Ik ben zoveel kwijtgeraakt afgelopen jaar. De belangrijkste persoon in mijn leven, en daardoor ook mijzelf.
Met die gedachte sta ik net op. En met de vraag: Wie ben ik eigenlijk? Hoe heeft dit allemaal kunnen gebeuren?
Ik had een mooi en goed leven, alles op orde: leuke man, baan, huis, veel vrienden. Ik heb ervoor gekozen deze veilige plek te verlaten.
Nu ik hier zit ben ik geneigd om weer een ontzettend bestraffend praatje tegen mezelf te gaan houden maar dat zal ik niet doen.
Een rivier stroomt zoals die moet stromen. Ik heb het idee dat ik probeer die rivier een andere richting op te laten gaan. Ik sta daar in die rivier dammetjes te bouwen in m'n eentje. Ren van de ene naar de andere kant want de hele tijd is er instortingsgevaar. En ondertussen kijk ik niet om me heen. Ik probeer grip op iets te krijgen waarvan ik niet eens precies weet wat het is.
Als ik 's avonds naar bed ga, dan hoop ik dat ik goed slaap, zonder nare dromen. Dat ik voor de afwisseling eens vrolijk opsta. Ik word wakker en denk: O nee, dit wil ik niet.
Kortom: ik ben in verzet, vecht tegen m'n gevoel. Heb verwachtingen waarin ik steeds teleurgesteld word.
Mijn probleem is dat ik controle wil over dingen die gebeuren in mezelf en om me heen want anders raak ik in paniek en heb ik het idee dat ik de grip verlies. Maar de grip waarop eigenlijk?

De blinde paniek die ik net voelde bij het opstaan is weggezakt door dit allemaal even zo op te schrijven.
Er gaan soms zoveel gedachten door m'n hoofd. Laatst zei iemand tegen mij dat ik aan al die gedachtes helemaal geen conclusies hoef te verbinden. Dat vond ik wel een mooie.
Soms kan ik een negatieve gedachte krijgen en mezelf daar helemaal in kwijt raken.
Om mezelf en misschien sommigen van jullie nog een beetje op te beuren op de zondagochtend, een citaat uit m'n favoriete boekje:

'Het is belangrijk om te beseffen dat iedereen een wilde en maffe geest heeft, gevuld met hetzelfde soort ongetemde, verwarde gedachten die in je eigen geest ronddwalen.
Weinig mensen zijn openhartig genoeg om met je te praten over de angsten, fobieen en fantasieen in hun geest. Dus is je eigen geest feitelijk de enige van wiens kolkende massa vreemde gedachten je je makkelijk bewust kunt zijn. Maar de wetenschap dat we allemaal in ongeveer hetzelfde geestelijke schuitje zitten, helpt me om mijn eigen bizarre overpeinzingen iets minder persoonlijk op te vatten.'