liefde kan zo pijn doen....

afbeelding van josephina

Zo blij en gelukkig je kunt zijn ....
Zo pijnlijk kan je hart gaan zeer doen .
Tranen ,je willen verstoppen in een hoekje.
Eigenlijk wil je er niet meer zijn.
Toneel spelen naar andere en van binnen kapot gaan.
Hoevaak zeggen mensen niet ;"He alles goed?"
En volgzaam zeg je, ja gaat goed hoor ...z'n gangentje...
Ik wil het uit schreeuwen NEE HET GAAT NIET GOED !!
Lef en moed heb je nodig om te zeggen wat je eigenlijk voelt.
En eigenlijk gewoon doen wat je wil .
Ook daar is moed voor nodig...
En zo verdwijn je in je verdriet ,het lijkt wel een web waar ik in gevangen ben.
Ik wil eruit ,ik wil verlossing,ik wil weer blij zijn.
Ik weet het ,ik moet het zelf doen.

Liefs Josephina

afbeelding van Hurt-girl

@josephina

Heel herkenbaar beschreven.... ik voel me vandaag ook niet goed en er komen mensen langs en we zijn gezellig met familie vanwege pasen enzo, maar ik heb nergens zin in, zie zelfs al op tegen koninginnedag (ook weer herinneringen :S Verdrietig maar ik wil na 2-en een halve maand niet nog steeds ongezellig zijn (ongelukkig soms zelfs..) maar vandaag kom ik er ook even niet door. Het wordt echt beter!!!! Maar dat het pijn kan doen, oh ja zeker. Ik denk ook alsmaar aan hoe gelukkig ik vorig jaar deze tijd nog was.. zo raar he, alles weggeslagen. Pff, wat je zegt: je moet het zelf doen, maar je mag ook je eigen gevoel serieus nemen, nee dan voel je je even niet goed. Maar ach meis: dat hoeft ook niet iedereen te weten, er zijn maar een aantal mensen die het echt willen horen, ik hoop dat je die soms in vertouwen kan nemen en anders weten: hier zijn zeker meer mensen die zich (soms) zo voelen. Ondegetekende is er 1 van Knipoog

Geef het tijd.. het komt.. echt waar.Veel liefs
KOM WE NEMEN ONS BEIDEN VOOR: VANDAAG IS MOOI! Lachen (repeat after me hihi)

afbeelding van Patty67

Re: liefde kan zo'n pijn doen

Hoi Josephina,

Dat liefde piijn kan doen, heb ik inmiddels ondervonden. Ik vecht al zes jaar tegen de gevoelens voor mijn ex. Ik kan de gedachten aan hem niet stoppen. Ik wil wel, want ik word hier ook niet vrolijker van, maar het lukt gewoon niet. Ik heb het gevoel dat hoe harder ik vecht, hoe dieper ik zink.

Face to face mijn gevoelens voor mijn ex uiten, durf ik niet. Ik ben zo bang om de kous op mijn kop te krijgen. Ook denk ik dat hij af en toe signalen gegeven heeft naar mij toe, maar dat weet ik niet zeker. Hij is een keer op een overvol voetbalveld een gesprek met mij begonnen met de vraag "Gebruik jij nog Nivea?" Waarom deed hij dit? Hij hoefde niet tegen mij te praten. Er waren nog honderden mensen op dat voetbalveld. Ook heeft hij mij een half jaar lang elke week op Hyves bezocht. Waarom?

Ik heb het hem nooit durven vragen, maar het heeft mj heel lang bezig gehouden.

Tot op de dag van vandaag, bijna zes jaar na zijn vertrek, mis ik hem nog steeds. Ik neem me wel eens voor om dat gevoel te delen met zijn vader (met wie ik een goed contact heb), maar weet niet of dat nou zo verstandig is.

Wij hebben zeker in ons huwelijk ook onze dows gehad, eerste kind verloren, ex vestigde zich als zelftandige, maar dat ging niet goed, ik kreeg last van een burn-out, etc etc. Ik wilde er nog alles aan doen, maar hij wilde niet. Hij was verliefd geworden op een ander, was daar van geschrokken zei hij maar mijns inziens heeft hij er erg weinig aan gedaan om zijn huwelijk te redden. Iets wat mij veel pijn heeft gedaan en nog steeds doet.

Ik gunde mijn kinderen een gezellig gezinsleven, maar als alleenstaande moeder heb ik niet altijd de energie om dingen te ondernemen.

Ik mis mijn leventje van vroeger zo enorm. Het leven dat ik nu leid (lijd) vind ik absoluut niet leuk. Ik beleef nergens lol aan en als ik een keer iets leuks ga doen dan mis ik hem imdat hij er niet bij is of ik krijg de klap als ik weer alleen thuis kom.

Ik weet niet hoe ik dit gevoel moet veranderen, maar zoals ik me nu voel wil ik niet oud worden.

afbeelding van Alexia

mooi

Mooi geschreven en zeker waarheid.
Van binnen kapot gaan en toch proberen verder te gaan. Het is zwaar. Iedereen denkt dat je er wel boven komt maar ze weten niet hoe hard het is om deze pijn te verwerken.

Ik heb mijn 'toneel' de voorbije week goed vol gehouden maar gisteren en vandaag ging het niet meer. Alles wat ik zie, zeg of doe roept herinneringen op. Mijn innerlijke stem schreewt het uit van de pijn. Tranen rollen over mijn wangen. Ik zou zo graag die pijn willen laten verdwijnen. ik wil terug kunnen van het mooie weer. Genieten van gezellig samen zijn met vrienden en familie zonder dat knagend gevoel.

Het is soms een magere troost te moeten horen dat we er door moeten maar eigenlijk is het het enige waar we ons moeten aan optrekken. We moeten verder, soms met de moed der wanhoop, maar het moet. We gaan weer gelukkig worden. Stap voor stap, voorzichtig terug genieten van al dat mooie rondom ons zonder dat we binnenin kapot gaan.

Gaan! Je geluk maak je zelf! Heel veel sterkte
Dikke knuffel
Alexia

afbeelding van hd104

beste josephina`s

ik ben nu bijna 2 jaar verder en ik ben los heerlijk[
ik ben al een keer echt verlieft geweest
mijn grootste angst was dat ik in de zelfde situatie als jij zou komen[ik heb met je tedoen meis
bij ons is er prive ook heelveel gebeurt veel te veel
en we waren dat niet samen aan het verwerken[heel herken baar
en toe kwamen de woorden ik heb iemand leren kennnen waar ik verlieft op ben[de grond zakte onder me voeten weg
ik hield echt van haar en wou samen oud worden
wat heb ik met me zelf lopen vechten om los tekomen[het was de grootste strijd van me leven tot nog toe
een richtlijn voor me zelf was hoeveel keer ik op een dag aan haar dacht[nu een paar keer op een dag
nu verlang ik zo naar me geluk[dat doet ook best wel zeer als ik alleen zit] en gaat regelmatig op pad cafe van alles
sterkte
het is jou leven en maak er wat van
k