Hallo,

Ben nu al een maand of zeven uit elkaar en heb nog dagelijks veel verdriet. Na zeven en een half jaar relatie heeft zij er voor gekozen onze relatie te stoppen omdat ik me eigen erg opdwing de dingen zo te doen hoe ik het wil en dat is uiteindelijk de druppel geweest. Ben er zo stuk van omdat ze mijn grootste liefde was en uit het verleden.

Ze vertelde dat ik ook haar grootste liefde was en daarom blind was en haar grenzen had verlegd omdat ze juist zo verliefd op me was. Ik heb nooit ingezien dat ze haar grenzen had verlegd en ze was ook geen prater en vertelden het dus niet aan mijn. Nadat ze de relatie eindigde vertelde ze pas wat er fout was aan mijn en zei tegen haar waarom ze dat nooit eerder had verteld want dan was ik voor mijn gedrag in therapie gegaan om zo onze relatie veel beter te maken en haar beter te begrijpen. Helaas door veel te praten via sociaal media en je dan emoties niet te kunnen zien is onze relatie steeds verder afgedwaald en er steeds meer afstand tussen ons gekomen. Ben nu helemaal kapoenen me hart is verscheurd door liefdes verdriet, ben ten einde raad en het gaat erg slecht met me en eet en slaap steeds slechter. Ben ondertussen in therapie gegaan om zo mezelf beter te leren kennen en beter te voelen wat me lichaam zegt en mezelf niet zo opdring. Mis haar zo erg dat ik me soms opsluit in mijn huis en dan maar hele dagen op bed lig en aan haar te denken. Ik ben mezelf dan ook echt helemaal kwijt en heb gemerkt dat ik mijn eigen verlies door pijn. Zij zelf is er ook slecht aan toe en zit ook in een heel diep dal en zegt dat ik haar met rust moet laten maar dat vind ik zo lastig. Ze zegt dat ik haar met rust moet laten om zo uit haar dal te komen. Ze hield me steeds voor dat er misschien nog wel een kans was voor onze relatie maar door mijn eigen toedoen zit dat er denk ik nooit meer in. Kreeg ook steeds te horen van haar of ze er wel goed aan deed om deze relatie te stoppen maar door mijn gedrag zei ze dat ze er wel goed aan had gedaan om te stoppen. Ik ben ten einde raad want mis haar zo erg dat ik het leven even niet meer zie zitten en maar moeilijk kan verwerken dat het nu zo is.