Laat naar bed en vroeg op maar waarvoor eigenlijk? Alles lijkt zo vreselijk nutteloos en niets is zeker.
Sinds ik, nu bijna 3 maanden geleden, ben 'gescheiden' ben van mijn ex- lijkt alles een grijs gebied.
Ik sta op, kleed me aan, ga naar school/werk maar ben er nooit bij met mijn hoofd. In de bus, tram, werk en school heb ik het gevoel alsof ik gewoon een waardeloos en nutteloos mens ben. Dat ik er niet hard genoeg aan heb gewerkt, dat ik niet genoeg voor hem hem gevochten etcetc.

Maar om eerlijk te zijn, ons relatie had vanaf begin af aan geen kans. Het begon als vriendschap en we konden het (erg) goed met elkaar vinden zonder flirten of wat. Na en tijdje werd het meer maar vanwege mijn achtergrond mocht dat niet. Toch hadden we het leuk, erg leuk! Twee jaar lang en nu is het over en ik voel me klote! Hij was diegene die me altijd steunde en klaar voor me stond maar het ging gewoon niet!

Het voelde alsof ik tussen twee werelden leefde. Nu het uit is voelt het alsof de grond verdwenen is en ik maar naar beneden blijf vallen. Mjn school lijdt er onder en mijn werk ook.

Het erge is dat niemand hier iets van weet want het was allemaal geheim, ik kan dit met niemand bespreken. Ik voel me zo stom, zp vreselijk dom!!!

Ik huil zo vaak en ik weet het gewoon niet meer!