Het is nu ongeveer anderhalve week gedaan met mijn ex.
Hij had gevraagd om geen contact op te nemen, maar ik heb vandaag besloten om toch aan mezelf te denken.

Ik stuurde hem een smsje om te vragen voor een laatste gesprek, zodat ik het met een goed gevoel achter me kan laten. Hij stemde er mee in om me binnen dit en twee weken te zien om mijn spullen terug te brengen en nog een laatste keer te praten. Hij stuurde me ook dat hij nog steeds gewrongen zit met het feit dat het niet meer werkte. Ik verdien een ander soort jongen volgens hem. Het soort jongen dat hij nu nog wel is, maar binnenkort niet meer zal zijn, omdat hij aan het veranderen is.
Hij zei ook dat hij altijd over mijn schouder zal blijven meekijken in de hoop dat dit de laatste keer is dat een jongen me nog pijn doet.
Het doet pijn om te lezen dat het voorbij is, maar aan de andere kant helpt het ook om verder te gaan met mijn leven. Nu heb ik tenminste duidelijkheid en geen valse hoop meer.

Ik zei hem dat ik liefst het contact verbreek na het laatste gesprek, omdat uit het verleden al is gebleken dat er toch altijd iemand meer wil. Maar na deze smsen vroeg ik me echt af of we geen vrienden kunnen blijven. We geven allebei toch veel om elkaar..

Ik stuurde hem dat het me spijt dat het na al die jaren zo is moeten lopen.
Zijn antwoord was: "Mij echt ook.. We zien wel wat er nog gebeurt. Maak je maar geen zorgen, de toekomst komt snel genoeg.

Ik hoop dat hij gelijk heeft en dat ik snel weer een nieuwe liefde vind.. Eentje waarmee het lang duurt en niet na een paar maanden al afgelopen is.

Het gesprek was een opluchting voor mij en ik hoop dat ik er nu stilaan overheen zal raken en we misschien in de toekomst toch vrienden kunnen worden. Wie weet.. De toekomst zal het uitwijzen.