Ik denk er steeds onbewust aan hoe het verder met ons moet.
Ik heb er geen vertrouwen meer in ook al zie ik hem nog doodgraag.
Wat moet er ooit van mij worden? Ik wou dat ik het kon om hier al mijn gedachten neer te schrijven maar het is te moeilijk. Des te meer omdat ik niet weet WAARAAN ik twijfel.
Hij weet het niet dat ik twijfel en dat is misschien maar het beste, voorlopig.....
want ik weet het niet meer, ik weet niets meer....
Ik ga me maar voor de televisie zetten met een grote bak ijs, misschien kan dat de pijn voor heel eventjes verzachten