Lief Wolje,

Ik merk inderdaad dat je het allemaal nog niet goed hebt afgesloten. Er zit nog een hoop onrust in je. Het is ook jammer dat het allemaal zo is moeten aflopen. Het had zo anders gekund. Voor je gevoel zo veel beter. Je koopt er helaas niets voor. Het is niet anders. Het is gebeurd. En nu?

Het is leuk dat je een leuke vriendengroep hebt, waar je mee kunt omgaan. Het houdt je van de straat (of in dit geval op de straat). En zolang je het leven stapje voor stapje en dagje voor dagje kunt blijven zien kom je er wel.

Je bent je maatje kwijt. Ik lees dat vaak in je stukjes. Ik herken het wel. Het lijkt vaak erger dan de relatie zelf. Het maatje. De persoon waarmee je kon lachen, maar ook mee kon huilen. De persoon die er gewoon altijd was als je iemand nodig had om mee te praten. De persoon waarmee het leek of de wereld toch een klein beetje leuker was. Wat dat betreft lijkt het moeilijker. Je zult een nieuw maatje vinden. Maar dat heeft tijd nodig, en je zult hem of haar ook minder snel vertrouwen. Geleerd uit het verleden.

Maar Wolfje, denk er goed aan. Je weg door het leven zal nooit in volledige duisternis zijn. Er zijn altijd lichtpuntjes om je aan vast te klampen. Er zijn altijd medereizigers, die je de weg willen wijzen of die een stukje met je mee willen lopen. En op een dag kom je iemand tegen, die de rest van je weg met je wil vervolgen.

Ik hoop dat dat een waardig iemand is. Trek je wandelschoenen maar vast aan. Het kan een heel plezierige weg zijn.

Een prettig week-end Wolfje,
Angelo

Jeetje wat ben ik lui vandaag, hang nog steeds in pyama rond. ben ook niet heel lekker, verkouden zeg....

Groetjes Incognito78

'We all stand together'

Hey Inco! Ik denk "zwets"even lekker mee in je blogje..zit ook met hetzelfde probleem..toch maar afwachten tot meneer weer iets van zich laat horen..Voel me vandaag ook leeg van binnen.Heb gisteren wel een hele gezellige avond met vriendinnen gehad en zit nu weer thuis.Heb ook eigenlijk geen zin om vanavond wat te ondernemen..Weet ook niet wat ik met mezelf aan moet..Zag hem gisteren op de parkeerplaats in zijn auto stappen (ik kwam toen net aanrijden)..Ben gauw naar een andere parkeerplaats gereden..Toen ik naar binnen liep stond ie voor het stoplicht..en zwaaide.Heb toch maar netjes teruggezwaaid..Maar vandaag liep ik langs zijn auto en zag ik dat er in t stof van zijn auto een hartje stond met een meisjesnaam erachter..Klomp in m'n maag en ga weer rare dingen denken..Hoeft allemaal niks te betekenen natuurlijk..maar toch..doet pijn..ben zo blij als ik ga verhuizen..Niet meer dat opgesloten gevoel..En gisteren las ik mijn dagboek door van t afgelopen jaar en lees zoveel pijn en verdriet..Toen was ik dus ook niet gelukkig..zoveel stress en zoveel kilo's verloren (18 kiloos maar mocht ook wel hoor ).. Hij heeft me zo gekwetst en toch geef ik nog om hem, belachelijk eigenlijk..En nu zit ik potverdikkie weer te brullen.. en voel me zo alleen met m'n verdriet..vandaar m'n reactie..want hier kan ik m'n ei kwijt..liefs maartjemarij