Liefdesverdriet

Mijn vriendin heeft het op Valentijnsdag met mij uitgemaakt. Ik heb 3 jaar een relatie gehad en we hebben veel met elkaar meegemaakt. Voor mijn gevoel deed ik meer in de relatie want ik was altijd de gene die naar mijn vriendin ging, ze kwam misschien eens in de maand bij mij. Dit kwam ook omdat ik nog thuis woonde en zij op zichzelf. Ik ben begin februari op mezelf gaan wonen en op 14 februari heeft ze het dus met mij uitgemaakt. Ik voel me nu erg vaak alleen. Ze heeft als reden gegeven om het uit te maken dat ze me meer ziet als een vriend en niet haar vriend. Ze heeft een half jaar geleden wel aangegeven dat ze twijfels had over onze relatie maar verder heeft ze het nooit met me besproken. Dat ze het uit maakte was erg onverwachts voor mij. Ik had zelfs nog wat valentijn cadeau's. Voor mijn gevoel hebben we niet eens ons best gedaan om onze relatie nog te redden. Ik begrijp ook wel dat het makkelijker is om dingen te breken dan om dingen te repareren. Sinds het uit is hebben we elkaar niet veel meer gesproken. Ik hoor nog wel eens van andere dat het vrij goed met haar gaat. Dit is natuurlijk zinloos om te weten want als het goed met haar gaat denk ik van: ze mist me niet eens en als het niet goed met haar zou gaan denk ik van: ze mist me en ik kan niks voor haar betekenen. Het frustreert me zo erg dat ik zo machteloos in deze situatie sta. Ik zou erg graag haar weer terug willen maar dit gaat nou eenmaal niet omdat ze mij denk ik niet eens meer ziet als een potentiële vriend. Er is nu al bijna een maand voorbij en ik heb steeds hele erge buien. Soms dan gaat het erg goed met me en soms sta ik bijna op het punt om haar op te bellen omdat ik haar zo erg mis. Ze heeft in de laatste tijd van onze relatie 40 uur per week stage gelopen en was daar altijd heel erg druk mee. Als ik met haar was zat ze nog heel erg met haar hoofd bij haar stage en bedacht ze zich steeds wat ze nog allemaal moest gaan doen die dag bijvoorbeeld de was, haar kamer opruimen, koken etc. Ik dacht dat als ze klaar zou zijn met haar stage en ik op mezelf zou gaan wonen het juist alleen maar beter zou gaan met onze relatie. Dit was dus helemaal verkeerd gedacht en dat vind ik zo jammer. We zijn toen we 16 waren bij elkaar gekomen en we zijn nu allebei 19 jaar oud. Ze is ook een half jaar geleden vreemd gegaan met een andere jongen. Ze zei dat dit niet haar bedoeling was en ze het totaal niet fijn vond en dat dat duidelijk voor haar maakte dat ze mij alleen maar wilde. Ik heb haar dit uiteindelijk vergeven en nu heeft ze het uitgemaakt. Ik ben erg benieuwd wat andere mensen van dit verhaal vinden en of ze misschien nog tips voor mij hebben.

Din, 08/03/2016 - 14:56 — Remcowtje

En de volgende....

Jeetje zeg, ook weer een soortgelijk verhaal, allereerst wil je zeggen dat ik het nogal een triest verhaal vind, wat jammer om te lezen dat jullie uit elkaar zijn. Is dit meteen zo gegaan? Meteen gestopt? Of zitten jullie in een break? Enige dat ik zien kan is dat jullie nog jong zijn, jullie eerste relatie?

Verder wil ik je een hart onder de riem steken! Je moet door in deze tijd! Herken dingen die je zegt in mezelf, het verheerlijken van een achterliggende periode dat helemaal niet zo heerlijk was. Romantischer maken dan de feiten zeg maar. Het is zo dat jullie niet meer samen zijn, onwijs klote natuurlijk, maar de duidelijkheid heb je. Ook ik heb in de tijd net na de breuk deze gedachten gehad, gisteren te horen gekregen dat ze weer met haar ex gaat. Houdt je hoop dus realistisch! Ook ik heb niets meer vernomen vanuit haar na de breuk, ik gaf ook meer naar mijn idee. Het gevaarlijke in deze situatie is het jezelf over het hoofd zien.

Aan de slag gaan met jezelf na dit nare nieuws vond ik het meest prettige, hou wel voor je dat je het echt puur voor jezelf doet. Zoek hobby's ga sporten doe leuke dingen met familie/vrienden. Misschien doe je dit allemaal al;)

Verder wens ik je sterkte en succes de komende tijd!

Din, 08/03/2016 - 18:43 — luces50

Ja, het is vrij meteen

Ja, het is vrij meteen gegaan. Ze gaf het niet van ter voren aan of iets. We zijn helaas wel meteen gestopt maar ze zei wel dat ze niet uitsloot dat we later misschien nog een keer bij elkaar komen. Dit was mijn eerste relatie en voor mijn ex-vriendin was het haar 2e relatie maar ze zei wel dat dit een stuk serieuzer was. Ik heb vandaag weer een abonement bij de sportschool genomen en ga inderdaad weer meer leuke dingen doen met mijn vrienden. Toch heb ik nog wel ergens het gevoel dat ik haar mis.

Woe, 09/03/2016 - 00:40 — Remcowtje

Moeilijk om specifiek op de situatie in te gaan

Het is oprecht lastig om hier wat nuttigs van te zeggen eigenlijk, ik ga mijn best voor je doen om mijn ervaringen met je te delen, misschien dat je daar wat aan hebt. Ook bij mij was het meteen over, ze had de handdoek al veel langer in de ring gegooid dan ze beweerde, natuurlijk geloof ik wel dat ze ergens wel van me gehouden heeft, heel kort, op haar manier denk ik. De relatie moest vroeg of laat barsten, dat kan ik nu inzien. Achteraf was het niet stabiel. Natuurlijk zag ik dit niet in de eerste fase na de breuk, het gevoel van gemis heerste als een gek! En geen slecht teken denk ik, dat geeft aan dat je echt van haar hield. Doordat je je richt op jezelf geef je haar de kans te laten zien dat je echt om jezelf geeft, dat je ook prima zonder haar kan. Dat hielp mij enorm, werken aan mijn zelfvertrouwen na de zoveelste doodschop van een vrouw. Persoonlijk had ik behoefte aan een stukje professionele hulp omdat ik gigantisch aan mezelf ging twijfelen, het was de derde keer dat dit voorkwam. Schijnbaar val ik per ongeluk op een vrouw die in het begin heel aantrekkelijk en leuk/lief lijkt, maar je vervolgens besodemietert waar je bij staat. Hard, maar je schijnt er mee te moeten dealen.

Wat ik verder heel lastig vind/vond was de machteloosheid, je wil wel, maar je hebt niets te willen. Ik wilde haar graag laten zien dat ik niet zomaar op zou geven. Dit zag ze niet, achteraf had ik misschien wel de eer aan mijzelf willen houden. Heb nog contact gezocht zonder enig resultaat. Natuurlijk is dit in iedere situatie verschillend. Nu kan ik je vertellen, ze is het echt niet waard. Wat een houding om zonder enige opgaaf van reden iemand in de stront te laten zakken die wel voor je klaar heeft gestaan en echt om je heeft gegeven.

Toekomst zal het leren! Natuurlijk is geen enkele situatie hetzelfde, geef jezelf de tijd om er mee te dealen, praat veel met vrienden/familie en succes!

Ma, 14/03/2016 - 12:24 — luces50

Het schijnt dus dat vrouwen

Het schijnt dus dat vrouwen dat wel vaker doen. Ze gooien dan al veel eerder de handdoeken in de ring en dan zijn ze al heel wat aan het verwerken tijdens de relatie tot ze er klaar voor zijn om het uit te maken. Ik denk dat het beste was geweest dat ik meer over haar gevoelens moest gaan praten en kijken wat er in haar om ging. Dit is een wijze les voor mijn volgende relatie. We praten nu nog af en toe via de telefoon maar dat is meer om te kijken hoe het met elkaar is. Ik merk dat dat fijn is en ook aan de andere mis ik haar toch wel. Maar dat zal toch wel zo blijven. Ik mis vooral de oude tijden maar die waren er toch al niet meer.

Zon, 27/03/2016 - 11:54 — Nientjuh1

Hoi, ik heb ook een beetje

Hoi, ik heb ook een beetje een soortgelijk verhaal. Toen ik mijn vriend ontmoette waren we allebei werkloos en hadden we heel veel tijd voor elkaar. Hij woont in Capelle en ik in Den Haag (niet een extreme afstand, maar even snel langsgaan kon dus niet). In September heeft hij een full-time baan gekregen. Hij werkt eens in de 2 weken vrijwillig bij een poppodium en hij speelt in een bandje, dus repeteert elke week 1x. Vanaf September zagen we elkaar dus steeds minder. Ik heb hem ook niet genoeg gesteund in alles. Dat weet ik en heb ik heel veel spijt van. Als ik dat wel had gedaan waren we misschien nu nog samen. De laatste maand spraken we elkaar alleen op vrijdag over hoe laat we in dat weekend gingen afspreken en als ik hem zag was het vaak stil en ongemakkelijk. Achteraf had ik hem willen knuffelen en kussen en willen praten, maar dat is leuk achteraf praten natuurlijk. Vorige week donderdag was ik het zat en heb ik hem een appje gestuurd "hou je van mij" dat heeft hem ertoe aangezet om het uit te maken. Zaterdag nog een mail gestuurd met mijn gevoelens. We hebben nog even heen en weer gemaild, maar voelde me er alleen maar kutter door. Dinsdag heb ik de laatste mail gestuurd en sindsdien hoor ik niks meer. Dat doet pijn, heel veel pijn. Maar dat is dus wel een goed moment om even helemaal geen contact meer te hebben en gewoon door te gaan. Veel naar vrienden en familie, lekker uithuilen en schelden en dan weer lachen. Dat helpt een klein beetje. Ik zit er vooral mee dat we nooit meer face to face hebben gepraat. Hij kan volgend weekend, maar heb gezegd dat dat mij te lang duurt (ook weer spijt van, maar wil nu niet meer zeggen dat dat wel goed is). Ik denk dat je het beste gewoon helemaal niks meer van je moet laten horen, tot je over haar heen bent en het geen pijn meer doet als je aan haar denkt. Dan kan je een berichtje sturen, casual, vragen hoe het met haar gaat en als je dan nog de behoefte hebt om af te spreken op een drukke plek een kopje koffie drinken o.i.d. Dan kan je het helemaal afsluiten en door met je leven en weer gaan daten.

Wie is online

Enquête