Zoals waarschijnlijk velen hier... snap ik precies wat er door je heen gaat, je verstand en je gevoel op 1 lijn zien te krijgen is iets waar nagenoeg iedereen hier het enorm moeilijk mee heeft, misschien de mensen die contact blijven houden nog wel erger dan de mensen die met knallende ruzie uit elkaar gaan... juist omdat we onszelf blijven voeden met hoop en met het idee dat uit vriendschap altijd weer meer kan ontstaan etc. etc.
Het is ook heel lastig om te bepalen wat nou "echt" verstandig is, bijna iedereen geeft je het advies "neem afstand", "laat los", "beste is elkaar even helemaal niet te zien" etc.
Maar is dat ook zo? Je weet het niet, elke situatie is verschillend en vooral als jij en je ex nog op vriendschappelijke voet met elkaar staan is het lastig om afstand te nemen, zelfs al zou dat het beste zijn... ik denk dat de vraag zou moeten zijn... het beste voor wat? voor wie?
Als je insteek is dat je afstand neemt met de hoop dat dat er voor zorgt dat ze bij je terugkomt als geliefde... dan gaat dat waarschijnlijk niet gebeuren... en dan... wil je dan nog steeds "vriendschappelijk contact" kun je dat uberhaupt aan? Ik weet het.... heel erg pijnlijk om over te moeten denken... maar wat als ze over een paar maanden (of weken, mensen verschillen, de ene persoon gaat veel sneller verder dan de ander) een nieuwe vriend heeft... kun je dan nog steeds "gewoon vrienden" blijven? Ik zelf worstel daar enorm mee en maak mezelf daar helemaal gek mee, vermoedelijk om niets, want daar is ze helemaal nog niet mee bezig... aan de andere kant... uiteindelijk zal dat vast wel gaan gebeuren...
Als je insteek is om afstand te nemen zodat je wonden kunnen helen en je daarna eventueel vriendschap kunt opbouwen... dan heb je een goede kans dat dat lukt.... maar idd... wat als je door afstand te nemen juist zorgt dat ze denkt.... ach... hij is over me heen, dan kan ik ook door met mn leven.... en daarmee je allerlaatste kansje hoe klein ook verspeelt...
Helemaal gek kun je jezelf maken met dat soort gedachtes... ik probeer die gedachtes maar een beetje weg te duwen naar een hoekje van mn hersens waar ze een beetje op de achtergrond door pruttelen... een enkele keer ontsnappen ze... vooral onder invloed van herinneringen aan toen we nog samen waren en bij mij ook vooral het realiseren dat er nu zoveel dingen zijn die ik nooit meer samen met haar zal doen... en dan dan nemen mn emoties me volledig over en ben ik in no time een jankend emotioneel wrak...

Sterkte Pba... het is een langdurige martelgang met ups en downs, iedereen zegt, en ik denk dat ze voor een groot deel gelijk hebben, dat cold turkey afstand nemen makkelijker zou zijn... maar of makkelijker per definitie beter is.... en of je met makkelijker niet misschien een allerlaatste eventuele kans verspeelt.... dat is het probleem he....