Ik ben er een lange tijd niet geweest.
Eeven tijd moeten vrijmaken voor andere dingen en personen.
Het was vandaag een behoorlijke rot dag, en kenissen en vrienden hebben geprobeert dit tot het minimum te beperken.
Ook al ging dit met een beetje tegenwerking van mijn kant uit.
Ik was degene die eigenlijk nergens zin in had.
Maar door een slimme zet van een goede vriend van mij voelde ik me verplicht, hij liet me namelijk dingen beloven waarvan hij wist dat ik eigenlijk geen belofte kan breken.
Dus daar ging ik dan zwemmen, met een rot gevoel.
Ik had echt bijna overal commentaar op, zelfs op het water.
Toen ik opeens met het excuus kwam dat het te nat was, moest ik zelf toch wel lachen.
Ik ben ook zaterdag op stap geweest.
Daar heb ik iets heel vreemds meegemaakt.
Ik zat gewoon zoals meestal tegenwoordig op het bankje, totdat opeens een meisje mijn haren vast pakte en eraan begon te friemelen.
Niks raars aan zou je zeggen, ik had ze los maar ik had wel een elistiekje bij me.
Uit het niks gaf ik haar mijn elestiekje en ze begon vrolijk mijn haar in een staart te doen.
Nog niks vreemds behalve dan dat een vreemde dat doet.
Totdat ik opeens begon te vertellen tegen haar dat ik het erg vond dat we het uit hadden en dat ik veel verdriet had.
Gelukkig was het meisje een goede luisteraar en begreep ze de situatie.
Het was mijn ex niet eens, maar ergens kreeg ik ht gevoel dat het mijn ex was die me deed troosten als ik verdriet had.
Dan ging ze ook altijd aan mijn haren friemelen en zei dat het allemaal wel goed kwam.
Heb alleen ik dat of zijn er meerdere onder jullie die hetzelfde ooit hebben meegemaakt?
Ik heb wel het gsm nummer van dat meisje gekregen en we hebben besloten dat we proberen vrienden te worden en te blijven.
Ik snap er niks meer van.
Ze was lief en deed heel aardig, terwijl mijn ex me toch duidelijk heeft gemaakt, dat ik slecht was.
Dat ik het allemaal niet begreep, en dat ik gevoelens niet mocht uiten want een jongen deed dat niet.
Maar een jongen heeft toch ook gevoelens dacht ik dan altijd.
Ik heb toch ook een hart die ze gebroken heeft en die ze na het breken nog eens een paar trappen na heeft gegeven.
Alsof het allemaal nog niet pijn genoeg deed.
Ze heeft mijn dochter op vaderdag gehad, gelukkig heeft een vriend van mij ervoor gezorgt dat ik haar niet heb hoeven te zien, gelukkig.
Ik denk niet dat me dat goed bekomen zou zijn.
Ik weet dat het er ooit toch van moet komen, maar de pijn komt die dan weer even hard terug.
Of zou hij, nu hij af is aan het zwakken weg blijven?

Beerke