Toch maar eens een account aangemaakt... Wel, laat ik ook maar eens wat schrijven. Na een relatie van 11 jaar ben ik gedumpt voor een ander, meneer bleek al 3 jaar vreemd te gaan, en ik was te stom om het door te hebben. We zijn nu ruim anderhalf jaar verder en ik heb er nog steeds moeite mee. Dat de relatie voorbij is.. daar heb ik me inmiddels wel bij neergelegd. Echter was hij ook mijn allerbeste vriend, mijn zielsmaatje, althans zo heb ik dat altijd gevoeld, en ik dacht dat hij dat ook zo voelde. In één klap is alles weg gevaagd. Door wat er allemaal gebeurd is, ook door dingen die hij me daarna nog geflikt heeft, is contact niet meer mogelijk. De liefde is weg maar ik mis nog steeds mijn wederhelft, mijn maatje, degene die mij door en door kende. Eén blik en we begrepen elkaar. Wij waren één, wij tegen de rest van de wereld... Dat alles is weg en ik kan er nog steeds niet goed mee omgaan, ik voel me incompleet. We waren elkaars beste vrienden. Maar dan denk ik weer, hoe kun je je beste maatje zoiets aandoen? Ik heb een half jaar professionele hulp gehad en voelde me daarna stukken beter, heb er ontzettend veel aan gehad maar dit deel wil maar niet over gaan... Ik heb sinds een paar maanden weer een nieuwe relatie, maar toch voelt het niet zo intens. Die ene klik mis ik, die klik die ik met mijn ex vanaf de eerste dag heb gehad. Ik moet ook niet gaan vergelijken maar ik kan me niet voorstellen dat het op deze manier blijft werken tussen ons. We verschillen teveel en toch ook niet, ik weet het gewoon niet. Ik weet wel dat ik mijn allerbeste maatje, mijn vriend voor het leven (dacht ik) zo ontzettend mis, ondanks alle ellende! Ik voel een leegte in mijn hart...