Lange tijd geleden

Momenteel zit ik in licht woelwater, rare uitdrukking maar het is precies wat ik bedoel. Sinds DE breuk heb ik een emotioneel heel zwaar en uitputtend parcours gereden. De ene tegenslag na de andere en ondertussen moet je een breuk verwerken, een verhuis regelen. Gelukkig werk ik parttime, geen idee hoe ik het had moeten doen met een fulltime (respect voor degenen die het wèl doen!).

Momenteel heb ik een dak boven m'n hoofd en vanaf volgende week start ik voltijds als administratief medewerker. Het is iets dat me best wel bang maakt, na al die veranderingen van de voorbije maanden heb ik wel nood aan iets stabiel. Vandaag werk ik nog steeds als poetsvrouw. Niet mijn droomjob maar er moest geld in het laatje komen. Ik heb wel 100 keer gesolliciteerd maar viel dikwijls op het laatste af. Dus ben ik wel blij dat ik nu iets kan doen wat ik wèl leuk vind. Alleen ga ik mijn collega's zo hard missen! En het feit van op een nieuwe werkvloer met nieuwe mensen te staan beangstigd me enorm! Wat als.. Wat als..

Een positieve noot is alleszins wel dat ik nu veel meer mensen ken dan vroeger in m'n hele leven. Het viel me echt op hoe vaak ik nu mensen tegenkom die ik ken. Omdat ik deze mensen niet uit het oog wil verliezen ben ik aan het overwegen om een Facebook-account aan te maken. Het enige wat me nu tegenhoud is het feit dat ik echt angstig ben om 'vriendenvoorstellen' te krijgen van mensen (waaronder ex, familie) die ik echt niet meer wil zien. Ik ben bang om bv een profielfoto te zien van m'n ex met z'n nieuwe lief (help!) en wat kan hij dan van mij zien?? Daar moet ik dus eens goed over nadenken.

Een punt waar ik in de toekomst aan wil werken zijn alle opgeblazen bruggen. Ik heb een aantal bruggen opgeblazen met mensen. Steeds met een reden (behalve 1 en daar heb ik echt spijt van) maar ik ben nu op het punt dat ik er graag iets mee wil doen. Ik heb het gevoel dat het me tot op vandaag nog belemmert. En ik wil graag alles in vrede en met een gerust geweten kunnen afsluiten.

Wat de ex betreft, naarmate de tijd denk ik minder aan hem. En als ik hem zie en er is iets anders aan hem dan doet het me ook steeds iets minder. Ik denk er ook minder lang over na. Dat is dus een een positieve evolutie. Nog eens geconfronteerd worden met z'n lief, daarvoor is het nog te vroeg maar ik hoop dat ik ooit, ook dat punt overwon. 2 weken geleden zag ik hem en toen liet hij zijn nieuwe (en eerste) tatoeage zien. Nu moet je weten dat hij dit al jaren wou maar ik 'verbood' het hem. Uit angst dat het z'n lichaam schade zou aandoen. Achteraf bekeken ben ik daar echt in de fout gegaan, zeker omdat ik nu eigenlijk zelf wel een wil laten zetten volgend jaar (schaam, schaam) Hypocriet, ik weet het Maar jongens wat een mottige tatoeage vond ik dat (sorry aan de ex :! Hij was veel te klein gezet waardoor de details niet mooi uitkwamen en ze was dan ook nog eens veel te laag gezet waardoor het eigenlijk gewoon leek op een neptattoo !!

Hij voelde zich zo stoer en hij keek naar me met zo'n blik van: Wat heb je hierop te zeggen? En echt, ik vond het gewn erg voor hem. Ik was helemaal niet onder de indruk. Het was echt niet goed gedaan. Hij schrok ook wel wat van m'n neutrale reactie denk ik. Volgens mij had hij verwacht dat ik uit m'n dak zou gaan, het zette hem blijkbaar wel aan het twijfelen: "Tiens, is dit zij wel?!" Terwijl ik gewoon dacht: "Alsjeblieft man, moet ik hiervan onder de indruk zijn? Ik heb er veel mooiere gezien, wat heb je toch gedaan?"

Het enige wat me wèl raakte was het feit dat hij dat onmiddellijk laat doen als we uiteen zijn. Dat gaf me echt het gevoel van: ja, hij kon blijkbaar niet wachten om ons hoofdstuk af te sluiten. Nu denk ik meer van: "Hij doet maar" Dus das best ook goed niet?

Vandaag zag ik hem in de winkel, hij is het hele weekend niet thuis. Hij wou precies ook niet lossen waarvoor (mss om m'n interesse op te wekken?). Ik ga niet ontkennen dat ik wel graag had willen weten waar hij naartoe gaat maar langs de andere kant is het ook niet zo dat ik me hierdoor echt nog zo belabberd voel. Het slijt al een beetje (een beetje he:p).

Op romantisch vlak is er bij mij nog niet veel soeps. Ik had 1 gast waar ik smoor op was (met knappe en grote tatoeages! ) maar daar was de liefde niet wederzijds. We hadden wel een megagoeie klik maar vrienden blijven (zoals hij vroeg) leek me niet zo'n goed idee. En dan had ik nog mijn cinema(-niet)-date waarbij hij me overduidelijk wel zag zitten maar ik hem niet zo. Met als gevolg dat hij het niet zag zitten vrienden te blijven.
Maar heel erg vind ik het allemaal niet. Ik wil eerst aan mezelf werken, aan m'n bruggen werken en als dat achter de rug is zien we wel.