel zegt echter compleet het tegenovergestelde en het voelt alsof ik de vrouw van mijn leven ben kwijtgeraakt. Ik kan haar niet uit mijn hoofd krijgen en mijn hart bloed dagelijks omdat wij niet meer bij elkaar zijn. Ik blijf haar idealiseren terwijl ik verstandelijk weet dat het verre van ideaal is om een met een pathologische leugenaar een relatie te hebben. Ik kan mij niet herinneren dat ik zo erg liefdesverdriet gehad heb in mijn leven. Het voelt alsof er de gehele dag een mes in mijn hart zit. Alles wat is zie en hoor doet mij aan haar herinneren. Ik zie overal de gehele dag associaties met haar. Dit gaat zo ver dat ik als ik een associatie zie met haar dat het voelt dat er iemand het mes dat in mijn hart zit beweegt. Ik kan hier met mijn verstand niet bij omdat ik niet kan begrijpen dat ik zoveel voor haar blijf voelen terwijl mijn verstand zegt dat ze over alle zaken (klein en groot) gelogen heeft.
Ik ben nu vier maanden verder en de pijn wordt niet minder. Ik slaap nog steeds 4 a 5 uur per nacht en ik word wakker met kramp in mijn borst en hartstreek. Ik weet dat ik afscheid van haar moet nemen met mijn hart om van deze pijn af te komen. Zij is mijn kwelgeest geworden en ik houd nog steeds van mijn kwelgeest. Waarom blijft dit zoveel pijn doen terwijl je verstandelijk weet dat de gehele relatie gebaseerd was op een leugen?
@P
ben je al naar de dokter/huisarts geweest?
ik wil niet zeggen dat het zo is, maar het kan zijn dat die pijn iets lichamelijks is en niet iets psychisch. maar zelfs al is het psychisch zijn er middeltjes die je een beetje kunnen helpen en kalmeren waardoor je weer zou kunnen gaan werken. als je werkt ben je ook weer bezig en dan denk je er misschien ook minder aan. via de huisarts kun je ook eventueel een doorverwijzing krijgen naar een psycholoog. als je van die pijn af wilt moet je actie gaan ondernemen, niet thuis blijven zitten. zoek vrienden op, zorg ervoor dat je weer kan gaan werken, ga sporten, ga naar de huisarts! bedenk jezelf wat je nodig hebt om je beter te voelen.
succes ermee!
Ik zit zelf ook in die
Ik zit zelf ook in die situatie..al 8mnd..ik at en sliep niet meer mijn werk ging ook niet meer..ik ben ook 2x afgevoerd met de ambulance vanwege pijn op de borst..ik heb nu prof hulp en het gaat al een stuk beter...niet dat het over is,maar ik slaap en eet weer goed waardoor je je lichamelijk ook beter voelt..je moet iig hulp zoeken echt waar..en no contact..
Reactie
Hoi Bennie,
bedankt voor je reactie. Gaat het nu al beter met jou of heb je nog steeds dezelfde gevoelens? Ik heb enkele maanden geleden al hulp gezegd bij een psycholoog. Voor mij heeft dit nog niet gewerkt omdat ze puur de depressie behandelen waar ik nu in terecht ben gekomen. Mijn depressie komt voor uit het feit dat ik haar niet uit mijn hoofd kan krijgen en dat alle energie die ik heb wordt opgeslurpt door het denken aan haar en het missen van haar. Ik heb al maanden geen contact met haar het lijkt wel of het missen en verlangen naar haar steeds groter wordt. Ik hoop zo dat dit met de tijd gaat afnemen zodat ik weer ruimte in mijn hoofd krijg om aan andere zaken te denken.
Groetjes,
M.
Hoi
Tjeetje, het is of ik mijn verhaal lees, alleen is mijn man er na 12,5 jaar vandoor.
Al meerdere keren in onze relatie waren er signalen dat er zaken niet klopte. Ik heb steeds gedacht dat het aan mij lag als hij weer met mooie verklaringen kwam. Steeds meer raakte ik mijzelf kwijt. Vergaf hem dat hij vreemd ging tot meedere keren aan toe. Bleef maar zorgen tot hij 3maanden geleden opstapte. Hij was me zat, ihij had niet genoeg gevoel voor me.
In deze 3 masnden alleen blijkt dat er zoveel een leugen is geweest, niets klopt...en dit in combinatie met dat ik al die jaren mijzelf opzij heb gezet, maakt dat ik nu stuk ben.
Stuk van verdriet om hem, terwijl ik verstandelijk weet dat deze relatie niet goed is. Niemand die het begrijpt, goed bedoelde adviezen, en ik zit met mijn gevoel.
Ik val kilo' s af, slaap heel slecht en ben bovenal compleet mijzelf kwijt. Hoe kon ik dit niet zien?